The XXX Project Special
“..SEX..”
NC
Kim Kibum & Lee Donghae
*ตอนนี้มาจากที่นี่ค่ะ* http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=720914&chapter=26
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!! มันจะมากเกินไปแล้วคิม คิบอม นายทำบ้าอะไรของนะ...” เสียงหวานถูกกลืนหายเมื่อร่างสูงจับการปิดปากเข้าด้วยการส่งลิ้นร้อนเข้มาผัวพันรัดเกี่ยวกระหวัดด้านในโพรงน้ำหวาน มือใหญ่ไล่บีบเนื้อขาวไปทั่วทั้งตัวนวดเค้นอย่างรุนแรงจนผิวเนียนผุดรอยช้ำแทบจะทุกที่ๆถูกฝ่ามือหนาลากผ่าน
“อื้อ!!” ใบหน้าหวานแดงก่ำพยายามสะบัดหน้าออกจากจูบที่เขาไม่ต้องการแต่กลับถูกร่างสูงใช้มือบีบเข้าที่แก้มทั้งสองข้างล๊อคให้ใบหน้าของเขาขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้ ขาเรียวสะบัดปะป่ายเมื่อกายถูกเบียดติดชิดสนิทจนไม่สามารถหนีจากร่างที่ทิ้งตัวกดทับ
.
.
.
มือบางกำแน่นสั่นระริกเมื่อใบหน้าคมซุกไล้ลากลิ้นลงต่ำขบเม้มกัดลงบนผิวกายเป็นรอยจ้ำที่บางตำแหน่งมีเลือดซึมออกมาบางๆ คิบอมฝากรอยรักรอยอารมณ์อยากข่มความรู้สึกที่โมโหจนหน้ามืดแต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิดมือหนาที่ย่อตัวไล่เล็มคราบน้ำขุ่นที่เปรอะเปื้อนต้นขาอ่อนของร่างบางจัดการจับขาเรียวให้อ้าออกล๊อคข้อเท้าไว้กับตรวนที่ติดอยู่ด้านล่างทั้งสองข้างก่อนที่ปรายหางตาจะมองเห็นบางสิ่งที่วางอยู่ใกล้ๆจึงคว้ามันขึ้นมาทำให้ดงแฮหน้าถอดสีเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือของคิบอมนั้นคืออะไร
“ของรักเลยนี่ครับเจ้านี่น่ะ ลองรสชาติมันดูหน่อยมั้ยคุณฟิชชี่” มือหนาตะหวัดเส้นสีดำขึ้นกลางอากาศขู่ให้ร่างบางที่กำลังทำหน้าตื่นใส่เขาให้ถอดคำพูดที่ผลักไสเขาก่อนหน้านี้
“เลิกบ้าได้แล้วคิม คิบอมปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”
“หึ! กลัวรึไงครับ? อ้อนวอนผมสิ ขอร้องผมอาจจะใจอ่อนก็ได้นะ” ราวกับกรอเทปกลับคิบอมใช้คำพูดของเขาที่เคยพูดกับร่างสูงนั้นคืนมันมาให้เขา ใบหน้าคมที่เรียบนิ่งมีเพียงรอยยิ้มร้ายมุมปากบอกให้รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้คิดจะล้อเขาเล่นเลยแม้แต่น้อย
“ฝันเฟื่องจริงนะ อ๊ะ!!” ยังไม่ทันได้พูดจนจบอย่างที่ตั้งใจร่างสูงก็เดินรี่เข้าหาเบียดกายแนบชิดอีกครั้ง
“งั้นก็ร้องให้ผมฟังหน่อยก็แล้วกัน” ปรายสิ้นหนาเลีบเข้าที่แก้มของใบหน้าหวานทุกการกระทำที่เขาเคยทำตอนนี้คิบอมกำลังแสดงกลับมาให้เขาขาที่ถูกยึดทั้งสองข้างกระตุกเกร็งฉับพลันเมื่อรู้สึกว่าช่องทางของเขากำลังถูกจ่อด้วยบางสิ่ง...ด้ามแส้ที่อีกฝ่ายกำลังจะดันมันเข้ามา
‘สวบบบ!’
