วันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2554

NC The XXX Project มั่ว#2

NC The XXX Project มั่ว#2



            ฮันคยองก้าวเดินขึ้นมาถึงชั้นของฮยอกแจอย่างไม่เร่งรีบ หากแต่ใครมองเข้าไปในแววตาสีดำสนิทจะพบว่ามันกำลังคุโชนด้วยความหึงหวง จนชายหนุ่มต้องพยายามระงับสติตัวเองเอาไว้ ทั้งที่เขาเป็นคนมีความอดทนสูง แต่กับฮยอกแจ เขาแทบไม่สามารถอดทนอะไรได้เลย รู้อยู่ว่าเสียงหวานที่เอ่ยเรียกชื่อเขาบ่งบอกว่าฮยอกแจเชิญชวนเพียงเขา แต่ทำไมต้องทำต่อหน้าไอ้พวกข้างล่างนับร้อยๆ คน

            ไม่ชอบที่ฮยอกแจยั่วมั่วไปทั่วอย่างนี้...ไม่ชอบเลยจริงๆ

            แอ๊ด

            ฮันคยองเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา นัยน์ตาคมกวาดมองห้องสีดำแสนหรูหรา นึกว่าคนตัวเล็กคงอยู่ภายในห้องนอนส่วนตัวข้างใน หากแต่ขายาวต้องชะงักค้างเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง

            “อือ...อ้ะๆ...ดีจัง...ฮะ...ฮันนี่...” เสียงครวญครางที่แสนเซ็กซี่เป็นเสียงที่เขารู้จักดี ใบหน้าคมคายหันขวับไปทางต้นเสียง จนต้องเบิกตากว้างขึ้นอีกนิด

            ภาพเบื้องหน้าของคนตัวเล็กทำให้เลือดในกายเดือดพล่าน...บนเตียงนอนกลมหลังใหญ่ปูผ้าสีดำสนิท ประดับด้วยไฟระย้าเพิ่มความหรูหรามีร่างเล็กบอบบางที่ขาวผ่องไปทั้งเนื้อทั้งตัว...ใช่ ฮยอกแจกำลังเปลือยเปล่า หากแต่ไม่ได้เพียงเปลือยอย่างเดียว แต่กลับมีอุปกรณ์สีขาวขุ่นสอดแทรกอยู่ในช่องทางสีสด!

            ฮันคยองมองภาพตรงหน้าตาวาววับ ฮยอกแจกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนชันขาขาวออกกว้าง ใบหน้าสวยบิดเบ้ด้วยความต้องการ นัยน์ตาเรียวรีฉ่ำปรือปรอย ริมฝีปากเผยอหอบหายใจแรงๆ มือข้างหนึ่งกำลังยันเตียงเอาไว้แน่น ขณะที่มือเรียวอีกข้างกำลังดุนดันดิลโด้สีขาวขุ่นเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ

            ฮยอกแจมองร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาด้วยรอยยิ้มยั่ว อาการนิ่งค้างของชายหนุ่มทำให้เขาพอใจที่ทำให้อีกฝ่ายตะลึงได้ นึกขอบใจดงแฮอยู่ลึกๆ เมื่อเขาไปฝากเจ้าฟิชชี่ซาดิตม์ให้ช่วยซื้อดิลโด้อันนี้ให้ แถมยังเป็นแบบหมุนควงสว่านได้ตั้งเจ็ดระดับ

          จะยั่วให้กระแทกเข้าหาไม่ยั้งเลย คอยดูสิ

            คนตัวเล็กบอกกับตัวเองด้วยความรู้สึกหวามในอก เมื่อสบกับนัยน์ตาคมที่วาววับ หากแต่ยากกับการคาดเดาความรู้สึก

            “ฮันนี่อ่า...อึ้ก...ช่วยฮยอกจี้ด้วย ฮยอกจี้ตะ..ต้องการฮันนี่...” ฮยอกแจเอ่ยอย่างเว้าวอน ขณะที่เลื่อนไปแตะให้เซ็กส์ทอยอันใหญ่ที่กะแล้วว่าขนาดใกล้เคียงกับร่างสูงเริ่มทำงาน แรงสั่นของมันทำให้เสียววูบวาบภายใน

            “นะ...อื้อ...ช่วยฮยอกจี้ด้วย..” ฮยอกแจยื่นมือมาข้างหน้า ราวกับขอความเมตตาด้วยใบหน้ายั่วยวนและต้องการจนทำให้ผู้ชายคนไหนๆ ไปถึงห้วงอารมณ์ได้แทบทันที

            นัยน์ตาเรียวรีมองชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาหาเขาช้าๆ อย่างชอบใจ ร่างเล็กยิ่งแยกปลายเท้าออกห่าง มือเรียวก็ลูบไล้ไปตามเรือนกายขาวผ่องของตัวเอง จนกระทั่งรู้สึกถึงแรงยวบของที่นอน แล้วชายหนุ่มรูปหล่อก็กำลังคร่อมทับอยู่เหนือร่างของเขา

            หมับ

            “อ้ะ...ฮะ...ฮันนี่ทำอะไร”

            ฮยอกแจร้องถามอย่างงุนงง เมื่อมือเรียวที่กำลังเคลื่อนไปตามร่างกายของตน ถูกฝ่ามือร้อนผ่าวคว้าหมับแล้วยกขึ้นเหนือหัว ไม่ทันรู้ตัวผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ก็พันธนาการแขนเขาไว้กับหัวเตียงอย่างรวดเร็ว จนต้องเอียงคอขึ้นมอง

            “ลงโทษ!

            ชายหนุ่มบอกเสียงหนัก จนฮยอกแจรีบหันมามองสบตา แต่ยังไม่ทันจะได้สบสายตาชายหนุ่มตรงหน้าดี เสียงหวานก็ต้องหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ

            “อ๊าาาา!!...ฮันนี่...ยะ...อย่ากดตรงนั้น...อ้ะ”

            ร่างเล็กหวีดร้องออกมา ขณะที่ใบหน้าเรียวสวยก้มมองช่วงล่างของตนที่ถูกท่อนพลาสติกนุ่มหยุ่นดันเข้าไปจนสุด แล้วฮันคยองก็เลื่อนระดับการหมุนควงของมันขึ้นสูงจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เสียววูบเข้ามาในช่องท้อง

            “ก็มั่วกับมันไปแล้วนี่...ก็ทำให้สุดสิ” ฮันคยองกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก แล้วกลับมาสบตากับนัยน์ตาเรียวรีที่เอ่อคลอด้วยหยดน้ำใสราวกับไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

            ทันทีที่ฮยอกแจสบประสานสายตากับชายหนุ่ม ใจดวงน้อยก็สะตุกวาบ รู้สึกใจหายวูบเมื่อเห็นว่าแววตาของผู้ชายตรงหน้ากำลังโกรธจัด ฟันคมขบกันแน่นจนขึ้นสันนูน

            “ฮะ...ฮันนี่...มะ...ไม่...” ฮยอกแจร้องเสียงสั่น รู้สึกใจเสียไม่น้อยกับแววตาของคนตรงหน้าที่มองมา มือเรียวอยากจะยกขึ้นกอดรั้งร่างสูงเอาไว้ แต่ผ้าเช็ดหน้าที่พันเอาไว้อย่างแน่นหนาก็ทำได้เพียงเอ่ยปาก

            กึก

            “อ๊าาาา!!!...แรงไป...แรง...ยะ...ฮันนี่...ได้โปรด...อึ้ก” ฮยอกแจถึงกับกระตุกวูบ ร่างกายท่อนล่างต้องบิดเร้าไปมา นัยน์ตาเรียวรีเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อฮันคยองเลื่อนมือไปปรับระดับให้มันจนสุด แรงเสียดสีที่ทำให้ร่างกายสุขสม แต่ใจดวงน้อยกลับไม่รู้สึกอะไรไปกับมัน เสียงหวานกรีดร้องเบาๆ น้ำหยดใสเอ่อคลอรอบดวงตา

            “ให้ผมทำอะไรล่ะ...คุณไปยั่วไอ้พวกข้างล่างจนผมหึงแทบบ้า ส่งสายตามั่วไปทั่วอย่างนั้น รู้มั้ยว่าผมเกือบจะไปกระชากคุณลงมาจากเวทีเมื่อกี้...แล้วนี่อีก...คุณกำลังเล่นกับของเล่นทั้งที่มีผมอยู่ตรงนี้ทั้งคน อยากมั่วกับมันมากใช่มั้ย ผมก็ทำให้คุณสมใจไงล่ะ!!

            ฮันคยองตวาดลั่น ใบหน้าคมคายฉายชัดถึงความโมโหจนร่างเล็กรู้สึกได้         ฮยอกแจเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ใจดวงน้อยอยากอธิบาย หากแต่แรงสั่นสะเทือนในกายก็มากพอให้มีเพียงเสียงครวญครางหวานดังลอดออกมา ร่างกายตอบสนองของเล่นที่เขาแค่อยากใช้ยั่วอีกฝ่าย ไม่ใช่การช่วยตัวเอง

            “อ้ะๆ...มะ...ไม่...ฮยะ...ฮยอกจี้ไม่ได้ยั่วใคร...ฮยะ...ฮยอกจี้ยั่ว...อือๆ...ฮันนี่คนเดียว” ร่างเล็กบอกเสียงสั่น บิดกายเร้าอย่างทรมานกับความคับแน่นด้านล่าง เสียววูบวาบ แต่ร่างกายกลับไม่รู้สึกสุขสมเหมือนตกอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า มันอาจจะทำให้ถึงห้วงอารมณ์ได้เหมือนกัน แต่การเล่นกับของเล่นไม่ใช่เซ็กส์ที่เขาต้องการ...ไม่เลยสักนิด

            ไม่ ฮยอกจี้ต้องการเพียงฮันนี่คนเดียวเท่านั้น

            “แล้วให้ผมทำยังไง” ฮันคยองถามเสียงขุ่นจัด ร่างสูงเพียงคร่อมทับร่างเล็กบอบบางอยู่อย่างนั้น มือใหญ่วางแนบลงกับที่นอนข้างลำตัวของฮยอกแจ แต่ไม่แตะต้องเรือนกายของอีกฝ่ายเลยสักนิด นัยน์ตาคมมองของเล่นที่สอดแทรกอยู่ในกายของฮยอกแจอย่างหงุดหงิด อยากจะโยนมันทิ้งไปให้พ้นๆ

            “ลง...อือ...โทษ...อึ้ก...ลงโทษฮยอกจี้นะ...ตะ...แต่อย่าโกรธฮยอกจี้...ได้โปรด...อึ้กๆ...ฮยอกจี้จะไม่ทำ...อ้ะ...อีกแล้ว” ร่างเล็กอ้อนวอนขอร้องเสียงสั่น นัยน์ตาเรียวรีสั่นระริก ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะโกรธถึงเพียงนี้ รู้สึกขัดใจกับของเล่นที่กำลังทำงานเหลือเกิน ใจอยากโผเข้าหาร่างสูง คลอเคลียให้หายโกรธ แต่ในเวลาที่ถูกมัดมือ แถมมีไอ้เครื่องบ้านี่ทำให้เขาทำได้เพียงนอนทอดกาย หอบหายใจแรงๆ

            ฮันคยองมองใบหน้าสวยจัด ความรู้สึกขุ่นเคืองยังอัดแน่นอยู่ในหัวใจ แต่เมื่อมองนัยน์ตาเรียวรีที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำใสที่เขารู้สึกว่ามันไม่ได้มาจากอารมณ์ทางเพศ เขาก็ใจอ่อนยวบ มือใหญ่ยกขึ้นเกลี่ยน้ำตาให้อย่างเบามือ

            “ลงโทษ ผมทำแน่...ผมไม่ยอมให้คุณไปยั่วใครนอกจากผมอีกแล้ว!” ชายหนุ่มว่าเสียงหนัก แต่ยังไม่แตะต้องร่างเล็กมากกว่านั้น

            “ฮยะ...ฮยอกจี้ไม่ได้...อึ้ก...ยั่วใครนะ...ฮยอกจี้... ข้างล่าง....อ๊า...ฮยอกจี้ยั่วฮันนี่คนเดียวนะ” เสียงหวานปนหอบหายใจเอ่ยบอก อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้ยั่วพวกคนข้างล่างแม้แต่คนเดียว ตอนที่กำลังโชว์ตัว คนเดียวที่เขานึกถึงมีเพียงฮันคยองเท่านั้น

            เสียงหวานที่เอ่ยบอก ทำให้ใบหน้าคมคายคลายความขุ่นเคืองลงไปเล็กน้อย แต่ความจริงที่รู้อยู่แก่ใจว่าร่างเล็กเป็นดาวแห่งแพลตตินั่ม แถมยังเป็นดาวยั่ว การแสดงโชว์อย่างเมื่อกี้เกิดขึ้นได้ทุกเดือน ซึ่งเขาไม่ต้องการ

            ความรู้สึกในใจบอกเขาว่าเขาไม่ยอมให้ฮยอกจี้โปรยเสน่ห์มั่วไปทั่วอย่างเมื่อกี้อีกแล้ว

            “อึ้กๆ...ฮันนี่...ยะ...อย่า...” ฮยอกแจร้องเสียงสั่น เมื่อฮันคยองขยับหมุนวนดิลโด้อันใหญ่อย่างเบามือ ให้แรงขยับหมุนของมันยิ่งเสียดสีกับผนังอุ่นนิ่ม ริมฝีปากสีสดอ้าเผยอออกอย่างรวดเร็ว ใจดวงน้อยยิ่งดิ่งวูบลงเมื่อชายหนุ่มยังไม่แตะต้องร่างกายเขาด้วยซ้ำ

            ฮันคยองไม่ตอบรับคำของร่างเล็ก นอกจากยังคงขยับอุปกรณ์อย่างเชื่องช้า หากแต่ปรับให้มันหมุนควงแรงที่สุด นัยน์ตาคมกริบมองใบหน้าสวยที่ฉายแววเว้าวอน ขอร้องให้เขาหายโกรธ และเขาจะทำให้ร่างเล็กรู้ว่า ของพวกนี้มันไร้ค่าที่สุด

            เขาจะไม่เป็นคนเดียวที่หลงใหลในตัวของฮยอกแจ แต่เขา...จะทำให้ฮยอกแจไม่สามารถมีใครอื่นนอกจากเขาได้อีก

            “อื้อๆ...อ้ะ...ขอโทษ...ฮยอกจี้ขอโทษ...หายโกรธฮยอกจี้นะ...” ฮยอกแจร้องเสียงสั่นพร่า ร่างกายกระตุกน้อยๆ เมื่อของที่เสียบคาไว้โดนจุดกระสันในกายจนเสียววูบไปทั้งช่องท้อง แต่มันก็แค่นั้น ร่างกายและจิตใจเขาไม่ได้ร้อนผ่าวราวถูกไฟแห่งกามารมณ์ปกคลุมเหมือนตอนอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้าเลยสักนิด

            ถ้ารู้ว่าไอ้ที่ยั่วไว้ข้างล่าง ตั้งใจจะให้ฮันคยองต้องการจนรีบขึ้นมากกกอดเขาไว้ ได้ผลตรงกันข้ามอย่างนี้ ลีฮยอกแจจะใส่ทั้งเสื้อโค้ท ทั้งหมวก บวกแว่นตาลงไปโชว์ตัวครั้งหน้า และจะไม่ถอดออกสักชิ้นเด็ดขาด!