“โอ๊ย!!” ปรายที่มีความขรุขระจากการขดวนของเชือกที่ใช้ทำเป็นด้ามจับถูกสอดหายเข้าถ้ำรักที่เดียวจนมิดด้าม ทั้งแสบทั้งปวดเพราะคมเชือกมันบาดเสียดสีอยู่ด้านใน
“เสียงเพราะดีนี่ครับ ไม่คิดเลยแหะว่าจะได้ยินคุณกรีดร้องแบบนี้ด้วยเป็นบุญหูของผมจริงๆ หึ!” มือหนาที่กอบกุมด้ามสีดำจับมันหมุนไปมาแล้วเริ่มดึงมันเข้าออกสอดใส่บิดส่ายให้มันครูดกับผนังด้านในที่หดเกร็งไม่ยอมให้มันผ่านเข้าไปลึกกว่าที่กำลังเป็นอยู่
“หะ อ๊า~…เอา...อะ...ออกไปนะ” ดงแฮออกแรงรัดตอนแน่นไม่ยอมให้ด้ามแส้ที่อีกฝ่ายกำลังพยายามดันมันเข้ามานั้นขยับเขยื้อน
“เสียเวลาเปล่าขัดขืนผมไปก็เท่านั้นล่ะครับคุณฟิชชี่...” ทนได้ต่อต้านได้ก็ทำไปผมจะสอนให้คุณรู้ว่าไม่ใช่มีแต่คุณที่ทำร้านผมได้ฝ่ายเดียว
‘ฟึ่บ ฟึ่บ...ควับ!’
“อึก! อื้ออออ!! หยุดนะ” คิบอมใช้มือข้างที่วางบีบปรายมนชักรูดแค่ส่วนหัวเน้นย้ำประสาทการรับรู้ส่วนนั้นอย่างรวดเร็วจนร่างกายของดงแฮเสียววาบเหมือนมีกระแสไฟแล่นไปทั่วร่างจนเผลอคลายความแน่นของทางทำให้คิบอมดันด้ามสีดำให้ลึกจนร่างบางปวดเสียดช่องท้องเพราะมันสอดเข้ามาลึกเกินไปยิ่งถูกหมุนบิดคว้านไปมายิ่งปวดหน่วง...ทั้งเสียวทั้งเจ็บไปพร้อมๆกัน
“อ๊า!!!~~ อ๊ะๆๆ....เจ็บ! มันเจ็บนะเอาออกไป!!” ใบหน้าหวานบิดส่ายไปมาเหยเกน้ำตาคลอเพราะคมเชือกที่ครูดรูดปากทางและด้านใน
“ร้องออกมาสิครับ ผมอยากฟังเสียงคุณนะฟิชชี่ครางดังๆสิ” ร่างแกล้งขยับสลับกับหยุดค้างไว้เมื่อสะโพกมนเริ่มส่ายรับจังหวะสอดใส่ให้อีกฝ่ายคลั่งเล่นด้วยความอึดอัดทรมาน
“อื้ออออ~พะ...พอ..ได้แล้ว แฮ่กๆ.....” อกอิ่มแอ่นรับการนวดคลึงของฝ่ามือใหญ่ที่นวดเฟ้นเค้นมันราวกับจะรีดน้ำนมให้ไหลออกมาใช้แก่นกายใหญ่โตถูไถซอกขาของเขาแกล้งโยกเข้าออกให้มันเสียดสีกับผิวกายโดยที่ปล่อยปรายด้าวแส่ให้แช่ค้างอยู่ด้านใน
“สวบๆ..”
ยิ่งร้องห้ามเหมือนยิ่งยุ...ยิ่งหน้าหวานกรีดร้องแสดงสีหน้าทรมานยิ่งอยากทำให้เจ็บให้ปวดยิ่งกว่าเดิม มือหนากระแทกดันชักมันเข้าออกใส่คนที่หุบขาไม่ได้เพราะโดนขึง
“หมาตัวนี้เวลามันโมโหหรือโกธรมากๆ...มันก็ทำอะไรไม่มีสติไม่ยั้งคิดเหมือนเจ้าของมันนั่นล่ะครับ”
“หะ...อึก! ไม่เอาแบบ....นี้~ อ๊า...”
ฟันคมขบริมฝีปากตนเองแลบลิ้นเลียมันไปมาเมื่อรู้สึกถึงความเย็นจากน้ำใสที่เปื้อนของร่างสูงที่เริ่มขยับด้ามสีดำนั้นอีกครั้ง...ดึงมันเข้าออกช้าๆเพราะอยากให้เขาขาดใจกับความวูบวาบที่เกิดขึ้นและไม่รวดเร็วดั่งใจ นิ้วยาวสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กให้อีกฝ่ายที่เริ่มปรือตาหวานฉ่ำดูดมันเพื่อระบายความซ่านพยายามดันสะโพกเข้าหาด้ามสีดำที่เข้าสอดใส่แทนแก่นกายของตนเอง
“มะ..ไม่พอ..อึก!” เสียงอู้อี้ในลำคอที่กำลังดูดอมนิ้วของตนนั้นฟังแทบไม่รู้เรื่องของดงแฮรอดผ่านออกมาเมื่อเขากดด้ามแสกระแทกเข้าจุดกระสันภายใน ร่างบางที่ความรู้สึกไวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกำลังจะขาดใจอึดอัดจนส่วนน่ารักมันเปล่งสีแดงก่ำสั่นระริกมีน้ำแห่งอารมณ์ฉีดพ่นออกมาเป็นระยะ...ดงแฮเสพติดเซ็กส์และสัมผัสของคิบอมจนถอดตัวไม่ขึ้น
“ไม่อยากขอร้องผมเองนี่ครับ งั้นก็ทรมานมันไปแบบนี้แหละคุณฟิชชี่ ผมมันแค่มือสมัครเล่นลีลาไม่ถึงใจเหมือนผู้ชายคนอื่นของคุณหรอกผมรู้ดี” เสียงทุ้มที่เหนือกว่าเอ่ยอย่างมีชัยร่างกายของดงแฮนั้นเขารู้ดีกว่าใครว่าต้องสัมผัสตรงไหนย้ำตรงไหนให้ร่างบางนั้นเกิดอารมณ์ซ่าน
‘กึก...แกร๊ง!!’
แรงดึงจากข้อมือที่กำแน่นของร่างบางพาให้โซ่กระทบผนังครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อคิบอมไม่ยอมขยับเจ้าสิ่งที่สอดใส่เข้ามาผังไว้ในร่างกายคนที่มันทนไม่ไหวจึงพยายามงอเข่าย่อตัวลงกดช่องทางเข้าหาสิ่งที่คิบอมนั้นถืออยู่ เสียงกรุ๊งกริ๊งจากกระดิ่งที่ห้อยติดกับปอกคอที่ร่างสูงสวมใส่นั้นมันกำลังตอกย้ำว่าเขาโดนเจ้าสัตว์เสียงตัวนี้เอาคืนจนแสบทรวง
“โอ้โห~อยากมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ? คุณนี่มันเซ็กส์จัดจริงนะ” มือหนาดึงเอาด้ามสีดำออกทันทีเมื่อร่างบางกำลังโยกตัวเข้าหามัน
“ปะ...ปล่อย ...ปล่อยฉัน แฮ่กๆ..” ทั้งฤทธิ์ของยาที่ตกค้างทั้งการปลุกเร้าของร่างสูงตอนนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหน้ามืด ร่างกายสั่นเทาทั้งโกธรทั้งต้องการความรู้สึกกับลังตีรวนอารมณ์กามเข้ารุนรานจนอยากจะหมอบคลานนอนโก่งให้เจ้าลูกหมาตัวแสบที่ยืนยิ้มเยาะมันลงแรงกระแทกรักแค่เห็นหน้าก็อารมณ์ขึ้นยิ่งเห็นรูปร่างกำยำและส่วนใหญ่โตของอีกฝ่ายที่ยืนเปลือยกายอยู่เบื้องหน้าก็แทบอยากจะลงไปนอนอ้าให้อีกฝ่ายกระโจนเข้ามาหาเสียเดี๋ยวนี้
“นะ...ปล่อยฉัน...” คำขอร้องคำแรกที่หลุดออกจากปากของร่างบางมันยังไม่สาแก่ใจคนที่ยืนมองอย่างคิมบอมเท่าไหร่นัก
“พูดได้แค่นี้เหรอครับฟิชชี่ มันไม่ค่อยถูกใจผมเท่าไหร่นะ” ปรายนิ้วใหญ่ใช้เล็บสั้นจิกลงไปบนยอดอกของร่างบางที่ขาอ่อนเปลี้ยจนเสียงหวานครางฮือเมื่อคิบอมบิดหมุนมันไปมาพยายามแอ่นกายเข้าหาเพื่อให้มันเสียดสีกับคนที่พยายามยืนห่างเขายิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังโหยหายิ่งอยากทำให้ร่างบางทรมานมากยิ่งขึ้น มือหนาปลดที่ล๊อคแขนทั้งสองข้างออกให้สองมือนั้นเป็นอิสระเหลือเพียงขาสองข้างที่ถูกคงถูกคุมขัง
“ฮึก!” ร่าบางทิ้งตัวลงกับพื้นเย็นเหงยหน้ามองคนที่หลุบตากดมองเขาอย่างเหนือกว่าเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิดในใจแต่จะทำอะไรก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ความต้องการมันมีมากกว่าอารมณ์ที่อยากจะโมโหอีกฝ่าย
“เดี๋ยวคุณจะได้ทรมานยิ่งกว่านี้!” มือหน้าจัดการใช้ผ้าสีดำคาดปิดตาหวานที่มองเขาด้วยความต้องการและเข่นเขี้ยวในเวลาเดียวกัน ร่างบางพยายามใช้มือดึงสิ่งที่มัดตาเขาออกให้พ้นทางแต่โดนมือหนารวบมันไว้กดตัวเขาให้นอนคว่ำราบไปกับพื้นแข็งเย็น
“พอซักที....อ๊า!!!!” เสียงหวานหวีดลั่นเมื่อถูกความร้อนของสิ่งที่เขาเคยราดสาดใส่ร่างสูงรดลงบนผิวกายตนเอง มือหนาเอนแท่งเทียนที่ถูกจุดลากไปตามความยาวของแผ่นหลังเนียนให้น้ำตาเทียนหยดลงไปสร้างความปวดแสบปวดร้อนให้กับคนที่ดีดดิ้นไปมา
มือหนาหยุดแช่มันไว้ที่สะโพกมนให้ตรงกับร่องที่แยกออกปล่อยให้มันหยดไหลลงไปตามทางส่งความแสบร้อนให้กับช่องรักทางอ้อมจนร่างบางครางลั่นเพราะความร้อนจากน้ำตาเทียนกำลังบาดเสียดปากทางที่มีแผลเล็กจาการถูกยัดอัดกระแทกด้วยด้ามแส้ก่อนหน้านี้