            “ไม่ดีหรือ ก็คุณอยากเล่นกับมันนี่นา” ฮันคยองก้มลงกระซิบชิดริมหูเล็ก ใจอยากจะกดจูบ เล้าโลมไปทั่วกายขาวผ่อง แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาของเขา นัยน์ตาคมจึงมองเรือนร่างแสนงดงามที่ยั่วยวนอารมณ์เหลือเกิน

            แค่ฮยอกแจเล่นลิ้นหน่อย แก่นกายเขาก็ปวดหนึบไปหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปถอดเสื้อโชว์ข้างล่างนั้นเลยสักนิด

            “อ้ะๆ...มะ...ไม่ไหวแล้ว...อึ้กๆ...อ๊าาาาาาา”

            ร่างเล็กครางถี่ กระตุกกายวาบ เมื่อถึงสุดปลายทางของห้วงอารมณ์ ร่างเล็กหอบหายใจแรงๆ นัยน์ตาเรียวรีจับจ้องชายหนุ่มตรงหน้าไม่วางตา

            “ฮันนี่...ฮันนี่อ่า...แฮ่กๆ...อย่าเงียบสิ...นะ” ฮยอกแจรีบเอ่ยบอก ทั้งที่เขาสามารถยั่วยวนอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าจะเป็นสีหน้า แววตา ท่าทาง แต่เขาก็ไม่ทำ ในเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธอย่างนี้ ได้แต่พูดขอร้องให้อีกฝ่ายยกโทษให้

            ฟึ่บ

            “อือ”

            ร่างเล็กร้องเบาๆ เมื่อฮันคยองดึงรั้งดิลโด้ออกไปจากช่องทางอุ่นนุ่มแล้วโยนมันทิ้งไปข้างเตียง นัยน์ตาคมจับจ้องเรือนร่างแสนเซ็กซี่ไม่วางตา แล้วตวัดกลับมาสบกับนัยน์ตาเรียวรีนิ่ง

            “ผมจะลงโทษคุณ”

            “อื้อ!

            สิ้นเสียงทุ้ม ริมฝีปากอุ่นจัดก็กดลงกับกลีบปากนุ่มละมุนอย่างรวดเร็ว ดูดเม้มแรงๆ จนฮยอกแจตัวสั่นระริก ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกแสดงความเป็นเจ้าของอยู่ ร่างทั้งร่างกระตุกวาบด้วยความยินดี ใจดวงน้อยโอนอ่อนไปกับสัมผัสของอีกฝ่ายทันที จนต้องเงยหน้าไขว้คว้ารสจูบที่แสนร้อนแรงมากยิ่งขึ้น

            เสียงครางหวานดังก้องในลำคอ เมื่อร่างเล็กดูดปากชายหนุ่มกลับอย่างร้อนแรงพอกัน เรือนร่างขาวผ่องกระตุกน้อยๆ ความต้องการสาดซัดเข้ามาอย่างรุนแรง เมื่อมือใหญ่กำลังลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบาง ไต่ลงต่ำขยี้ขยำก้นนุ่มอย่างไม่เบาแรง จนต้องยกร่างขึ้นเบียดชิดอีกฝ่ายอย่างเต็มใจ

            เสียงจูบดังแทรกความเงียบของห้องหรู ดังก้องปลุกเร้าความต้องการของคนทั้งสองให้ลุกโชน ฮันคยองเคลื่อนใบหน้าลงต่ำแล้วซุกไซร้ที่ซอกคอขาว แต่งแต้มรอยแดงเพิ่มเติมบนผิวขาวผ่อง อ้อมกอดแข็งแกร่งโอบรัดร่างเล็กจนแทบกลืนหายไปกับอก ความร้อนจากร่างสูง ทำให้ฮยอกแจรู้สึกดีจนแทบทนไม่ไหว

            แตกต่าง...เพียงแค่เป็นฮันคยอง เขาก็รู้สึกดีมากจนไอ้ของเล่นเมื่อกี้เทียบไม่ติดเลยสักนิด เพียงริมฝีปากกดจูบ เพียงมือใหญ่ลูบไล้ ฮยอกแจที่เพิ่งจบกับของเล่นที่ใครต่อใครก็บอกว่าเสียวนักหนากลับไม่เสียดายเลยสักนิดหากจะโยนมันทิ้งไป

            ก็เขามีเป็นแท่งเป็นอันของฮันนี่อยู่แล้วนี่นา

            “อ่า ฮันนี่” ฮยอกแจครางพร่า รู้สึกถึงริมฝีปากร้อนที่รุนแรงกว่าปกติ กดจูบไปทั่วร่างกาย แล้วเสียงหวีดหวานก็ดังก้อง เมื่อริมฝีปากร้อนไต่จูบเนื้ออ่อนนุ่มแรงๆ ลงมาที่แผ่นท้องขาวผ่องจนต้องผวาร่างเข้าหา กระแสแห่งอารมณ์เอ่อล้นเข้ามาในอก จนต้องแยกเรียวขาขาวออกกว้าง นอนทอดกาย ครวญครางให้อีกฝ่ายฟังอย่างถึงใจ

            “อ๊าาาา...อึ้กอื้อ...ฮะ...ฮันนี่ๆ...” แผ่นอกบางเด้งขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว เมื่อชายหนุ่มที่กำลังพรมจูบหนักๆ อยู่บนแผ่นขาวขาวผ่อง ส่งมือขึ้นมาไต่สะกิดที่ยอด อกสีหวานทั้งสองข้าง แล้วบดขยี้ปลายนิ้วแรงๆ จนเสียววูบวาบไปทั่งร่าง เรือนผมที่ยุ่งเหยิงส่ายสะบัดไปกับหมอนใบนุ่ม ใบหน้าแสนเซ็กซี่เชิดหน้าขึ้นสูง ครางออกมาสุดเสียง

            การเล้าโลมของร่างสูงรุนแรงกว่าปกติ แต่ทำให้ร่างกายขาวผ่องตื่นตัวจนเพียงแค่กดจูบ เพียงแค่เอามือลูบ มันก็วูบวาบจนแทบทนไมไหว

            ฮันคยองเงยหน้าขึ้นมากดจูบที่กลีบปากแดงก่ำอีกครั้งอย่างไม่ปรานี ริมฝีปากร้อนทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม ดูดปากแสนหอมหวานแรงๆ จนร่างเล็กครางอื้ออึงในลำคอ ผวาร่างเข้ามาไขว้คว้าหาจูบหวานๆ ลบความร้อนแรงที่กำลังเกิดขึ้น

            ชายหนุ่มจูบอย่างหนักหน่วง ขณะที่มือใหญ่ก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกไปอย่างไม่ใส่ใจ แล้วกระชากมันออกไปโดยแรง ร่างสูงผละห่างจากร่างเล็กออกมาหน่อย จนฮยอกแจผวาร่างตาม นัยน์ตาเรียวรีมองมาอย่างอ้อนวอนขอร้องให้หายโกรธ แต่มันกลับเซ็กซี่เกินคำบรรยาย มือใหญ่ปลดเข็มขัดและกางเกงออกไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะกระโจนกลับมาแนบร่างกับคนตัวเล็ก ขยับเสียดสีจนต้องซี๊ดปากด้วยความเสียวซ่าน

            “อ่า ฮยอกจี้” ฮันคยองกระซิบพร่าชิดแผ่นอกขาวผ่องที่แสนบอบบาง แล้วก็ฉกวูบลงไปที่เม็ดบัวสีหวานอย่างรวดเร็ว จนฮยอกแจแทบตั้งตัวไม่ทัน มือใหญ่สอดรัดแผ่นหลังบางเข้ามาจนร่างกายแทบไร้ช่องว่าง เรือนกายแกร่งก็ขยับแทรกมาอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียว มือใหญ่เริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังอย่างไม่ปรานีปราศรัย แล้วขยับไปบีบเฟ้นก้นนุ่มนิ่มอย่างไม่เบาแรง

            “อ๊า...ฮันนี่...แรง..อื้อ....ดูดอีก...อึ้กๆ” ฮยอกแจครวญครางก้อง เมื่อลิ้นร้อนจัดกำลังเลียยอดอกที่ชูชันอย่างอร่อยลิ้น หากแต่คนถูกชิมกำลังแทบคลั่งเมื่อถูกเล้าโลมอย่างร้อนแรงอย่างนี้ คำขอที่ฮันคยองก้มลงปรนเปรอให้อย่างถึงใจ ริมฝีปากร้อนห่อน้อยๆ แล้วดูดยอดอกสีหวานแรงๆ จนคนตัวเล็กหวีดลั่น ซึ่งทำให้ริมฝีปากของฮันคยองปรากฏรอยยิ้มสมใจแวบหนึ่ง นัยน์ตาคมวาววับ

            “อื้อ...ดะ...ดีจัง...” ฮยอกแจกระซิบพร่าอย่างพอใจ

            !!...อึ้ก ฮันนี่!!!!!!!!

            ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะครวญครางด้วยความสุขสมที่ถูกปรนเปรอไปตามยอดอกมากกว่านี้ นัยน์ตาเรียวรีก็เบิกกว้างอย่างตกใจ เสียงหวีดร้องดังก้องห้องนอนกว้าง เมื่อท่อนเนื้อร้อนจัดกระแทกเข้ามาในกายรวดเร็วและรุนแรงอย่างไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือที่ถูกมัดเอาไว้จิกเข้าหากันจนเนื้อถลอก รู้สึกถึงคลื่นเสียวกระแทกเข้าหาร่างจนแทบสิ้นสติ

            “โอ้ว!!...ฮันนี่...ฮันนี่...อ้ะๆ...ยะ...อย่าเพิ่ง..ซี๊ดดดด...มัน...อึ้ก...แรงไปแล้วนะ...อ๊าาาา!!” ฮยอกแจร้องแทบไม่เป็นภาษา เมื่อท่อนเนื้อร้อนคลื่นเข้าหาจนสุดด้ามเพียงแค่กระแทกเข้าไปทีเดียว ด้วยความที่ถูกเจ้าดิลอันนั้นเบิกทางก่อน ร่างเล็กจึงไม่รู้สึกเจ็บ หากแต่ว่ามันเสียวจนเกินจะทานทนต่างหาก

            เสียงครวญครางดังก้องห้องนอนกว้าง ปากแดงช้ำเม้มเข้าหากัน ร่างเล็กแอ่นจนแผ่นหลังเป็นเส้นโค้ง เสียงหอบหายใจดังกึกก้อง

            กลิ่นของเซ็กส์ที่แสนร้อนแรงลอยคละคลุ้งไปในอากาศ จนทำให้ฮยอกแจรู้เลยว่าวันนี้...เซ็กส์ของพวกเขาต้องร้อนแรงได้อย่างถึงที่สุด

            เซ็กส์ที่ฮันคยองกำลังลงโทษเขา

            “อึ้ก...ซี๊ดดดด” ฮยอกแจห่อปากเข้าหากันทันที เมื่อชายหนุ่มที่คร่อมทับอยู่กระดกกายเข้าหา รอยยิ้มบนใบหน้าคมคายปรากฏน้อยๆ ราวกับอาจารย์กำลังลงโทษ   ลูกศิษย์ที่ทำผิด มือใหญ่ก็ยกขึ้นแตะยอดอกเบาๆ แล้วส่งลิ้นร้อนไปตวัดเลีย

            “มันคือบทลงโทษสำหรับคุณ...อึ้ก...รู้มั้ย...ผมเป็นคนขี้หึง...” ฮันคยอง บอกเสียงหนัก แล้วดึงกายออกอย่างรวดเร็ว แล้วในวินาทีต่อมาก็กดเข้าหาจน    ฮยอกแจเชิดใบหน้าอย่างแรง ส่ายสะบัดหัวไปมาอย่างเสียววูบวาบ

            “อึ้ก...อื้อออออ...ละ...ลงโทษ ฮยอกจี้ยอม...ถะ...ถ้า...แฮ่กๆ...ทำให้ฮันนี่...หายโกรธ” ฮยอกแจเอ่ยบอกอย่างยากลำบาก ช่องท้องกำลังอึดอัดไปด้วยความต้องการ หากแต่สิ่งหนึ่งที่ฮยอกแจตระหนักดีตั้งแต่ท่อนเนื้อร้อนขยับส่ายเข้ามาจนสุดคือ...ของฮันนี่ใหญ่กว่าเจ้าดิลโด้ที่เขาซื้อมาซะอีก

            “อ๊าาาา!!