“อื้ออออ~ฉันแสบ....อึก! พอทีคิบอม” เสียงหวานสั่นเครือร่างกายไม่ยอมหยุดสั่นยิ่งโดนนิ้วของอีกฝ่ายที่กำลังสอดเข้ามาคลึงปากทางกระตุ้นรุกเร้าเขายิ่งเหมือนจะขาดใจ
“ร้องแบบนั้นล่ะคุณฟิชชี่ เป็นผู้โดนกระทำบ้างรู้สึกดีมั้ยล่ะครับนี่ผมไม่ลงแส้ใส่คุณก็ดีเท่าไหร่แล้วหรือว่าอยากจะลองหน่อยมั้ย?” มือหนาคว้าแส้มาตะหวัดลงบนหลังเนียนโดยที่ไม่ได้ออกแรงมากนักต่อให้ร่างบางร้องขอเขาเองก็ไม่คิดที่จะทำเพราะไม่อยากสร้างรอยแผลให้ดงแฮมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
“อะ...อะไรก็ช่างแต่..เลิกทรมานฉัน....อ๊ะ...ซักที อุ๊บ!” ปากบางเผยอขึ้นส่งเสียงครางคิบอมจึงหมุนตัวจากที่อยู่ด้านข้างไปยังด้านหน้าของหน้าหวานที่ถูกมัดปิดตาแล้วส่งแก่นกายให้อีกฝ่ายอ้าอม
‘ฟึ่บ’
“อยากให้มั้ยล่ะทำให้ผมพอใจก่อนสิแล้วผมจะยอมเอาคุณซักทีสองทีดีมั้ยคุณฟิชชี่....” ไม่ต้องพูดพร่ำให้เสียเวลาร่างบางจับการดูดมันทางทีที่ถูกส่งเข้าปากควงลิ้นสลับขบเม้มใช้ฟันครูดไปท่อนเนื้อแข็งพยายามโยกใบหน้าเข้าออกโดยโดยที่มีนิ้วยาวของมือหน้าสอดลอดหว่างขาอ้อมไปทางด้านหลังลูบไล้ปากทางคลึงมันอยู่แบบนั้นไม่ยอมสอดใส่เข้าไป
“อ๊ะ!....” เสียงหวานหลุดร้องเมื่อคิบอมชักแก่นกายออกจากโพรงหวานของคนที่กำลังเพลินเพลินกับมันเขาตั้งใจยั่วให้ดงแฮอารมณ์เปิดเปิงแล้วหยุดกลางครั้นแบบนี้ซ้ำไม่ยอมให้ร่างบางปลดปล่อย
คิบอมพลิกตัวของร่างบางให้หงายไปทางด้านหลังใช้แส้มัดรวบมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกันก่อนจะจับขาเรียวแยกออกแล้วสอดแก่นกายเข้าไปด้านในแล้วกระแทกกระทั้นไปตามอารมณ์ที่พุ่งพล่านไม่สนใจคนที่นอนสั่นกระตุกสะท้านจากการเคลื่อนไหวที่รุนแรงของเขาพร้อมใช้มือยันร่างบางไว้ติดพื้นไม่ยอมให้ลุกขึ้นมาแตะต้องหรือโอบกอดราวกับร่างกายของดงแฮเป็นเพียงที่ให้คิบอมปลดปล่อยอารมณ์ก็เท่านั้น
‘พั่บๆๆๆๆๆ’
“อึก อื้อ!” เสียหวานอึกอักในลำคอเพราะอ้าปากส่งเสียงร้องออกมาไม่ได้ ดวงตาหวานกรอกไปมาในความมืดเจ็บระบมแผ่นหลังที่มันกระแทกกับพื้นแข็งยามอีกฝ่ายเคลื่อนไหวสอดใส่เข้าออกขาเรียวที่โดนล่ามโซ่ยกเกี่ยวเอวอีกฝ่ายไว้แน่นพยายามที่จะขืนตัวลุกขึ้นนั่งแต่ก็ทำไม่ได้
“มะ...ไม่ไหวแล้ว ฮื้ออออ~~” ปาบางเผยอขึ้นร้องบอกเมื่อตัวเขาเองกำลังจะสุดทางแห่งอารมณ์กามเพียงได้ยินประโยคนี้เท่านั้นคิบอมก็ถอนกายออกปล่อยให้ร่างบางค้างคาจนน้ำขุ่นเริ่มไหลออกจากปรายมน
“ผมเหนื่อย....นอนรอไปแบบนั้นก่อนก็แล้วกันนะครับคุณฟิชชี่” คิบอมพูดเสียงเรียบนิ่งทำเอาคนที่นอนบิดตัวเร่าๆอยากลุกขึ้นมาใช้เท้ายันให้หน้าหงาย ร่างบางนอนหอบฮั่กนอนเกร็งตัวสั่น
‘ไอ้บ้านี่กำลังทำให้เขาตกนรกทั้งเป็น’
“ทำไมครับ? ทรมานมากเหรอครับฟิชชี่ ผมมันเก่งถึงขนาดทำให้คุณอยากได้ขนาดนั้นเลยรึไง?”