            ฮยอกแจคิดได้เป็นอย่างสุดท้าย ก่อนที่สติของร่างเล็กจะถูกลบเลือนไปอย่างรวดเร็ว เมื่อฮันคยองขยับสะโพกกดแนบเข้ามาลึก ส่ายสะบัดไปมาเพื่อกระแทกเข้ากับจุดเสียวภายใน จนในหัวเห็นเพียงหมู่ดาวระยิบระยับ

            ฟึ่บๆ

            เสียงท่อนเนื้อร้อนเคลื่อนผ่าวเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนที่กำลังขมิบถี่รัวดังก้องภายในห้องนอนแสนกว้างขวาง ฝ่ามือเล็กที่ถูกผ้าผูกเอาไว้ เป็นการเปิดทางชั้นดีให้        ฮันคยองมอบบทลงโทษบนเรือนกายเปลือยเปล่าได้ทั่วถึงที่สุด เรือนร่างเล็กแทบไม่มีส่วนใดไม่โดนริมฝีปากดูดดึง ฝ่ามือร้อนผ่าวขยับมากอบกุมแก่นกายเล็กอย่างรวดเร็ว แล้วขยับโยกไปพร้อมกันด้วยสัมผัสที่ฮยอกแจแทบขาดใจ

            “อ๊าาาาา!!...เร็ว...ป่ะ...อ้ะๆ...อู้ว...เร็วไป...อึ้ก...แล้ว” ฮยอกแจหวีดร้องออกมา ใบหน้าสวยก็ส่ายสะบัดไปมา ร่างกายท่อนล่างขยับรับแรงกระแทกกระทั้นเข้ามาด้วยความเร็วที่มากขึ้น แต่ก็สู้แรงขยับกายของฮันคยองไม่ได้ ท่อนเนื้อร้อนขยับถี่ยิบ จนคนตัวเล็กได้แต่บิดกายไปมาอย่างทรมานปนสุขสม

            แม้ว่าประท้วงกับความเร็วอย่างนั้น แต่ฮยอกแจกลับเต็มใจเหลือเกินในการเงยหน้ารับจูบร้อนผ่าวที่ก้มลงมาสัมผัส จูบแลกลิ้นกับชายหนุ่มอย่างไม่รู้จักพอ ขณะที่ท่อนล่างของทั้งคู่ก็ขยับเข้าหากันอย่างร้อนแรง จุดไฟปรารถนาในใจของทั้งคู่ไม่ให้ดับลงง่ายๆ เหงื่อเม็ดเล็กที่ไหลซึมทั่วทั้งเรือนกายทั้งสอง ทำให้ทุกครั้งที่ขยับตัวเสียงเสียดสียิ่งดังเคล้ากับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ริมฝีปากสีระเรื่ออ้าปากฮุบอากาศทันทีที่เป็นอิสระ เอียงคอให้ริมฝีปากร้อนบดจูบที่ลำคอ ตีตราบนผิวขาวผ่องที่ยามนี้ขึ้นสีชมพูระเรื่อไปทั่วร่าง

            “อืม...ฮยอกจี้...” ฮันคยองคำรามก้องในลำคอ

            “อึ้ก...ฮะ...ฮันนี่...ซี๊ดดดด...ฮันนี่อ่า” ฮยอกแจครวญครางชื่อช่ายหนุมไม่ขาดปาก สติหายออกไปจากร่างแทบไม่มีเหลือ รู้เพียงว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกเซ็กส์ของคนตรงหน้ามอมเมาจนคิดอะไรไม่ออก

            เร่าร้อน รุนแรง แต่แฝงด้วยความรู้สึกมากมายจนใจดวงน้อยแสนจะยินดีกับความรุนแรงที่ได้รับนี้

            ฮันคยองกำลังทำด้วยความรู้สึกหึงหวงเขาคนนี้...ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น... ฮยอกแจคนนี้ยอมทุกอย่าง

            “อ๊าาาาา!!!..กะ...ใกล้แล้ว...อึ้กๆ...ใกล้แล้ววววว....อร๊างงงงง” เสียงหวีดหวานดังถี่รัว เมื่อปลายนิ้วยาวสะกิดแรงๆ ทั่วแผ่นอกกว้าง อีกมือก็ชักรูดแก่นกายเล็กให้ ขณะที่ร่างกายที่เชื่อมต่อกันก็สะบัดคลั่งอยู่ภายใน จนร่างเล็กกระตุกวูบ หลับตาแน่นอย่างหมดเรี่ยวแรง

            แต่เหมือนร่างสูงใหญ่จะยังไม่พอใจกับบทลงโทษของตน

            ฟึ่บๆ

            “อ้ะอ๊าา!” ฮยอกแจที่เพิ่งทิ้งร่างลงกับที่นอนนุ่มถึงกับหวีดออกมาสุดเสียง เมื่อท่อนเนื้อด้านล่างยังไม่ผ่อนปรนแรงแต่อย่างใด มีแต่โถมกายเข้าใส่จนต้องขยับกายรับอย่างรุนแรง ปลุกเร้าอารมณ์รักขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็วด้วยริมฝีปากแสนช่ำชองที่ทำให้ร่างทั้งร่างละลายอ่อนยวบคาอ้อมกอด

            ฮันคยองลูบไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มละมุน หอมกรุ่นที่เขาหลงใหลอย่างโงหัวไม่ขึ้น แล้วผละออกอย่างเชื่องช้า มองใบหน้าสวยจัดที่นัยน์ตาเรียวรีกำลังฉ่ำหวานเสียเหลือเกิน ริมฝีปากก็บวมแดง น้ำหยดใสเอ่อคลอด้วยความสุขสมที่ผ่านพ้นไปแล้วรอบแรก ก่อนจะประคองแก้มนิ่มเอาไว้อย่างเบามือ

            “อึ้ก...ฮยอกจี้...ผมกับไอ้ของ... ของเล่นเฮงซวยนั่นอะไรที่คุณชอบ...ตอบ!    ฮันคยองที่กำลังอยู่ในอารมณ์ที่ปริ่มขอบความต้องการเอ่ยปากถามเสียงหนัก นัยน์ตาคมจ้องนิ่งเข้าไปในดวงตาที่แสนเซ็กซี่ จนคนมองใจสั่นระรัว

            “คุณ...อึ้ก...ฮยอกจี้...อ้ะๆ...ชอบคุณ...ชอบคุณคนเดียว!” ฮยอกแจร้องเสียงสั่นพร่า สลับกับหอบหายใจแรงจนหน้าแดงก่ำ

            “อึ้ก...ผมเกลียดมัน...อาห์...” คนที่กำลังควบขี่อยู่บนเรือนร่างแสนสวยกัดฟันแน่น ขณะที่เอ่ยออกมา

            “...สัญญากับผม...อึ้ก...จะไม่ยุ่งกับมันให้ผมหึงอีก...” ฮยอกแจมองใบหน้า     คมคายแล้วกดหน้าลงตอบรับแทบไม่ทัน

            “อื้อ...อ๊า...ฮยอกจี้จะ...ไม่เล่น...แล้ว” ฮยอกแจตอบรับเสียงสั่น ยอมรับคำสั่งของผู้ชายตรงหน้าอย่างหมดใจ ซึ่งคนขี้หึงก็เอ่ยต่อทันที

            “ห้ามยั่ว...ไอ้สัตว์นรกข้างล่างด้วย...อึ้ก...สัญญากับผม” ฮันคยองถามเสียงกร้าว จ้องนิ่งเข้าไปในดวงตาคู่สวย หากแต่เสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจกลับฉายชัดถึงความขอร้อง อ้อนวอนจนคนฟังใจกระตุก ใบหน้าสวยที่แดงจัดจ้ากดหน้าลงเร็วๆ จนเส้นผมนุ่มสะบัดไปตามหมอนใบใหญ่ทันที

            “ฮยอกจี้...สะ...สัญญา...จะ...ยั่ว..แค่ฮันนี่..อ้ะๆ...คนเดียว” ฮยอกแจตอบรับทันที หากแต่ความรู้สึกในใจมีมากกว่าคำตอบที่ให้ไป

            ฮยอกจี้จะไม่เล่นกับของเล่นบ้านั่นอีกแล้ว ไม่ใช่เพียงเพราะลีลาแสนเร้าใจของฮันคยองที่ทำให้เขาไปถึงสวรรค์อย่างสุดยอดที่สุดเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะใจดวงนี้...ชอบ...รักชายหนุ่มไปแล้วต่างหาก

            ฮยอกจี้คนนี้จะไม่ยั่วให้ใครคลั่งอีกแล้ว ยกเว้น...ผู้ชายตรงหน้าคนเดียว

            พรึ่บ

            สิ้นคำตอบรับของร่างเล็ก มือใหญ่ก็เอื้อมไปกระตุกผ้าเช็ดหน้าที่ผูกมัดข้อมือเล็กออกไปอย่างรวดเร็ว ข้อมือที่แดงช้ำเพราะแรงขยับของร่างเล็ก ทำให้ชายหนุ่มยกขึ้นมาพรมจูบไปทั่วอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาคมทอดมองร่างเล็กด้านล่างอย่างอบอุ่น จนคนมองแทบละลายคาอ้อมกอด

            “อึ้ก”

            ฮยอกแจส่ายสะบัดหน้าแรงๆ มือเรียวที่เป็นอิสระรีบคว้าคอชายหนุ่มเอาไว้แน่น ใบหน้าสวยจัดซุกซบกับซอกคอแกร่ง ครวญครางชิดริมหูให้ชายหนุ่มฟัง เมื่อท่อนเนื้อร้อนที่ขยับเนิบช้าเมื่อครู่ เริ่มรุนแรงขึ้นอีกครั้ง

            “ผม...อึ้ก...หวง...หึงคุณที่สุดนะฮยอกจี้” เสียงทุ้มกระซิบริมหู ก่อนที่ร่างสูงจะถอดถอนกายอย่างรวดเร็ว แล้วพลิกร่างเล็กให้หันหน้าเข้าหาพนักเตียง ดึงสะโพกมนให้อยู่สูง แล้วสอดแทรกกายเข้าไปอีกครั้ง จนขาเรียวยิ่งแบะกว้างออก

            ฮันคยองส่งมือไปเกาะกุมมือเรียวที่ขยุ้มหมอนใบนุ่มเอาไว้ ริมฝีปากอุ่นร้อนพรมจูบที่แผ่นหลังบอบบางอย่างทั่วถึง ขณะที่กระแทกกายเข้าหาอย่างมีชั้นเชิง จนคนตัวเล็กแทบจะซุกหน้าลงกับหมอนใบนุ่ม

            “เพราะฉะนั้น...อ๊า...เตรียมรับบทลงโทษของคุณได้เลย ผมจะ...อึ้กๆ...กอดคุณไม่ปล่อยเลยล่ะ” ชายหนุ่มบอกเสียงพร่า ขณะที่กอดรั้งเอวเล็กเอาไว้แน่น ขยับมือไปชักรูดแก่นกายเล็กที่อยู่ด้านหน้าด้วยจังหวะเดียวกัน จนทั้งสองสั่นโยกไปตามความร้อนแรงที่เกิดขึ้น

            ฮยอกแจสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันใบหน้าเรียวสวยมาสบตากับชายหนุ่ม

            “ถะ...ถ้าเป็นฮันนี่..อึ้ก...ฮยอกจี้...เต็มใจ...อื้อ!!” ทันทีที่สิ้นคำของร่างเล็ก ริมฝีปากร้อนจัดก็ก้มลงไปให้รางวัลแสนหวานแก่คนสวยในอ้อมแขนทันที ฝ่ามือร้อนผ่าวโอบรัดร่างเล็กแน่น ราวกับบอกว่าเขาจะไม่ปล่อยมือจากร่างเล็กอย่างเด็ดขาด

            ริมฝีปากทั้งสองดึงดูดเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างกายท่อนล่างก็ขยับเข้าหากันอย่างเร่าร้อนที่ไม่ได้เพียงเกิดจากความต้องการของร่างกายเพียงอย่างเดียว แต่เกิดจากความต้องการส่วนลึกของ...หัวใจ

            “อ๊าาาา!!” เสียงหวีดหวานดังก้อง ขณะที่ฉีดพ่นน้ำรักสีขาวขุ่นเต็มฝ่ามือของ ฮันคยองอีกครั้ง ขณะที่ชายหนุ่มก็สอดแทรกเข้าไปอย่างหนักหน่วง ก่อนจะปลดปล่อยออกมาครั้งแรกในค่ำคืนนี้

            “ฮึ่มมมมมมม” เสียงคำรามของฮันคยองดังก้อง และแน่นอนว่าจะไม่ได้ดังเพียงแค่ครั้งเดียวอย่างแน่นอน

........................................

            “ฮะ...ฮันนี่ อือ”

            ฮยอกแจร้องเสียงเบาหวิว เมื่อบทลงโทษของชายหนุ่มไม่ได้หยุดที่เตียงนอนหลังใหญ่ที่พวกเขาทดสอบไปแล้วว่าอึ๊บทุกท่าก็ยังไม่ตกจากเตียง เพราะร่างเล็กขึ้นสวรรค์ไปแล้วเสียสี่รอบ ก่อนที่จะถูกชายหนุ่มพามาลงโทษที่ใหม่

            ฮันคยองตาววาววับ มองเรือนร่างขาวผ่องที่นอนทอดกายอยู่บนเคาน์เตอร์สีดำสนิท เรียวขาขาวถูกยกขึ้นดึงชิดกับสะโพกมน นัยน์ตาเรียวรีที่หรี่ปรืออย่างยั่วยวนก็จ้องมองมา จนเขาหัวเราะเสียงพร่า

            “แต่ชอบใช่มั้ย” ชายหนุ่มกระซิบชิดริมหูเล็ก จนฮยอกแจแก้มแดงจัดจ้า หากแต่ไม่อายที่จะกดหน้าลงช้าๆ เมื่อมองแก้วไวน์ที่อยู่ในมือชายหนุ่ม ซึ่งฮันคยองก็กำลังเทรดลงมาตามแผ่นอกบางอย่างที่ทำให้ฮยอกแจที่กำลังจะกลายเป็นแก้วไวน์สั่นสะท้าน

            “อือ...ก็ฮยอกจี้กำลังให้ฮันนี่... ลงโทษนี่นา” ฮยอกแจบอกเสียงแผ่ว แถมยังมีกัดปากยั่ว อ้าเรียวขาออกกว้างยั่วยวนอารมณ์ เสียจนชายหนุ่มต้องก้มลงไปใช้ปลายลิ้นเลียแทบทุกหยาดหยดของแอลกอฮอล์รสเลิศที่ยิ่งอยู่บนผิวเนื้ออ่อนบาง ซึ่งหอมหวานยิ่งกว่าใครคนไหน เวลานี้ฮันคยองรู้สึกมึนเมายิ่งกว่าดื่มเตกิล่าเสียด้วยซ้ำ

            ริมฝีปากชายหนุ่มแตะแต้มไปทั่วเรือนกายขาวผ่อง ดูดรั้งแรงๆ ให้คนถูกลงโทษบิดกายไปมา แถมยังครางเสียงหวานให้ชายหนุ่มชอบใจ แถมยังมียกมือโอบลำคอแกร่งอย่างยั่วเย้าเสียอีกอย่าง

            “ห้ามแล้วนะ...ผมไม่ให้คุณเล่นกับอย่างอื่นนอกจากผมแล้วนะ” ฮันคยองกระซิบชิดริมหูเล็ก แล้วเลียปลายหูเบาๆ จนขนแขนฮยอกแจลุกซู่

            “ฮันนี่อ่า...ฮันนี่ไม่รู้หรือว่า...อ๊า...อย่าเพิ่งขยี้สิ” ฮยอกแจตีไหล่กว้างเบาๆ เมื่อชายหนุ่มบีบคลึงแก่นกายเล็กเล่นเสียอย่างนั้น ใบหน้าสวยสะบัดขึ้นมาสบตาแล้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มแสนยั่วที่เหมาะกับดาวยั่วคนนี้เหลือเกิน

            “...ฮยอกจี้ไม่ยอมให้ใครเป็น ผัว ฮยอกจี้นอกจากฮันนี่แล้ว...ก็ใหญ่ถูกใจขนาดนี้นี่ แถมลีลาเด็ดอย่าบอกใครเลย” คนตัวเล็กบอกอย่างแสนซน มือเรียวก็เอื้อมไปคว้าแก่นกายใหญ่มาชักรูด เร่งเร้าอารมณ์ให้ร่างสูงพรั่งพร้อมอีกครั้ง

            ฮันคยองหัวเราะในลำคอ ดึงร่างบอบบางมากอดแนบอก ซุกไซร้ไปตามลำคอระหงแรงๆ ไม่ปล่อยให้คนสวยได้พักมากกว่านี้แล้ว

            “งั้นคืนนี้จะลงโทษ เมีย ทั้งคืนเลย” สิ้นเสียงทุ้ม ริมฝีปากร้อนก็บดจูบลงไปอีกครั้ง เรียกเสียงครางหวานจากร่างเล็กได้อย่างดี ขณะที่คนที่กำลังถูกลงโทษก็แอบยิ้ม มือเรียวกอดคออีกฝ่ายแน่น

            ผัวอย่างนี้เขาไม่ปล่อยให้โง่หรอก ส่วนไอ้ของเล่นบ้านั่นน่ะ รับรองว่าลีฮยอกแจจะรีบกำจัดทิ้งแน่ๆ ก็มันสู้ผัวเขาไม่ได้แม้แต่นิดเดียวน่ะสิ!


.................................................

            ครบค่ะ โจทย์มั่วของเมย์คือมั่วยั่วไปทั่ว กับเล่นกับของเล่นค่ะ ^^

คิดเห็นยังไงบอกกล่าวกันได้ที่


ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ *โค้ง*


The XXX Project แรง ยั่ว มั่ว เซ็กส์ : ยั่ว...KiHae BY: Little (NC)

บ้านเดิมค่ะ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=720914&chapter=13