“............................”
“นอนฟังเสียงเอาก็แล้วกันนะครับ...อ้า~~….” คิบอมจับแก่นกายของตัวเองชักรูดอย่างรวดเร็วเพื่อปลดปล่อย เสียงครางทุ้มต่ำที่ดงแฮชอบฟังกำลังทำให้เขาทรมานจนขยับไม่ไหวเพราะมันปวดหนึบที่แก่นกายเนื่องจากอารมณ์ที่ยังคั่งค้างขาเรียวพยายามเกี่ยวคนที่แทรกอยู่กลางหว่างขาให้เคลื่อนกายกลับเข้ามาดังเดิม
“ไม่เอา...ไม่เอาแบบ แฮ่ก....นี้”
ตาคมมองคนที่นอนบิดไปมาก่อนจะยกยิ้มร้ายในขณะที่ช่วยตัวเอง คนที่ได้แต่นอนฟังถึงกับโมโหเลือดขึ้นหน้าเมื่อปากอิ่มของคนในปกครองนั้นครางชื่อคนอื่นที่ไม่ใช่ชื่อของเขาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์..และมันเป็นชื่อเพื่อนรักของเขาชื่อของซองมิน!!
“อื้มมม ซองมินครับ~อ้า...ร่างกายคุณเร้าใจผมจัง อื้มมม”
“หยุดนะคิม คิบอม!!!!!!”
“โอ้~~คุณรุนแรงจังซองมิน อึก!! คุณกำลังทำให้ผมคลั่งรู้มั้ย...”
“ฉันบอกให้หยุดไง!! หยุดเรียกชื่อคนอื่นเดี๋ยวนี้นะ!!” โกธร!! ดงแฮรู้ได้ทันทีว่าร่างสูงจงใจทำแบบนี้
“แล้วจะให้ผมเรียกชื่อใครล่ะครับ...” คิบอมสอดแก่นกายกลับเข้าไปอีกครั้งก้มลงนัวเนียซุกไซ้ร่างบางอย่างอ่อนโยนเหมือนก่อนที่จะระเบิดอารมณ์ใส่กันแต่เสียงทุ้มนั้นกลับเรียกใครอีกคนที่ไม่ใช่ดงแฮ
“คุณน่ารักจังซองมิน...อื้มมมม ร้อนจังเลยนะครับข้างในน่ะ” สะโพกหนาขยับเขยื้อนช้าๆ จูบซับตรงนั้นทีตรงนี้อย่างถนอมแต่กลับทำให้ดงแฮเจ็บเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
“ผมอยากฟังเสียงคุณจัง ครางให้ผมฟังหน่อยสิครับ...ซองมิน” แรงมาแรงกลับในเมื่อคุณอยากพูดว่าเคยมีอะไรกับเพื่อนผม ผมก็จะครางเป็นชื่อของเพื่อนคุณให้ฟังให้คุณได้รู้บ้างไอ้สิ่งที่คุณพูดออกมามันทำให้ใจผมร้าวระทมแค่ไหน!
“ฮึก! ออกไปจากตัวฉันนะ อ๊ะ...ออกไป!!” น้ำตาไหลซึมลงไปบนผ้าที่มัดปิดตา ยิ่งคิบอมเล้าโลมเขาด้วยการสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรู้สึกรักมากเท่าไหร่ในตอนนี้กลับยิ่งทำให้เขาอยากจะร้องไห้ออกมาดังมากเท่านั้น...
มันไม่ใช่แบบนี้อย่าทำลายความทรงจำที่มีค่าของฉันแบบนี้…
‘จุ๊บ..’