ยั่ว
Kim Kibum & Lee Donghae



            “ฉันตัดสินใจแล้ว...นายจะต้องเป็นของฉัน  เป็นทาสที่น่ารักของฉันนับจากวินาทีนี้และตลอดไป..”
เสียงหวานยังคงดังก้องอยู่ในจิตสำนึกแม้จะไร้เรี่ยวแรงจนไม่อาจลืมตาขึ้นมามองใบหน้าของผู้ที่ประกาศความเป็นเจ้าของต่อหัวใจและร่างกายของเขานี้ได้แต่ทุกสัมผัสและกลิ่นกายน่าลุ่มหลงรวมไปถึงร่างที่กอดรัดอย่างเร้าร้อนรุนแรงในค่ำคืนที่ผ่านพ้นไปนั้นเขายังจดจำได้ดี
“อืม...” ดวงตาคมปรือหรี่ลงฉับพลันเมื่อความจ้าของหลอดไฟนีออนในห้องลับแห่งนี้สะท้อนเข้าที่นัยน์ตาก่อนจะกระพริบมันซ้ำไปมาแล้วเหลือบมองด้านข้างของตนก็รู้ว่าอีกคนที่เมื่อราตรีเคยนอนกอดก่ายกันนั้นหายตัวไป
“ซิ๊ด...” ปากอิ่มเบ้ไปพร้อมกับส่งเสียงครางเมื่อความแสบของแผลตามร่างกายที่โดนแม่ดาวโหดที่รักซัดด้วยแส้เสียอ่วมไปเมื่อคืนหลังจากที่ตื่นขึ้นมาจากการร่วมรักร้อนแรงในครั้งแรก มือใหญ่ยกขึ้นถูริมฝีปากของตนเองที่แตกและยังคงมีเลือดแห้งกรังเพราะโดนร่างบางขบกัดมันตอนแรกจูบในขณะที่ร่างกายสอดประสาน...เสียงครางระงมข้างหูและแววตาที่ฉ่ำหวานยิ่งคิดยิ่งเสียวจนเจ้าขุนศึกที่อยู่ใต้ผ้าห่มมันอยากจะออกรบอีกสักครั้ง
มือใหญ่ดึงผ้าที่พาดอยู่กับซี่กรงมาห่มพันช่วงล่างก้าวเดินออกจากห้องลับที่ใช้ละเลงรักกับเจ้าของห้องเมื่อคืนกลับออกไปยังห้องนอนด้านนอกที่เขาคิดว่าอีกคนคงอยู่ในนั้นซึ่งมันก็เป็นไปตามที่เขาคิดไว้เพราะดงแฮนั้นจะต่างจากที่คิดไปเล็กน้อยก็ตรงที่ร่างบางยังคงเปลือยกายนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ผ่าห่มและจดจ้องหนังสือที่กางวางอยู่เบื้องหน้าที่เขาคิดว่ามันก็คงเป็นเล่มเดิมที่เขาเคยเห็นเจ้าตัวนั้นอ่านตอนที่เข้ามาในห้องนี้
“ตื่นแล้วเหรอฮะ? นึกว่าจะหลับจนถึงเย็นซะอีก ฮิๆ” ใบหน้าหวานใต้แว่นเอ่ยแซวคนที่นอนสลบคาแส้เขาไปเมื่อคืนทำหน้าบึ้งตึงจ้องมองมาที่ตนเอง
“ก็คุณเล่นใส่ซะเต็มแรงนี่ผมไม่ตายก็เป็นบุญของผมแล้วนะครับ” เหมือนคนสองบุคลิก...เขารู้สึกแบบนั้นเมื่อได้เห็นลี ดงแฮในสภาพที่สดใสอีกครั้ง มันไม่ใช่การแสแสร้งแกล้งทำเขารู้สึกได้ว่านี่คืออีกด้านหนึ่งของดาวร้ายซาดิสต์ผู้ชอบเสียงกรีดร้องของเหยื่อแห่งตึกแพลตตินั่ม
พอไม่มีความยาก ความต้องการ ดาวดวงนี้ก็เป็นเหมือนคนทั่วๆไปสินะ
“คิกๆ คิบอมนี่น่ารักจังเลยน้า~” ดงแฮส่งเสียงหัวเราะชอบเขยิบกายเข้าหาร่างสูงที่ทิ้งตัวนั่งลงข้างกายแล้วพลิกตัวนั่งคร่อมทับยกแขนขึ้นเกี่ยวลำคอแกร่งโน้มใบหน้าคมลงมาจูบรับอรุณอย่างดูดดื่มเลื่อนมือลงไปปลดผ้าขนหูของร่างสูงให้คิบอมอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเหมือนตัวเอง
                “ด๊องชอบมอนิ่งคิสนะรู้มั้ย? ถ้าวันไหนได้เอากันละก็ตื่นมาคิบอมต้องจูบด๊องนะจำไว้ล่ะ” ปากเรียวทาบทับซ้ำลงที่เก่าใช้ดวงตาที่แวววาวซุกซนจับจ้องใบหน้าของคนที่แสนจะถูกอกถูกใจ
                “ลุกออกไปก่อนได้มั้ยครับ? คือถ้าเป็นแบบนี้ผมว่าผมคงทนไม่ไหวอีกแน่ๆ” ตาคมเสมองไปทางอื่นไม่กล้าจ้องใบหน้าหวานที่ยังคงอยู่ในระยะประชิดแถมยังมานัวเนียคลอเคลียกันในสภาพล่อแหลมพาให้ได้เสียแบบนี้ขืนยังถูไถไปมาอีกซักพักคงได้เกิดเหตุการณ์สานสัมพันธ์รักมาราธอนเหมือนเมื่อคืนอีกแน่แต่ดูท่าแม่ดาวแพลตตินั่มจะไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขาเลยซักนิด
                “ก็ด๊องชอบแบบนี้นี่ สัมผัสกันแบบนี้ถูกกันไปมาแบบนี้...อื๊อ! ~ มันซู่ซ่าดีออกนะ~ ทำไมล่ะไม่อยากเอากันเหรอคิบอม หืม?...” ว่าแล้วก็ขยับสะโพกเข้าออกหาอีกฝ่ายให้มันกระแทกกับแกนกลางที่ยังชี้เด่นขึ้นทิศบน
                “ถ้าผมตอบว่าไม่อยากล่ะครับ” ยียวนหาเรื่องให้โดนลงโทษก็มาดโหดๆของคนหน้าหวานมันกระแทกใจอย่างบอกใครใจยังหวังโดนรนเทียนอีกซักรอบอยู่ลึกๆ
                “ฉันก็จะตบให้หน้านายแหกอีกข้างไง กล้าขัดใจฉันคิดดีแล้วหรือพ่อคนแอบจิตคิกๆ ^^” ถึงใบหน้าจะยิ้มแย้มแต่มือที่ยกขึ้นมากางเล็บออกนั้นเขารู้ดีคนที่คร่อมเขาอยู่นี่เอาจริงทำจริงเพราะสรรพนามแทนตัวเริ่มเปลี่ยนไปและแถมตะสะบัดมือลงมาให้ดูจนเฉียดหน้าปรายจมูกเขาไปเพียงนิดเดียวนี่ถ้าหลบไม่ทันคงได้หน้าแหกตามที่คนสวยโหดพูดแน่ๆ
                “ไม่กล้าหรอกครับคุณเป็นราชินีของผมนี่ผมไม่กล้าขัดใจคุณหรอก นี่ผมยังเจ็บพวกแผลที่คุณทำไว้เมื่อคืนไม่หายเลยนะครับไม่สงสารผมบ้างเหรอ?..” รัดเอวอีกฝ่ายเข้าแนบชิดใช้มือลูบไล้ส่วนน่ารักที่เปล่งสีแดงอ่อนๆเหมือนตัวเจ้าของที่ผิวเริ่มเปล่งประกายสีชมพูระเรื่อ
                เขาคิดไปเองรึเปล่านะ...ที่รู้สึกเหมือนดงแฮดูเซ็กซี่ขึ้นถึงจะดูยั่วยวนอยู่แล้วแต่นี่กลับมีประกายดูอวบอิ่มเปล่งปลั่งมีฟีโรโมนเหมือนหญิงสาวยังไงพิกลเห็นแล้วอารมณ์ขึ้น..ขึ้นจริงๆ...ขึ้นจนมันตั้งเลยตอนนี้..
                “อ้า~สงสารทำไมนายชอบไม่ใช่รึไงกันพ่อคนแอบจิต? นี่ทำรอยไว้ตรงนี้หน่อยสิ”ใบหน้าหวานเอนเล็กน้อยห่อนจะใช้นิ้วเรียวจิ้มลงไปที่ซอกคอตัวเองเพื่อบอกตำแหน่ง
                “แต่คนอื่นจะเห็นเอานะครับที่นี่เขาห้ามไม่ให้มีอะไรกับแขกนี่ครับ” 
                “ช่างหัวคนอื่นสิ! ฉันไม่ได้ให้นายไปดูดคอคนพวกนั้นนี่ แล้วก็...ฉันอยากโชว์ให้เขารู้ด้วยว่าพ่อหมาน้อยของฉันเห็นท่าทางหงิมๆแบบนี้แต่เซ็กส์ได้มันส์ได้เร้าใจฉันขนาดไหน..” ตาสวยหรี่ลงอย่างยั่วยวนก่อนจะเอ่ยประโยดส่งท้ายที่ทำเอาคิบอมอยากพลิกตัวคุณเจ้านายลงด้านล่างแล้วกระแทกแทรกรักกันลืมคืนลืมวันกันอีกสักครั้ง
                “พูดแบบนี้ชักอยากเร้าใจใส่คุณเจ้านายอีกแล้วสิครับ” เสียงทุ้มกระซิบพร่าแล้วประทับตราลงบนผิวกายตามที่อีกฝ่ายสั่งดูดเม้มแล้วกัดซ้ำไปมาจนเป็นรอยแดงเด่นชัดสมใจคนอยากโชว์
                “อื้ม~ไม่นอนก่อนรึไงนายเพิ่งได้นอนเองนี่ ว่าแต่อย่าเพิ่งสิฉันมีของจะให้นายด้วยนะ”
                “ไว้ก่อนละกันครับตอนนี้ผมอยากเอากับคุณมากกว่า” คิบอมลากนิ้วลงไปตามทางพลางสะกิดช่องรักด้านหลังของร่างบางที่เขาสัมผัสได้ว่าคงยังหลงเหลือร่องรอยเพราะน้ำกามที่เขาปลดปล่อยยังคงไหลย้อนออกจากถ้ำรักแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่อปรายคางของเขาถูกดันด้วยอาวุธประจำตัวของดงแฮ
                “อย่าดื้อด้านให้มากเดี๋ยวก็ซัดให้เลือดอาบซะหรอก ยอมให้หน่อยแล้วทำได้ใจเกินไปมั้งเจ้าลูกหมา!!  มือบางออกแรงดันปรายของด้ามแส้ให้อีกฝ่ายเชิดหน้าที่ยังคลอเคลียนั้นเงยขึ้นทำเอาหน้าคมขมวดคิ้วเป็นปม...ก็คนที่ยั่วเขาคือตัวเองไม่ใช่รึไงกัน
“ทำตัวดีๆสิถ้าไม่ดื้อไม่ซนเดี๋ยวฉันจะอมให้...จ๊วบ!” ดงแฮดึงด้ามแส้ที่ตนใช้ค้ำใบหน้าอีกฝ่ายกลับเข้าหาตัวก่อนจะตะหวัดปรายลิ้นเลียส่วนหัวแล้วส่งมันเข้าโพรงปาก สาธิตให้อีกฝ่ายดู
“เฆี่ยนผมก่อนสิครับแล้วผมจะยอมทำตัวดีๆ..” ใบหน้าคมปั้นแสร้งออดอ้อนพลางเหล่มองแส้ที่อีกฝ่ายถืออยู่บอกเจตนาความปรารถนาทางสายตาให้เจ้าของรับรู้
“หึๆๆ ^^ พูดจาน่ารักขนาดนี้เกิดหายไปฉันคงแย่แน่จับใส่ปอกคอซะดีกว่ามั้ง?” ร่างบางเบี่ยงตัวโน้มไปด้านข้าง มือบางเปิดลิ้นชักหัวเตียงแล้วหยิบบางสิ่งออกมาก่อนจะมันผูกเข้าที่คอของแกร่งของคนที่นั่งอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าตัวเองโดนสวมปอกคออย่างที่ร่างบางเอ่ยจริงๆ...จะว่าปอกคอก็ไม่ใช่ทีเดียวมันเหมือนสร้อยหนังของพวกที่ชอบเล่นดนตรีวงร๊อคนั้นใส่เสียมากกว่าจะต่างกันเล็กน้อยก็ตรงที่มีกระดิ่งห้อยลงมานี่ล่ะ
กริ๊งๆๆ...
“แบบนี้คนอื่นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว คิกๆ ^^
“ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ผมไม่หนีไปไหนหรอกครับ...” ใบหน้าคมตั้งใจจะก้มลงสูดกลิ่นกายคนในออมแขนอีกครั้งแต่ร่างบางกับใช้ฝ่ามือดันหน้าเขาออกพร้อมกับส่งยิ้มร้ายมาให้เหมือนกับเมื่อคืนไม่ผิดเพี้ยน
“ง่ายไม่มั้งรูปหล่อ? อยากจะเอาฉันก็ต้องมีของมาแลกเปลี่ยนสิฉันไม่ใช่พวกให้กินฟรีหรอกนะ”
“แล้วอยากให้หมาน้อยตัวนี้ทำอะไรล่ะครับ โฮ่ง!” คิบอมจูบหลังมือของอีกฝ่ายส่งเสียงเลียนแบบสุนัขเอาใจคุณเจ้านายแต่คนที่ยื่นข้อเสนอไม่อยากได้สิ่งนี้จึงชักมือออกก่อนจะลุกออกจากตัวของร่างสูงพลิกตัวนอนคว่ำปรายตามองคนที่ส่วนล่างชี้ตั้งเด่นให้คิบอมรู้ว่าสถานะของตนอยู่เหนือกว่าแล้วเสมองกลับไปอ่านหนังสือที่เปิดค้างไว้ตามเดิม
“อ้อนฉันสิคิบอม...ครางเสียงเหมือนลูกหมาอ้อนฉันเหมือนเป็นหมาตัวน้อยๆให้ฉันดูหน่อยสิทำได้มั้ยล่ะ?” ดงแฮพูดโดยไม่หันไปมองหน้าอีกฝ่ายแสดงท่าทางไม่สนใจใยดีแต่กลับบิดร่อนสะโพกไปมาช้าๆอยู่ใต้ผ้าห่มยั่วให้ร่างสูงคลานเข้ามาหาแล้วคนถูกยั่วมันจะเอาความอดทนมาจากไหนกัน
กรุ๊งกริ๊ง...
รอยยิ้มของใบหน้าคมผุดขึ้นทันทีเมื่อสิ้นเสียงหวานเสียงกระดิ่งเริ่มกังวานเมื่อร่างกายขยับเคลื่อนไหว คิบอมสอดตัวเข้าใต้ผ้าพลิกตัวทาบทับร่างบางที่นอนทอดกายรอคอยให้เขาเอาอกเอาใจสอดมือใหญ่ลูบไล้ไปด้านหน้าบีบเค้นเนื้ออกขาวบดบี้อัญมณีให้มันแข็งตึงแล้วเริ่มออดอ้อนตามแบบฉบับของตัวเอง
“ผมอยากแล้ว...เซ็กส์กันนะครับ” เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่าข้างหูพร้อมปรายลิ้นแหวกเส้นผมที่บดบังแล้วแหย่เข้าไปยังรูด้านใน บดเบียดแก่นกายที่แข็งตึงและเริ่มมีปรายฉ่ำถูไถไปกับร่องเนื้อด้านล่างออกแรงกดให้มันหายเข้าไปยังช่องว่างที่มืออีกข้างของเขาบิก้อนเนื้อให้แยกออกแล้วขยับตัวขึ้นลงให้แก่นกายเสียดสีอยู่กับร่องช่องรักพยายามยั่วอารมณ์อีกฝ่ายให้เกิดความยากและต้องการในรสกามที่เขาเองอยากลิ้มลองอีกซักที
“...............”
“ผมอยากถูกคุณทรมาน...อยากครางให้คุณฟังแล้วอยากก็ฟังเสียงหวานๆของคุณ อยากกระแทกตัวคุณแรงๆ...เซ็กส์กันนะครับดงแฮ~” ปากอิ่มขบเข้าที่ใบหูส่งเสียงทุ้มออดอ้อนแล้วกระแทกช่วงล่างแรงๆใส่ร่างบางเป็นท่าประกอบเจตนารมณ์ไปเสียหนึ่งที 
“ก็ยั่วให้ฉันอยากสิคิบอม ถ้าวันนี้นายยั่วให้ฉันอยาก อ้อนให้ฉันใจอ่อน ทำให้ฉันพอใจได้ฉันจะยอมเอากับนายตกลงมั้ยล่ะ?” ร่างบางพลิกตัวหันกลับมาสบตากับพ่อลูกหมาที่ยังใช้ส่วนใหญ่โตถูไถไม่เลิกใช้นิ้วชี้แตะใต้คางของร่างสูงแล้วไล้ฝ่ามือนุ่มลงไปกุมแก่นกายใหญ่โตจับมันรูดขึ้นลงสองสามทีพอเป็นพิธีให้คิบอมมีแรงกระตุ้นอยากที่จะยั่วเขาไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เกิดอารมณ์หรอกนะอยากจะขึ้นขี่ขึ้นควบร่างสูงที่กำลังทำสีหน้าทำสายตาอ้อนได้น่ารักน่าชังมันเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำแต่อยากเห็นคิบอมทำหน้าอึดอัดแบบนี้ไปก่อน...ความหรรษาในการทรมานมันสนุกตรงที่เห็นอีกฝ่ายทุรนทุรายนี่ล่ะ
“จะทำรึไม่ทำล่ะรูปหล่อ?~
“คุณที่โหดชะมัด...ถามเหมือนผมมีทางเลือกอย่างนั่นล่ะ” ร่างสูงโน้มตัวลงเคลื่อนใบหน้าเบี่ยงให้ได้องศาเริ่มแผนการยั่วร่างบางด้วยจูบเร้าร้อนก่อนจะผละตัวออกแล้วคุกเข่าคร่อมช่วงเอวของดงแฮไว้ ยืดตัวขึ้นอวดเจ้าขุนศึกที่มันทำมุมชี้ตรงไปที่ใบหน้าหวานล่อหน้าล่อตาล่อปากคนที่นอนยิ้มเจ้าเล่ห์ที่จ้องมองมาที่เขาแสดงสีหน้าบ่งบอกว่ากำลังรอดูสิ่งที่เขาทำเต็มที่
“บีบมันให้หน่อยสิครับ...” ตาคมกดมองผู้ที่อยู่ด้านล่างคว้ามือบางให้มาจับที่แก่นกายอีกครั้งก่อนจะยกมือขึ้นมาไล้ยอดอกของตนเองด้วยปรายนิ้วออกแรงขยี้หมุนบิดมันไปมาเปล่งเสียงครางทุ้มในลำคอพลางหลับตาลงปล่อยให้จิตนาการทำหน้าที่โนภาพว่าตัวเองถูกร่างบางหยอกเย้าด้วยปรายลิ้น
ฟึ่บ ฟึ่บ
“ฮะ อา~  คิบอมโยกสะโพกสวนเข้ากับมือที่ออกแรงบีบรัดช้าๆเมื่อดงแฮระชับแรงรัดหนักเบาให้เหมือนกับช่องทางของตัวเองเป็นจังหวะ ตาสวยเหงยมองใบหน้าคมที่กำลังเพลิดเพลินและเต็มไปด้วยอารมณ์ที่แค่เห็นก็ชวนให้วาบหวามยิ่งเสียงครางทุ้มที่มีเสน่ห์นั้นมันอยากจะต้านทานเสียเหลือเกินหากแต่ก็ต้องข่มใจผู้ชายอะไรเซ็กซี่น่าฟัดซะจริงๆ!
“ร้อนจังครับ ข้างในตัวคุณร้อนจังเลยดงแฮ โอ้~” ไอร้อนส่งผ่านจากฝ่ามือนุ่มของคนที่เริ่มมีอารมณ์ร้อนรุ่ม เสียงครางแหบต่ำยิ่งฟังยิ่งอยากซัดให้ร้องดังๆจนตอนนี้ดงแฮเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอยากโดนกระแทกด้วยลีลาเอวที่สวนเข้าออกได้เร้าใจของคนด้านบนจนขาอ่อนอีกสักสามสี่ที
“อือ อื้อ~ดงแฮ แน่นจังเลยครับ อ้า~รัดให้แน่นอีกสิครับ อาห์~….” เมื่อเห็นว่าคนหน้าหวานยังนอนมองเฉยๆร่างสูงจึงครางชื่อของเจ้าตัวแล้วปรือตาเหล่มองลงไปยังลูกแก้วสีน้ำตาล ปล่อยให้น้ำสีใสแห่งตัณหาย้อยออกจากปรายมนหยดลงบนหน้าท้องเรียบที่กระเพื่อมไหว
เล่นแบบนี้ ครางแบบนี้ ใครเขาจะไปทนไหวกัน!!’
แพล่บ...
ร่างบางเลื่อนตัวลงต่ำให้ใบหน้าอยู่ใต้เจ้าท่อนเนื้อใหญ่ดึงโน้มมันลงมาแล้วยื่นปรายลิ้นเล็กแตะเลียส่วนปรายชุ่มของอีกฝ่ายทำเอาคิบอมชะงักแรงโยกปล่อยให้คนเอาแต่ใจไล่เล็มน้ำอารมณ์ที่เริ่มมีมากจนฉ่ำเยิ้มเต็มมือทั้งสองของดงแฮที่ยังคงสาวรูดดุ้นยักษ์ไม่ยอมเลิก
“อึ๊ก! เลียอีกสิครับ~นะครับ แฮ่กๆ...” ลมหายใจร้อนเริ่มพ่นถี่แรง ตาคมหลุบมองคนที่นอนละเลงชิวหาเล่นอยู่กับส่วนล่างของตนอย่างออดอ้อนไม่ต่างกับเสียงที่เว้าวอนจนดงแฮเผลอยิ้มออกมาเพราะมันถูกใจเขาอย่างจัง
มือซ้ายจับชิ้นเนื้อใหญ่โตให้มั่นคงเล้าโลมมันด้วยความร้อนของริมฝีปาก มือขวาก็นวดคลึงลูกบอลที่ขนาบเจ้าส่วนใหญ่โตอย่างเบามือเพราะถูกอกถูกใจกับของจริงมันเสียไปหมด...สงสับงานนี้คงได้โยนพวกดิลโด้ทิ้งก็คราวนี้ล่ะ
“เสียวจังครับดงแฮ....อา~” มันจะไม่เสียวไม่ซิ๊ดได้ยังไงถ้าเรื่องนี้ละก็ดงแฮมั่นใจว่าตัวเองนั้นไม่เป็นรองใคร
ดูดของปลอมมาเป็นสิบเล่นมันมาทุกลูกเล่นทุกขนาดถ้าโม๊กให้ไม่ถึงใจไม่ทำให้สะท้านมันก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว!!
“ฉันทำให้แค่นี้แหละนายต้องยั่วฉันนะลืมไปแล้วรึไง?” ปากเล็กหยุดทำหน้าที่ก่อนจะดันตัวกลับขึ้นมานั่งเช่นเดิมปรายยิ้มเยาะใส่คนที่เผลอเคลิ้มไปกับการกลั่นแกล้งของตัวเอง
“แต่ผมก็ยั่วให้คุณอยากแล้วไม่ใช่เหรอครับ?” ชี้ขึ้นมาขนาดนี้อย่ามาบอกว่าไม่นะคุณเจ้านายที่รักหลักฐานมัน “เด่น” ชัดขนาดนี้แล้ว
“ก็มันยังไม่ซู่ซ่าจนอยากอ้าให้กระแทกนี่ ลองช่วยตัวเองให้ฉันดูหน่อยสิเจ้าลูกหมา~” อยากเห็นเต็มๆตาใบหน้าคมเวลาเสียวนี้มันถูกอกถูกใจนัก
“คุณโกงผมนี่..”
“เร็วสิช่วยตัวเองให้ฉันดูหน่อยฉันอยากเห็นเวลานายทำเองมันเป็นยังไง ถ้ามันเร้าอารมณ์จนทนไม่ไหวเดี๋ยวจะอ้าให้กระแทกนะ ^^” ดงแฮนั่งกอดอกมองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่าเหนือกว่า
“นางมารชัดๆเลยนะคุณน่ะ” ตาคมมองค้อนใส่คนที่นั่งยิ้ม ก่อนจะใช้มือสาวแก่นกายของตัวเองโชว์ให้เจ้านายหน้าหวานได้ดูแบบเต็มๆตาสมใจอยาก
ฟึ่บๆๆ
“ซิ๊ดดดด ~ ไม่อยากให้ผมกระแทกจริงๆเหรอครับ อื้มมม~” ตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าวานไม่วางตาเพื่อใช้เป็นตัวช่วยในการสร้างอารมรณ์ให้ตัวเอง คิบอมใช้ดวงตาโลมเลียร่างบางไปทั่วทุกจุดแลบลิ้นเลียปากของตนเองเป็นครั้งคราวเมื่อโฟกัสผ่านตำแหน่งที่ไหวต่อการสัมผัสต่างๆทำเอาดงอารมณ์กามพุ่งพล่านจนเจ้าแก่นกายที่นอนสงบนิ่งลุกขึ้นยืนเด่นตะหง่าน
“อึกๆๆ อาห์~...ถ้าอยากก็เข้ามาสิครับ” ร่างบางเคลื่อนกายเข้าไปกลางหว่างขาของอีกคนก้มลงดูดที่ปรายมนของท่อเนื้อใหญ่ที่บวมเบ่ง
“ทำ...ให้ฉันหน่อยสิ” เสียงหวานออกคำสั่งก่อนจะดูดเม้มแรงๆส่งท้ายแล้วนั่งอ้าขากระดิกนิ้วเรียกให้คิบอมจัดการกับเจ้าส่วนน่ารักที่มีสภาพไม่กัน
“แบบนี้ผมก็เสียเปรียบสิครับ” ร่างสูงพูดออดแอด
“หึๆๆ ^^ ก็ฉันเป็นเจ้านายฉันสั่งให้นายทำอะไรนายก็ต้องทำ...ไม่อยากลองดูดของฉันดูหน่อยเหรอ?” ส่วนน่ารักผงกหัวหงึกหงักเหมือนเชิญชวนอีกฝ่าย คนเสียเปรียบจึงก้มลงทักทายมันด้วยริมฝีปากด้วยการจูบเบาๆแล้วอ้าอมไว้ด้านใน
จะ จ๊วบ!..’
“อึก! อื้อ~ดูดแรงๆแบบนั้นแหละคิบอม ~” เสียงหวานครางฮือต้นขาเกร็งสั่นเมื่อร่างสูงจัดออกแรงสูบดูดเม้มควงลิ้นอย่างชำนาญขาที่ตั้งชันและสะโพกที่เริ่มร่อนส่ายไปมาดึงดูดสายตาคมให้เห็นช่องทางที่ยังคงทิ้งร่องรอยสีแดงจางๆ
ชึ๊บ~~’ 
“..........” คิบอมใช้นิ้วคลึงปากทางสลับกดกับการกดคลึงจนร่างบางต้องขมิบตอบรับแบบไม่รู้ตัว
“อ๊ะ! อา~ แหย่เข้ามาสิฉันไม่ว่าหรอก โอ๊ะ!  ถึงไม่บอกเขาก็จะทำเล่นหดเกร็งตอบรับแบบนี้จะไม่ให้แหย่ได้ยังไง นิ้วยาวสอดหายเข้าไปในโพรงอุ่นก่อนจะสะกิดเข้ากับผนังนุ่มพร้อมออกแรงชักเข้าออกโดยที่ปากของตนยังคงทำหน้าที่หยอกเย้ากับเจ้าส่วนหน้ารักได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“อื้อ..ใส่ อ๊ะ...อีก~เร็ว...”
                สวบ
            สองนิ้วหลังถูกดันเข้าไปสบแรงรัดตอดที่มากมายและความอุ่นจากด้านในทำเอาคนที่ทำออรัลให้กับหน้าหวานแทบคลั่ง ยิ่งเห็นใบหน้าหวานที่หายใจแรงจนอกกระเพื่อมนั้นยิ่งทำให้เขาปวดหนึบช่วงล่างไปหมดจนพาลให้ความปวดนั้นมันร้าวไปถึงต้นขา
“นายนี่ดูดเก่งชะมัด อึก! อะ ~~อ๊า” ดงแฮขยับสะโพกสวนเข้าหาอย่างรวดเร็วก่อนจะพ่นปลดปล่อยเต็มกระพุ้งของร่างสูงที่อ้าอมปรนเปรอ ทั้งที่โดนเอาใจด้วยโพรงอุ่นและนิ้วยาวเท่านั้นแต่กลับแตกคาปากของคิบอมโดยที่ยังไม่ทันได้แทรกกระแทกรักกันเลยด้วยซ้ำ...มันก็ไม่น่าแปลกใจอะไรเท่าไหร่
เพราะขนาดเอากันยังลืมเดือนลืมตะวัน เห็นหงิมๆเหนียมๆลีลารักใช่เล่นถ้าเอายังเร้าใจขนาดนั้นอย่างอื่นมันก็คงไม่ด้อยไปกว่ากันนักหรอก
คิบอมกลืนน้ำรักของอีกฝ่ายลงคอทันทีแบบไม่ต้องรอคำสั่งใช้ลิ้นกวาดส่วนที่เล็ดลอดเข้าปากก่อนจะยืดตัวขึ้นไปกอดรัดมอบให้จูบร่างบางนั้นได้ลิ้มลองรสชาติเดียวกัน
“สบายตัวแล้วก็ช่วยผมหน่อยสิครับ..” ปากอิ่มผละออกแล้วเอ่ยเสียงสั่นการต้องมานั่งทนเห็นดงแฮบิดร่างกายส่ายสะโพกร้องครางอื้ออ้าแต่ทำอะไรไม่ได้นี่มันทรมานยิ่งกว่าถูกตบถูกเฆี่ยนเสียด้วยซ้ำ!.
มีรูให้แทงแต่ทำได้แค่เอานิ้วแยงๆเข้าออกแบบนี้ปวดใจชะมัด