“ซองมิน...ซองมินที่รัก”
“ฉันบอกให้หยุดไง!! พอได้แล้วหยุดพูดแบบนี้ซักที!!” คำที่แสนมีค่าต่อจิตใจของเขาคิบอมกำลังทำลายมันจนไม่เหลืออะไรนอกจากบาดแผลที่ถูกกรีดจนเป็นร่องลึก สมองมันนึกมโนภาพไปเองโดยที่ไม่อยากคิดว่าคนที่กำลังมีเซ็กส์กับเขาในตอนนี้นั้นเคยมีอะไรกับเพื่อนรักของเขาอีกคน
“ไม่ชอบเหรอครับซองมินผมทำเบาๆแบบนี้คุณไม่ชอบเหรอครับ อ้า..หรืออยากให้ทำแบบนี้...” คิบอมกระแทกสวมสะโพกเข้าหาอีกคนอย่างรุนแรงหนักหน่วงเร่งรัวจังหวะเข้าออกทำร้ายทั้งหายและใจของคนที่ตอนนี้ทั้งรักทั้งชัง
“พอได้แล้ว ฮึกก....พอทีอย่าทำแบบนี้กับฉัน อ๊า!!!” เกลียดตัวเองเป็นครั้งแรกก็วันนี้ที่ร่างกายมันตอบสนองอีกฝ่ายทั้งที่ไม่ใจไม่อยาก เกลียดตัวเองก็วันนี้ที่ยอมให้คนคนนี้เข้ามามีอิทธิพลต่อหัวใจทั้งที่เคยสาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่มีวันให้มันกับใครอีก ไม่มีวันเชื่อใจใครอีกให้ตัวเองต้องเจ็บปวด...
“อึก....ซองมิน อาห์~” โทสะทั้งหมดถูกปล่อยเข้าสู่ร่างกายของอีกคนที่ฉีดพ่นน้ำกามออกมาเต็มหน้าท้องของเขาและตนเองแต่กลับไม่มีเสียงครางของความสุขหรือแม้แต่การขยับร่างกายใดๆ...ดงแฮได้แต่นอนนิ่งๆเพราะเขารู้สึกไร้เรี่ยวแรงที่จะขยับเขยื้อน
‘มันไม่เหลือสิ่งดีๆให้จดจำอีกต่อไป...ไม่มีสิ่งดีๆที่ทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำอีกต่อไป’
“คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้ทำไมดงแฮ ยั่วให้ผมโมโหทำไม...ยั่วให้ผมทำร้ายคุณทำไม....”
“เพราะฉันเกลียดนาย!!...ฮึก!! ฉันเกลียดนาย!!!!!!” และก็เกลียดตัวเองด้วยเหมือนกัน....
เกลียดตัวเองที่ให้ความสำคัญกับนายมากจนเกินไป
เกลียดตัวเองที่ปล่อยให้นายก้าวเข้ามาวุ่นวายในหัวใจมากเกินไป
เกลียดที่ตัวเองที่พูดคำว่าไม่ได้ตั้งใจกับนายไม่ได้
เกลียดตัวเองที่...รักนายมากเกินไป จนกลัวว่าหากยังเก็บนายไว้สักวันนายคงทำให้ฉันเจ็บปวดมากกว่าตอนนี้....
เซ็กส์ที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความเจ็บปวดใช่มีแต่ฝ่ายถูกกระทำที่รวดร้าว คิบอมเองหากใบหน้าหวานไม่ถูกปิดตาก็คงเห็นว่าเขากำลังมีน้ำตาคลอเต็มหน่วย...รู้ดีว่าหลังจากจบเรื่องในวันนี้ไปเขาและดงแฮจะไม่สามารถกลับมาเป็นอย่างเดิมได้อีก ต่างคนต่างทำลายความรู้สึกดีๆของกันและกันเพียงเพราะความไม่เข้าใจ
“คุณรักผมรึเปล่าดงแฮ....อยากให้ผมไปจริงๆเหรอครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างเจ็บปวด แค่ถูกผลักไสก็ร้าวรานเกิดพอแต่นี่เขายังต้องฝืนใจทำร้ายคนที่รักแบบนี้...ไม่ใช่แค่ดงแฮที่เสียใจตัวเขาเองก็ไม่ต่างกัน
“ฮึก..ไปจากชีวิตฉันซะ…ออกไปจากชีวิตฉันซะ ฉันไม่ต้องการนายอีกแล้ว หายไปจากหัวใจฉันซะ เอาคำว่ารักของนายคืนไป!!” ไม่เอาอีกแล้ว ไม่อยากเชื่อใจใครอีกแล้ว ไม่อยากต้องเจ็บปวดแบบนี้อีกแล้ว...หากรักแล้วมันทรมาน หากต้องการแล้วมีแต่ความเจ็บช้ำก็ขอกลับไปอยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีใครเสียยังจะดีกว่า
“เข้าใจแล้วครับ...” มือหนาเอื้อมไปดึงผ้าที่มัดตาและทุกสิ่งที่ผุกมัดพันธนาการร่าบางออกจนหมดสิ้น วูบโหวงทันทีเมื่อเห็นแววตาที่เต็มตื้นไปด้วยน้ำตาแสดงความเจ็บปวดออกมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน ร่างสูงช้อนตัวของคนที่เต็มไปด้วยร่องรอยทารุณที่เขาทำร้ายไปยังเตียงในกรงสีแดงที่ๆได้ร่วมรักได้ผูกพันกับร่างบางครั้งแรก...และครั้งนี้มันก็จะเป็นครั้งสุดท้าย
“ฮึก ฮืออ~” เสียงสะอื้นของร่างบางที่เคยอยู่ในมาดของคนที่มีแต่ความมั่นใจไม่เคยก้มหัวให้ใครบัดนี้เป็นเพียงแค่เด็กวัยรุ่นธรรมดาที่กำลังเศร้าโศกกับสิ่งที่กำลังจะหายไปสิ่งที่เขาอยากได้อยากครอบครองตลอดมา...การที่มีใครสักคนอยู่เคียงข้างกัน
‘จุ๊บ’
ปากอิ่มกดประทับลงไปที่เรียวปากบางที่แตกและบวมช้ำ จูบซับไล่ทับตามร่องรอบที่เขาทำไว้อย่างรุนแรงราวกับกำลังทำการรักษาและพูดคำว่าขอโทษให้คนที่นอนร้องไห้นั้นฟัง ลูบไล้ร่างกายที่ร้าวระบมของอีกฝ่ายอย่างเบามือ....