“คงจะไม่ได้หรอกนะนี่มันได้เวลาที่ฉันกับนายต้องออกไปข้างนอกแล้วล่ะเจ้าลุกหมา ^^” ดันอีกฝ่ายออกห่างแล้วลงจากเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินไปหยิบชุดคลุมที่วางไว้อยู่ปรายเตียงขึ้นมาสวมใส่ทำเอาคนนอนค้างตาถ่างกับประโยคที่ได้ยิน
“คุณจะปล่อยให้ผมเป็นแบบนี้เหรอครับดงแฮอย่าว่าแต่ลุกเลยสภาพแบบนี้ผมออกไปไหนไม่ได้หรอกนะครับ! คุณเจ้านายใจร้าย ผมไม่ยอมนะ!” อิดออดทำท่าประท้วงทั้งที่ตัวเองก็มีอารมณ์ร่วมกับเขาชัดๆแต่เบี้ยวกันเสียอย่างนั้นแบบนี้ไม่แฟร์!
“ฉันไม่ได้โกงนายซักน่อยนะไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น อีกชั่วโมงแม่บ้านจะเข้ามาแล้วและถ้าเห็นสภาพนายกับฉันแบบนี้ละก็เรื่องที่ฉันแหกกฎได้เข้าหูพี่อีทึกแน่ฉันไม่อยากมานั่งฟังพี่เขาบ่น” ไม่ได้กลัวแต่เพลียที่จะต้องมานั่งฟังก็เท่านั้น
“แต่.....” ตาคมเหลือบมองไอ้ส่วนที่มันไม่สนใจสถานการณ์เพราะยังลุกตั้งเตรียมออกศึกกับคนตรงหน้าอย่างเต็มที่ให้ดงแฮรู้ว่าปัญหาที่ใหญ่มากกว่าเรื่องเจ้าของคลับก็คืออาวุธลับที่มันยังเด่นตระหง่านอยู่นี่ต่างหาก
“จะช่วยให้แบบรวบรัดก็แล้วกัน...ไปห้องน้ำกับฉันสิอย่างน้อยก็ลับตากว่าที่นี่ล่ะนะ หึๆๆ ^^” ร่างสูงดีดตัวคว้าผ้าพันช่างล่างแล้วเดินตามหลังเจ้านายไปอย่างรวดเร็ว
“ที่ว่าผมต้องออกไปข้างนอกด้วยนี่ไปไหนเหรอครับ?” คิบอมทิ้งตัวลงในอ่างน้ำวนที่ร่างบางนั่งรออยู่ก่อนจะโดนร่างบางที่เคลื่อนกายเข้าหามานั่งทับต้นขาของตนแล้วซุกไซ้หยอกล้อยอมๆเจ้าลูกหมาน่าชังสักหน่อยมันจะได้ไม่งอแงแล้วส่งเสียงประท้วงแล้วตอบร่างสูงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ก็พาหมาไปเดินเล่นไงล่ะ ^^

แอ๊ดดดด...
“อ้าว! นึกว่าวันนี้จะไม่มาแล้วซะอีกนะดงแฮ ไหนบอกว่าจะมาแต่เช้าไงเรา? นี่บ่ายแล้วนะไอ้ตัวแสบ” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยทักทันทีเมื่อเห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตามก้าวผ่านประตูร้านแห่งนี้เข้ามายังด้านในร้านที่มีเพียงแสงไฟสลัวเหมือนกับห้องลับของร่างบางจะมีก็แต่ตรงส่วนที่ชายที่ดงแฮเรียกว่ามาสเตอร์นั้นสว่างกว่าจุดอื่นๆ
“มาช้าแต่ก็ยังดีว่าไม่ได้มานี่ฮะมาสเตอร์”
“แล้วนั่น....” ชายหนุ่มวัยกลางคนร่างท้วมเหล่มองไปยังร่างสูงที่เดินตามแม่ดาวซาดิสต์แห่งตึกหรูใจกลางเมืองเพราะที่ผ่านมาดงแฮไม่เคยพาใครมาที่นี่ด้วยเลยสักครั้งแม้แต่พวกที่ทำงานในตึกก็เหมือนกันเลยทำให้เขาค่อนข้างแปลกใจทิ้งช่วงรอคำตอบของร่างบางที่เข้าในในสิ่งที่ตนสื่อดงแฮจึงหันไปหน้าคนที่ยังคงยืนทำหน้านิ่งแล้วยกแขนขึ้นโอบคอแกร่ง
“ลูกหมาของด๊องเองฮะน่ารักใช่มั้ยมาสเตอร์? กำลังฝึกอยู่น่ะฮะแต่ดูท่า...” ร่างบางยืดตัวขึ้นจูบเบาๆที่บางอิ่มแล้วตอบให้คนที่รอฟังนั้นหายสงสัย
“คงไม่ต้องฝึกอะไรมากมาย เพราะลูกหมาตัวนี้ทำอะไรก็ถูกใจด๊องไปซะหมดเลยน่ะฮะ เนอะ! ^^” ภาพของดงแฮและเจ้าลูกหมาหน้าหล่อที่ส่งยิ้มให้กันนั้นทำให้เขาต้องหัวเราะเบาๆในลำคอกับสิ่งที่ตานั้นมองเห็น...มันไม่อยากจะเชื่อ
แม่ดาวน้อยที่ไม่เคยสนใจอะไรก็ทำสีหน้าเหมือนเด็กทั่วไปเป็นเหมือนกันนะ
“งั้นด๊องไปเดินเลือกไอ้นั่นก่อนนะฮะ”
“ตามสบายเลยไอ้เด็กแสบ แต่อย่ามาทำอะไรในร้านล่ะขี้เกียจมานั่งฟังสงสารคนแก่บ้างเดี๋ยวฉันหัวใจวาย หึๆๆ”  มือใหญ่สะบัดโบกเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายทำตามใจเอ่ยแซวดักทางเอาไว้แล้วกลับมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ตามเดิม
ดวงตาสีนิลดำสนิทกวาดมองไปรอบๆแค่เห็นสิ่งที่ประดับและติดราคาไว้เขาก็รู้ได้ทันทีว่าทุกอย่างที่อยู่ในห้องลับของดงแฮมันก็คงมาจากที่ร้านนี้เพราะมันมีทุกสิ่งที่พวกซาดิสต์และมาโซฯอยากจะได้มาเก็บไว้ทั้งนั้น...ยิ่งไอ้แส้มีหนามที่เขาจับนี่ชักอยากจะลองให้ร่างบางฟาดใส่ตัวเองดูจัง...ท่าทางจะโดนแล้วคงแสบน่าดู
                “อ๊ะ! นี่ไง~มานี่ซิคิบอม” คนถูกเรียกปล่อยมือออกจากสิ่งที่จับแล้วเดินไปหาร่างบางที่อยู่สุดทางของฉันวางด้วยความเสียดาย
                “ครับ? ไอ้นี่มัน...”
                “โซ่เอาไว้จูงหมาไง คิก!  มือบางกดตะขอปรายโซ่ให้อ้าออกแล้วเกี่ยวมันเข้ากับห่วงใต้กระดิ่งของปลอกคอที่คิบอมสวมใส่
“ฉันบอกแล้วไงว่าถ้านายหายไปฉันคงแย่...เพราะงั้นนายจะถอดปอกคอถอดโซ่ออกได้ก็ต่อเมื่อฉันถอดให้เท่านั้นจำไว้นะ..” มือบางขยับปอกคอสีดำให้มันเข้าที่เข้าทางแล้วส่งยิ้มให้กับร่างสูงที่ก้มมองตนแล้วส่งยิ้มตอบกลับมา
เป็นครั้งแรกที่ตัวเขาเองกลัวว่าคนในปกครองจะหนีหายเป็นครั้งแรกที่เขากลัวว่าจะต้องสูญเสียสิ่งสำคัญทั้งที่ผ่านมาหลังจากวันที่เขาสาบานกับตัวเองว่าจะเปลี่ยนแปลงจะไม่มีวันเชื่อใจใครและไม่มีวันที่จะอ่อนแอ ความกลัวที่จะสูญเสียกลัวที่จะถูกหักหลังกลัวที่จะถูกทิ้งมันก็เลือนหายไปแต่ผู้ชายที่ชื่อ “คิม คิบอม” กำลังทำให้คำๆนั้นมันย้อนกลับมา
“เกมส์จบไปแล้วรึยังครับ?”
“เอ๊ะ?”
“ก็ที่คุณพูดว่าถ้าผมยั่วให้คุณมีอารมณ์ได้คุณจะยอมให้ผมเอาไง” คิบอมเปล่งเสียงทำลายความเงียบและความหว้าเหว่จากแววตาของดงแฮที่เขารู้สึกได้ถึงจะเพียงแค่ชั่วครู่ก็ตามเลยเอ่ยคำถามดึงความสนใจของร่างบางที่เพียงเสี้ยววินาทีนั้นแสดงมันออกมา
“หึๆๆ ฉันก็ไม่ได้บอกนี่ว่ามันจะ over time ตอนไหนทำไมล่ะอยากอีกแล้วเหรอ?เซ็กส์จัดจริงนะ!” ใบหน้าที่เผลอเศร้าสร้อยเปลี่ยนเป็นมารร้ายที่เต็มไปด้วยความมั่นใจอีกครั้งก่อนจะเอ่ยเสียงบางเบาแล้วยกขาขึ้นใช้หัวเข่าถูกกับขาที่สามกลางลำตัวของอีกฝ่าย
“ผมเซ็กส์จัดก็เพราะคนนี้เจ้านายชอบมาสะกิดน้องชายผมนั่นล่ะครับ”
“ปากดีเดี๋ยวได้โดนตบหรอกพ่อลูกหมาตัวแสบ นายมันเป็นพวกแอบจิตอยู่แล้วอย่ามาโทษฉันสิ!!” ทำหน้าทำปากจู๋ใส่แบบนี้เดี๋ยวก็ยอมให้ขี่ซะที่นี่เลยดีมั้ย?
“ที่ผมแอบจิตก็เพราะเจอคนโรคจิตแบบคุณนี่ไง” ยังยียวนหาเรื่องให้ร่างบางคว้าอะไรแถวนี้มาลงโทษความดื้อด้านของตัวเองแต่มีหรือที่คนอย่างดงแฮจะรู้ไม่ทันเจตนาของอีกฝ่าย
“มายอกย้อนยังไงฉันก็ไม่หลงกลหรอกนะทำแบบนี้กะจะให้ฉันจับขึงว่างั้นเถอะ?”
“แล้วไม่อยากทรมานผมเหรอครับเจ้านาย คิบอมอยากถูกเจ้านายทรมานนี่ครับ~โฮ่ง!” เบียดเป้ากางเกงให้ชิดกับหัวเขาอีกฝ่ายยิ่งขึ้นส่งเสียงร้องแบบสุนัขอีกครั้งทำเอาดงแฮหลุดขำกับความฉอเลาะของร่างสูงที่มาขยิบตาให้ส่งท้ายเป็นของแถม
“อยากจะทำอยู่หรอกแต่วันนี้คงพานายเข้าไปที่ตึกไม่ได้เพราะนี่มันไม่ใช่วันที่ดาวเป็นคนเลือกแขกนะ”
“ไปที่บ้านผมมั้ยถ้าไม่อยากให้เจ้าของคลับรู้...แต่บ้านผมไม่มีห้องลับเหมือนของคุณหรอกนะครับ” มือใหญ่เกี่ยวเอวอีกฝ่ายให้เข้ามาแนบชิดเลื่อนไล้ฝ่ามือไปยังบั้นท้ายลูบวนบีบมันซ้ำๆ
“คิดว่าไม่มีห้องลับแล้วฉันจะทรมานนายไม่ได้รึไง งั้น....” ลิ้นเล็กแลบเลียเข้าที่ปรายคางคมสันแล้วส่งท้ายด้วยประโยคพร้อมสนองตัณหา
“ไปเอากันมั้ยฉันเองก็อยากแล้วล่ะ~” ใบหน้าหวานก้มลงกัดเข้าที่จุกกลางอกแกร่งก่อนจะเดินจูงคิบอมไปยังตำแหน่งที่เห็นร่างสูงยืนจ้องยืนจับบางอย่างแล้วคว้ามันติดมือกลับไปยังหน้าร้านทำเอาเจ้าลูกหมากระดิกหูกระดิกหางยิ้มหน้าบานแก้มท่วมหน้า
เพราะเดี๋ยวจะได้โดนแส้มีหนามสมใจ

“โฮ่ ~ เลือกได้เหมาะดีนี่เซนส์ดีเหมือนกันนะเรา”
“ส่งบิลไปให้พี่อีทึกที่ตึกเหมือนเดิมนะฮะมาสเตอร์”
“อืม...เหมือนมันขาดๆอะไรอยู่นะส่งมาให้ฉันซิ!!
“หือ?...” ถึงจะสงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามดงแฮส่งปรายของโซ่ด้านที่จับให้คนที่เอ่ยขอแม้จะยังสงสัย
“ไปเอากล่องเครื่องมือให้ฉันหน่อยไป อยู่ในห้องเก็บของนั่นล่ะกล่องสีแดงๆที่มีพวกคีมอยู่ในนั้นเยอะๆน่ะ” ดงแฮพยักหน้าแล้วหันหลังเดินตรงไปยังห้องเก็บของที่อีกฝ่ายชี้บอกอย่างว่าง่าย เมื่อแผ่นหลังเล็กพ้นสายตามือใหญ่ก็ยกกล่องเครื่องมือสีแดงที่อยู่ใต้เคาว์เตอร์ขึ้นมาเปิดออกแล้วหยิบอุปกรณ์ออกมาใช้ทำเอาเจ้าลูกหมาหน้าหล่อที่ถูกเจ้านายทิ้งไว้ขมวดคิ้วเตรียมอ้าปากจะเอ่ยถามแต่กลับโดนเสียงแหบๆของคนที่ก้มหน้าทำบางอย่างที่ปรายโซ่นั้นเอ่ยตัดหน้าเสียก่อน
“อย่าทิ้งเจ้านั่นล่ะ...”
“ครับ?...”
“แค่มองแวบเดียวฉันก็รู้แล้วว่านายเป็นคนสำคัญและจำเป็นสำหรับเด็กคนนั้น..”
“...........................”
“เจ้านั่นอาจจะยังไม่รู้ตัวแต่มันกำลังมีความรัก...และนายก็คือคนที่ทำให้ดงแฮเกิดความรู้สึกนั่น...”
“ถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไปเล่าเรื่องของเขาให้ผมฟังได้มั้ยครับคุณลุง ถึงจะแค่ช่วงสั้นๆแต่ผมเห็นเขามีสีหน้าเศร้าแล้วก็หว้าเหว่จนหน้าใจหาย ทำไมตาของเขาว่างเปล่าเหมือนคนที่ละทิ้งทุกสิ่ง ปฏิเสธทุกๆอย่างแบบนั้นครับ?...”
“หึ...ช่างสังเกตดีจังนะเรา ฉันเจอเจ้าเด็กนั่นเมื่อ 2 ปีก่อน..” ร่างสูงยืนฟังเรื่องราวของร่างบางผ่านจากปากของชายกลางคนที่กำลังคลายปมกังขาในใจของเขาก่อนที่ดงแฮจะเดินกลับมาหลังจากที่ได้รู้บางสิ่งที่ทำให้เขาค่อนข้างที่จะตกใจไม่น้อย
“เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ...ฉันฝากเด็กคนนั้นด้วยนะพ่อหนุ่ม”
“ครับ...”
“ไม่เห็นมีเลยฮะมาสเตอร์ ด๊องหาจนทั่วห้องก็ไม่เห็นมี อ๊ะ...นั่นไง! ไหนบอกว่าอยู่ในห้องเก็บของไงฮะ” ร่างบางที่เดินกลับมาชี้ไปยังเจ้ากล่องที่เขาคว้านหาเสียนาน
“ขอโทษทีๆ นึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าเอาออกมาแล้วน่ะคนแก่ก็ขี้ลืมแบบนี้ล่ะ เอ้า! เอาคืนไป!  มือใหญ่โยนปรายโซ่ที่เขาติดข้อมือหนังแทนเชือกจูงให้ร่างบางที่รับมันมาแล้วสวมเข้าที่ข้อมือของตนเองทันที
“ฉันติดข้อมือหนังให้ ใส่มันไว้ที่ข้อมือดูดีกว่าเอามือถือแล้วเดินจูงไปทั่วนะ”
“ขอบคุณนะฮะ งั้นด๊องไปกลับก่อนนะฮะ^^  
“อย่าเพิ่งออกไปดีกว่ามั้ง? ฉันว่าเดี๋ยวฝนก็คงจะตกแล้วนะดงแฮ” มาสเตอร์ที่นั่งพ่นควันสีเทาเอ่ยเตือนเพราะเขาได้ยินเสียงท้องฟ้าคำรามเมื่อไม่กี่หน้าทีก่อนหน้านี้ทำให้หน้าหวานชะงักเท้า
 “ไม่เป็นไรหรอกฮะ ไว้วันหลังด๊องจะมาหานะมาสเตอร์” ดงแฮโบกมือลาแล้วกระตุกโซ่ให้เจ้าลูกหมาที่กำลังโค้งให้เจ้าของร้านเดินตามโดยมีสายตาห่วงใยของชายกลางคนส่งไล่หลังจนทั้งบานประตูปิดลง
ครืนน....ซ่า!!’
“บ้าจริง!” ใบหน้าหวานสบถเสียงดังเมื่อท้องฟ้าเริ่มส่งเสียงคำรามพร้อมโปรยเม็ดฝนห่าใหญ่ลงมาแบบไม่ทันตั้งตัวหลังจากที่ก้าวออกจากร้านได้เพียงไม่นาน คิบอมที่เห็นใบหน้าของดงแฮที่เริ่มซีดลงอย่างเห็นได้ชัดรีบดึงร่างบางเข้าไปหลบฝนใต้กันสาดหน้าตึกที่ไม่ได้ถูกใช้งาน
“มาหลบตรงนี้ก่อนดีกว่านะครับ น่าจะอยู่ที่ร้านคุณลุงก่อนนะครับไม่น่ารีบออกมาเลย” มือใหญ่ล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเช็ดน้ำฝนที่เปียกชุ่มใบหน้าหวานอย่างเบามือ
“ก็แค่เปียกฝนมันไม่ตายหรอกน่ะ”
“แต่ผมกลัวคุณจะ...เออ....ไม่สบายน่ะครับ”
“หึๆๆ ^^ ฉันไม่ได้บอบบางขี้โรคนะเจ้าลูกหมา นายนี่ห่วงอะไรไม่เข้าเรื่อง”