“..............” ไม่มีเสียงใดตอบกลับมานอกจากน้ำตาที่ยังคงไหลไม่ขาดสาย รักที่เคยทำให้อบอุ่นหัวใจกลับทำให้เขาเจ็บปวดได้ขนาดนี้
“อย่าร้องไห้ได้มั้ยครับ?...อย่าทำให้เราต้องจากกันทั้งน้ำตาแบบนี้หลังจากคุณตื่นมาผมจะหายไปจากชีวิตคุณอย่างที่คุณต้องการ” คิบอมกระซิบพร่าหากมันไม่อาจกลับมาเป็นเหมือนเดิมขอเพียงแค่กอดครั้งสุดท้ายจากหัวใจเป็นของขวัญจากลาเท่านั้นก็พอ...
แขนเรียวโอบโน้มอีกฝ่ายเข้ามาหาจะขอเก็บช่วงเวลาสุดท้ายนี้ไว้ให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน สองกายเบียดเสียดแนบชิดทั้งน้ำตา..ช่วงเวลาสุดท้ายที่หากพ้นจากวันนี้ไปจะไม่มีคำว่ากันและกันจะทิ้งคำว่ารักและความรู้สึกดีๆไว้กับการกอดรัดครั้งสุดท้ายนี้ก่อนที่แสงตะวันของอีกวันจะแต่งแต้มขอบฟ้าให้รู้ว่าต้องไร้ซึ่งคนที่อยู่ข้างกาย
“ผมรักคุณนะ...ผมรักคุณ” เสียงทุ้มสั่นเครือ...คิบอมระบายทุกสิ่งออกมาเป็นหยดน้ำตา ไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้สิ้นสุดตรงนี้หาดงแฮเลือกที่จะรั้งเขาไว้...เราก็คงไม่ต้องจากกัน
“ฉันไม่อยากได้ยิน ฮึก...ไม่อยากได้ยินคำพูดอะไรของนายอีกต่อไปแล้ว...” น้ำตาหยดแทรกซึมออกจากดวงตาสวยที่ฉายแต่ความปวดร้าว
“แต่ผมอยากบอกคุณ....” แค่อยากพูดให้คุณรู้อยากให้คุณเปลี่ยนใจ..เลิกผลักไสผมให้ออกไปจากชีวิตคุณ...แต่มันคงไม่มีหวังเลยสินะ
“อื้อ~~” แว่วเสียงครางสุขระคนทุกข์รอดผ่านริมฝีปากปากเมื่อร่างกายกำลังสอดประสาน ใบหน้าคมส่งลิ้นร้อนแหย่เข้าไปยังช่องทางที่แดงก่ำจนน่าใจหายเพียงแต่แตะปรายลิ้นลงไปอีกฝ่ายก็หวีดร้องเพราะความแสบของแผลที่เล่นงาน
ร่างบางชันตัวขึ้นนั่ง..พลิกให้คนที่รักและเกลียดชังอยู่เบื้องล่างก่อนจะยกสะโพกกดช่องทางลงไปบนแก่นกายที่ตั้งชันแล้วจับไหล่หนาของคิบอมเป็นฐานยันตัวเองขึ้นลง
“จบจากวันนี้เราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป...” ดงแฮดึงตัวเองที่อ่อนไหวให้กลับมาหนักแน่นเช่นเดิมแววตาที่เคยเจ็บช้ำปวดร้าวเปลี่ยนเป็นแววตาที่ลุกโชนไปด้วยความมั่นใจและตัวตนของฟิชชี่ที่เขาควรจะเป็นไม่ใช่ลี ดงแฮที่อ่อนแอ
พั่บ พั่บ…
ขย่มโยกกระแทกตัวขึ้นลงอย่างรุนแรงใช้ความใคร่ค่อยๆลบความรู้สึกรักออกไปจากใจ มือบางจับแก่นกายมานวดเค้นปลุกอารมณ์ทางเพศที่ไร้ซึ่งความรู้สึกผูกมัด
“เอาให้มันถึงใจแล้วก็ไสหัวไปซะ...” ปากบางประกบจูบเร้าร้อนร่อนสะโพกโยกเข้าหาคนที่ลูบไล้ร่างกายของเขาไปมา
“ไม่ต้องห่วงครับคุณฟิชชี่ ผมจะทำให้คุณพอใจ” คิบอมผละออกจากเรียวแขนที่กอดรัดลงไปนอนหงายราบกับเตียงสีขาวให้ร่างบางได้ขึ้นขี่ตัวเองได้ถนัดถนี่เป็นผู้นำเหมือนทุกครั้งที่เคยร่วมรักกัน
"อึกๆ....คิบอม อ้า~”
‘หากคิดว่ามันเป็นแค่ความหรราในชีวิตอย่างหนึ่ง..เซ็กส์มันก็จะเป็นพียงแค่ที่ระบายความต้องการก็เท่านั้น คิดแค่นั้นก็จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป’
ดงแฮร้องครางเสียงหวานเหมือนทุกครั้งแต่ไม่มีความรู้สึกดีๆสอดประสานผ่านมาเหมือนดั่งที่เคย คิบอมจ้องมองใบหน้าของคนรักที่กลับมาเป็นดาวแห่งแพลตตินั่มเป็นฟิชชี่ที่มีเพียงความต้องการทางร่างกายและไม่สนใจสิ่งใดนอกจากทรมานเหล่าผู้ชายที่ตนเลือกให้หวีดร้องอย่างทรมาน
‘ไม่มีอีกแล้ว ลี ดงแฮ คนที่เขาอยากปกป้อง ทุกอย่างหายวับไปราวกับสายลมที่พัดวูบผ่านมา เซ็กส์ครั้งนี้เป็นเพียงแค่การทำหน้าที่ที่ดาวแห่งแพลตตินั่มต้องตอบสนองลูกค้าก็เท่านั้น’
“ช่วยกันหน่อยสิจะนอนอยู่เฉยๆอย่างเดียวรึไง?” ตาหวานที่ยังคงทิ้งรอยแดงไว้ปรายมองคนที่นอนจ้องใบหน้าของเขาอย่างอาวรณ์ในขณะที่ยังคงยกตัวขึ้นลงไปมา มือหนาจึงยกขึ้นไปสะกิดยอดยกที่แข็งดึงและบวมแดงจากการที่เขาฝากรอบฟันเพื่อสร้างอารมณ์ให้อีกฝ่ายเปรมปีย์
“ผมอยากเห็นลีลาของฟิชชี่นี่ครับ แสดงให้ผมดูหน่อยสิว่าดาวแห่งแพลตตินั่มนั้นเร่าร้อนขนาดไหน...” ใบหน้าคมฝืนยิ้มให้อีกฝ่ายไล้มือไปที่แก่นกายที่อยู่เบื้องหน้า
“หึ! อยากรู้ว่าร้อนแรงมั้ยก็ลองพิสูจน์ดูสิ~” ร่างบางยกตัวถอนช่องทางออกจากส่วนสำคัญของอีกฝ่ายแล้วพลิกตัวนอนทอดกายชันขาแล้วค่อยๆอ้าออกช้าๆท้าทายให้ร่างหนาเข้ามาหาคำตอบด้วยตัวเอง
“ถ้าติดใจก็อย่ารั้งผมไว้แล้วกัน” คิบอมจ่อปรายที่ฉ่ำเยิ้มเข้าที่ปากทางโน้มตัวลงซุกไซ้ร่างบางแล้วดันมันเข้าไปจนสุดโคน
“มันไม่มีทางเป็นแบบนั้น...อ๊ะ อ๊า~” มือบางรีบตะหวัดรัดอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่นเมื่อคิบอมกระแทกเริ่มบทสวาทเต็มแรงแบบไม่ทันตั้งตัว ร่างบางครางเสียงสั่นเพราะแรงสะเทือนที่ได้รับจากคนด้านบนจนเขารู้สึกปวดหน่วงไปทั่วท้องน้อยและแสบร้อนที่ช่องทางจากแรงเสียดสี เพียงแค่ไม่กี่นาทีร่างกายก็ขับความร้อนออกมาเป็นเม็ดเหงือจนชุ่มเต็มที่นอนปลดปล่อยทุกสิ่งออกมาเป็นเพียงแค่น้ำขุ่น...สิ้นสุดความสัมพันธ์
**กลับบ้านฟิคเดิมจ้ะ ^^ **