เปรี๊ยงงงงง!!’
เฮือก!!!!’
“โธ่เว้ย!...” ร่างบางสะดุ้งเฮือกส่งเสียงสบถอีกครั้งแข่งกับเสียงฟ้าฟาดที่ดังสนั่นทำให้ร่างสูงต้องสวมกอดดงแฮจากด้านหลังให้ร่างกายที่กำลังสั่นเทานั้นรู้สึกปลอดภัย
“ไม่ต้องกลัวครับ...”
“ฉันสั่งให้กอดฉันรึไง? อยากโดนลงแส้ใช่มั้ย?! 
“ครั้งนี้จะเฆี่ยนให้ตายผมก็ยอมล่ะ...”
“คิม คิบอม! ฉันบอกให้ปล่อยไง!” ร่างบางตะเบ็งเสียงสั่งเพราะไม่อยากให้อีกคนรู้ว่าตัวของเขากำลังสั่นเพราะความกลัว...ไม่ชอบให้ใครมาเห็นตนเองใสภาพที่น่าสมเพชแบบนี้
“หมาน่ะเวลามันเป็นห่วงเจ้าของมันก็จะหาทางทำให้เจ้าของรู้ว่ามันเป็นห่วงแค่ไหน...ยิ่งถ้าเจ้าของๆมันกำลังหม่นหมองหรือรู้สึกแย่มันก็จะหาทางทำทุกอย่างเพื่อปลอบใจถึงแม้รู้ว่าจะต้องถูกโกธรและโดนลงโทษก็ตาม...” เสียงทุ้มกระซิบแว่วแหวกว่ายไปพร้อมกับเสียงฝนที่ยังคงตกกระหน่ำ เหมือนมีสายน้ำชุ่มฉ่ำตกรดลงบนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาภายในใจของคนที่ที่ถูกโอบกอด
“ไม่เป็นไรหรอกครับถึงต่อให้ฝนจะตกหนักกว่านี้หรือฟ้าร้องดังกว่านี้...ผมก็ไม่ทิ้งให้คุณอยู่คนเดียวหรอก...ที่รัก” ตาสวยเบิกกว้างวูบไหว  เสียงของสายฝนที่ตกกระทบพื้นนั้นหายไปเหลือเพียงคำพูดของผู้ชายที่ยืนซุกใบหน้าอยู่ที่ไหล่ของเขาและเสียงหัวใจของตัวเองที่เขาได้ยินมันเต้นดังอย่างชัดเจน
ร่างบางพลิกตัวหันไปเผชิญหน้าดึงโซ่ที่ถูกล่ามอยู่กับปอกคอให้ใบหน้าคมนั้นโน้มลงมาแล้วประกบจูบสอดลิ้นเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วแล้วสอดมือเข้าไปปลดเข็มขัดที่ถูกยาวยาวของชายเสื้อปิดทับไว้จนคิบอมต้องผละใบหน้าออกห่างแล้วจับมือที่กำลังจะปลดกางเกงของเขาลง
“เดี๋ยวครับดงแฮจะทำอะไรน่ะครับ!
“เอากันเถอะฉันอยากมีเซ็กส์กับนาย...”
“แต่นี่มันริมถนนนะครับ เกิดใครมาเห็นล่ะ!” ถึงตอนนี้ฝนจะค่อนข้างหนักและตอนนี้ยังไม่มีคนเดินผ่านก็ตามแต่ถึงจะอยากขนาดไหนแต่ให้โชว์กันตรงนี้มันก็คงไม่ไหว
“แล้วไง?! ช่างหัวคนอื่นสิฉันไม่ได้ไปมีเซ็กส์บนหัวพวกนั้นซักหน่อยจะสนใจทำไม ดูสิคิบอมนี่มันแข็งแล้วนะ...” จับมือหนาล้วงเข้าไปที่ช่องว่างของขากางเกงให้รู้ว่ามันเป็นแบบที่พูดจริงๆ ยิ่งตอนนี้ดงแฮอยู่ในสภาพเปียกปอนเสื้อบางจนแนบเห็นเนื้อแบบนี้ยิ่งพาให้ความคิดเตลิดเปิดเปิง
“งั้นผมจะรีบพาคุณไปที่บ้านนะครับ”
“แต่ฉันอยากทำที่นี่!! ตอนนี้!! และเดี๋ยวนี้ด้วย!!” มือบางสอดล้วงลงไปด้านล่างจากช่องว่างของกางเกงและหน้าแกร่งออกแรงบีบขยำมันให้ตอบสนองเพราะตอนนี้เขารู้สึกโหยหาคนตรงหน้าจนทนไม่ไหว
“แต่ยังไงตรงนี้ก็ไม่ได้ครับ!
“งั้นมานี่!!!!  ดงแฮชักมือออกแล้วกระชากโซ่ให้อีกฝ่ายตามตนไป ขาวเรียวก้าวเดินฝ่าสายฝนอย่างรวดเร็วเลี้ยวซอกแซกเข้าไปในซอยเก่าๆที่เป็นทางตันเมื่อมาสุดทางก็กระชากคนที่ทำให้หัวใจปั่นป่วนเข้ามาแลกจูบดูดดื่มร้อนแรงท่ามกลางสายฝนที่ยังคงโปรยปราย
“เอากันตรงนี้คงไม่บ่นอะไรอีกนะ เร็วเถอะฉันอยากจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว” ร่างบางจัดการกระชากเสื้อของคิบอมออกแล้วถอดเสื้อยืดของตนเองให้พ้นทางคว้ามือหนาที่แม้จะเปียกฝนแต่กลับมีแต่ไออุ่นจนเขาอยากให้ฝ่ามือนี้ลูบไล้ทุกส่วนของร่างกายวางมันลงทบนหน้าอกที่ยอดสีหวานกำลังแข็งตึง
“พิงแขนผมไว้นะครับจะได้ไม่เจ็บหลังนะ..” คิบอมดันร่างของคนที่ตอนนี้มือสาวะวนอยู่กับการปลดกางเกงของเขาลงชิดติดกำแพงที่ค่อนข้างขรุขระโดยพาดลำแขนกอดหลังของดงแฮไว้เพื่อใช้เป็นที่รองหลังให้อีกฝ่ายแล้วก้มลงแลกลิ้นกับคนที่ลูบไล้เขาไปทั่วตัว
 จ๊วบ จ๊วบ...
“อือ~~…..
เส้นผมสีดำเปียกชุ่มถูกแทรกแหวกด้วยผ่ามือเล็กที่สอดไล้ผ่านต้นคอแกร่งประทับริมฝีปากดูดขบอย่างแรงจนเลือดไหลย้อยออกจากมุมปากเพราะไม่อยากละห่างออกจากกันแม้แทบจะหมดอากาศหายใจ ปากอิ่มเล็มเลียอีกฝ่ายก่อนจะจูบซับแล้วเคลื่อนลงดูดไซ้คอขาวของใบหน้าหวานที่เหงยเชิดขึ้นบนอย่างรู้งานส่งมือลงด้านล่างล้วงควักแก่นกายอีกฝ่ายขึ้นมาบีบขยำให้มันขยายคับแน่นแข็งขึงเต็มมือพร้อมใช้งาน
“อ้า~ คะ .... คิบอม...” เสียงครางเริ่มดังผะแผ่วเมื่อปรายลิ้นหนาแตะเลียยอดสีสวยปากอิ่มค่อยๆดูดดุนพลางใช้มือเค้นคลึงไปพร้อมกันราวกับเด็กอ่อนที่ดูดนมจากอกของมารดาสลับซ้ายขวาขบเม้มฝากรอยเป็นทางยาวไปจนถึงหน้าท้องที่เริ่มหดเกร็งเมื่อเขาดึงกางเกงขาสั้นที่อมน้ำจนหนักของดงแฮลงไปกองกับพื้นแล้วใช้มือลูบไล้ส่วนน่ารักมันขยายตัวเต็มที่
“ไม่ต้องใช้นิ้วแล้วนะเข้ามาเลยฉันต้องการนายเดี๋ยวนี้ อึก~” ใบหน้าหวานก้มลงหลบน้ำฝนที่ตรงกระทบใบหน้าพลางเอ่ยเสียงสั่นเครือให้คนที่กำลังสัมผัสเขาอย่างอ่อนโยนรู้ว่าเขาต้องการร่างสูงมากแค่ไหน
“ครับที่รัก...”
ทุกรอยประทับทุกที่ๆคิบอมลูบไล้สัมผัสมันทำให้เขารู้สึกว่าขอบตาของตัวเองกำลังร้อนผ่าวแต่ดงแฮไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังมีน้ำตาไหลออกจากแก้วอำพันปะปนกับเม็ดฝนที่ช่วยอำพรางมันเอาไว้เพราะหัวใจกำลังตื้นตันกับสิ่งที่ร่างสูงนั้นมอบให้...
ตั้งแต่เกิดมา ลี ดงแฮ เพิ่งเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รักที่ต้องการและอยากจะป้องป้อง มีคนทีคอยใส่ใจคอยห่วงใยและแคร์ความรู้สึกของเขาเป็นครั้งแรก..อยากถูกรัก อยากมีรักและอยากเป็นที่รักของใครสักคน..
“อย่าเกร็งนะครับ...”
กึด....สวบ
มือใหญ่จับขาเรียวเกี่ยวไว้ที่เอวดันตัวแทรกหว่างขาสอดใส่แก่นกายเข้าช่องทางที่คับแน่นนั้นอย่างยากลำบากแต่ก็ฝืนดันมันเข้าไปจนเกือบสุดแล้วพยายามขยับกายเข้าออกช้าๆเพื่อใช้ช่องทางนั้นเคยชินกับขนาดที่ฝังอยู่ภายใน
“ดะ ดันเข้ามาเลยฉันไม่เป็นไรหรอก อื้อ~อ๊ะๆๆ....” กายบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อร่างสูงกดกระแทกเข้ามาเต็มแรงแขนเรียวยกกอดอีกฝ่ายแน่นแม้จะอยู่ท่ามกลางสายฝนที่แสนเกลียดแสนกลัวแต่ตอนนี้เขากลับไม่รู้สึกหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อยเพราะไออุ่นที่มาจากผู้ที่ตนรอคอยและเลือกมาให้อยู่เคียงข้างกัน...คนที่กำลังกอดรัดเขาอยู่ตอนนี้
“ฮึก!...” ปากเรียวบางขบดูดซอกคอแกร่งระบายความอึดอัดฝังรอยฟันกัดเข้าที่หน้าอกแกร่งซุกเข้าเบียดกายแนบชิดเท่าที่จะทำได้ไม่อยากอยู่ห่างจากคนๆนี้อยากถูกกอดแบบนี้รู้สึกดีแบบนี้...และเป็นคนสำคัญแบบนี้
“โอ๊ย! นี่กะจะกัดให้เนื้อผมหลุดติดไปด้วยเลยรึไงครับ?” คิบอมแกล้งร้องออกมาเมื่อถูกร่างบางกัดเข้าเต็มแรงทั้งที่ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย ดงแฮจึงโน้มใบหน้าของคนที่สูงกว่าเข้ามาหาแล้วกัดเข้าที่ริมฝีปากอิ่มให้แตกแล้วใช้ลิ้นเลียเลือดที่ซึมออกมาเบาๆ
“ฉันชอบกลิ่นเลือดของนาย ได้กลิ่นแล้วมันเร้าอารมณ์ยิ่งได้ชิมก็ยิ่งทำให้ฉันหลงใหล...เวลานายทำหน้าว่าเจ็บมันเซ็กซี่จะตายไป...” ร่างบางยกขาเกี่ยวให้สูงขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายแทรกตัวได้จนมิดความยาวให้หน้าท้องแกร่งถูระทบกับแกนกายของร่างบางที่เสียดสีไปมาแทนกายใช้มือปรนเปรอ
“ผมต่างหากที่ต้องพูดคำนั้นคุณไม่รู้รึไงเวลาผมเอาคุณตัวคุณทำหน้าแบบไหน..เห็นทีไรผมสติแทบขาด” 
“ไม่รู้หรอกคิบอม ก็ด๊องมองไม่เห็นหน้าตัวเองนี่ฮะ ^^ ” ใบหน้าที่เปียกชุ่มและดวงตาที่ฉ่ำหวานส่งยิ้มละมุมพร้อมคำพูดที่แสร้งดัดให้น่ารักน่าชัง
“พูดแบบนี้ อยากเปลี่ยนมาเป็นคนถูกทรมานแทนหรือครับ ผมทารุณใครไม่เป็นหรอกนะ” เสียงทุ้มเอ่ยรับความขี้เล่นของร่างบางทำเอาหน้าหวานหัวเราะในลำคออย่างถูกอกถูกใจ
“ก็เอาด๊องแรงๆ กระแทกมันส์ๆสิฮะ...ด๊องอยากโดนเอาแบบขาดใจตายซักที ได้รึเปล่าล่ะฮะคุณคิบอม? ~” ลูกอ้อนที่ไม่เคยใช้กับใครของดงแฮนอกจากใช้ยามอ้อนฮีชอลและอีทึกนั้นมันดูน่ารักเสียจนคิบอมอยากให้ร่างบางอยู่ในโหมดลูกแมวน้อยแบบแทนมาดโหดนางมาร....แต่ถ้าหากเป็นเรื่องจริงเขาคงเสียดายความซาดิสต์ของอีกฝ่ายน่าดู
“ถ้าฟิชชี่อยากได้ผมก็จะพยายามแล้วกันครับ ผมมันพวกมือใหม่กลัวทำไม่ถูกใจคุณน่ะสิ...” ร่างสูงบิดส่ายช่วงล่างให้ท่อนเนื้อที่ถูกฝังอยู่ด้านในตัวของร่างบางครูดสีกับผนังร้อนด้านในจนคนที่ถูกกระทำต้องโยกสะโพกเข้าออกหาคนร่างสูงที่หยุดจังหวะสานรักเสียงเอง
“หมุนได้แต่อย่าหยุดสิ อื้อ~…กระแทกด๊องอีกสิฮะคิบอม” เสียงหวานยังคงออดอ้อนแบบน่ารักมันก็รู้สึกดีไม่น้อยที่ได้เป็นฝ่ายเว้าวอนร่างสูงแบบนี้เพราะเขาเองไม่ได้ฝืนใจเลยสักนิดกับสิ่งที่ทำ
“คุณจะทำตัวน่ารักเกินไปแล้วแล้วนะดงแฮ...”
“แล้วคิบอมไม่ชอบเหรอฮะ? อ๊า~ ด๊องก็อยากยั่วคิบอมบ้างนี่ไม่ได้เหรอ? แรงๆสิฮะอยากได้แรงกว่านี้...อะ..ละ...ลึกแบบนี้ อ๊า~เลย อื้อ...คิบอม อ๊ะๆ...” 
ดงแฮออกแรงเกร็งตอดรัดช่องทางเอาใจเจ้าลูกหมาที่กำลังมอบความสุขให้ก่อนจะเผยอปากครางเป็นชื่อของเจ้าตัวยั่วให้สติของอีกคนมันขาดอย่างที่เจ้าตัวพูดทำเอาคิบอมหมดความอดทนถอนกายออกจากช่องทางแล้วจับร่างบางพลิกหันหน้าเข้ากับกำแพงและใช้ท่อนแขนเป็นที่รองให้อีกฝ่ายใช้มือยันตัวแทนที่จะต้องสัมผัสกับผิวแข็งขรุขระให้เจ็บมือเหมือนเดิมก่อนจะสอดใส่แก่นกายกลับเข้าไปอีกครั้งจนสุดความยาวในคราวเดียวทิ้งจังหวะดึงออกจนเกือบสุดปรายแล้วสอดเข้าไปใหม่ซ้ำๆ จากนั้นมือหนาข้างที่ว่างรั้งเอวอีกฝ่ายไว้แล้วโยกสะโพกรุนแรงกระแทกเข้าออกจนดงแฮยืนขาสั่น
ซ่า.....ซ่า...
“อึก! อื้อ ~ แรงอีกคิบอม อ๊าาาาา ~
พั่บๆๆๆๆๆ
เสียงเนื้อกระทบกันดังประสานกับเสียงก้องกังวานของเจ้ากระดิ่งที่สั่นไหวไปตามแรงโยกพร้อมกับเสียงครางของทั้งหัวใจที่แทรกผ่านสายฝน ความร้อนถูกดับด้วยหยดน้ำที่พรั่งพรูไม่ขาดสาย ดงแฮก้มหน้าซบลงกับท่อนแขนแกร่งแอ่นโก่งบั้นท้ายให้อีกฝ่ายได้แสดงความรู้สึกอย่างออกมาอย่างเต็มที่...สอดใส่ได้เต็มรัก
“ดงแฮ...อึก!” คิบอมสวนกระโพกกระแทกเข้าหาร่างบางหนักหน่วงเมื่อรู้สึกได้ถึงความอุ่นที่ท่อนแขนตรงที่ใบหน้าหวานนั้นซบมันอยู่
มันคือน้ำตา
ดงแฮ...กำลังร้องไห้ แม้เขาจะไม่เห็นแต่ก็มั่นใจในสิ่งที่คิด ร่างสูงโน้มตัวทาบแนบชิดติดกับแผ่นหลังขาวเนียนที่ยังคงมีร่องรอยจากการร่วมรักครั้งแรกของเมื่อคืนจูบซับเข้าที่ขมับซ้ายที่มีผมเปียกปอนอย่างถนอมใช้ร่างกายบอกแทนคำพูดและความรู้สึกที่เอ่อล้นในใจยิ่งเรียกความตื้นตันของคนที่ปล่อยน้ำตาให้ไหลลู่ลงมามาเป็นการตอบแทนความอ่อนโยนที่โอบอุ้มเขาจนมันกักเก็บไว้ไม่ไหว
หมับ...
มือขวาที่เกาะบีบท่อนแขนแกร่งเลื่อนเปลี่ยนตำแหน่งที่จับไปยังมือใหญ่ที่ยันกำแพงแข็งของคนที่กำลังเติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่าง คิบอมจึงพลิกมือกลับมาสอดนิ้วประสานกอบกุมมือบางที่กำลังสั่นไหวเพื่อบอกว่าต่อไปเขาจะไม่มีวันปล่อยมือนี้เหมือนกับโซ่เส้นยาวที่โยงจากข้อมือของร่างบางและปอกคอที่ดงแฮสวมมันให้เขา
“ถ้าฉันไม่ไล่แล้วนายทิ้งฉันไปล่ะก็....อ๊ะ......ฉันจะตามไป..รัดคอนายให้ตายคามือเลยคอยดู...อ๊า!!!!!” เสียงหวานหวีดร้องลั่นเมื่อถูกกระแทกเข้าจุดกระสันเต็มแรง ในนี้ตอนนี้คิบอมได้แต่อยากจะมอบความรักให้อีกฝ่ายมากกว่าจะมาพูดจากันจึงซัดย้ำไปยังจุดที่เขาเจอยามเมื่อสอดใส่นิ้วเข้าไปควานเบิกทาง
“อ๋า! ฉันทนไม่ วะ ไหวแล้ว อ๊ะๆๆ....อื้อ~ เร็วกว่านี้อีก อื้อออ!!” ใบหน้าหวานเชิดหน้าร้องระงมปรายมนด้านล่างเริ่มมีน้ำแห่งอารมณ์พุ่งออกมามาเป็นระยะ
ฟึ่บๆๆๆๆ
คิบอมบรรเลงเพลงรักหนักหน่วงนี้จนแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจสอดทะลวงแก่นกายให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้อัดแรงกระแทกซ้ำๆจนคนที่รองรับเข่าอ่อนบิดตัวเร่าๆหายใจหอบแรงอยู่ในอ้อมแขนที่เขากอดพยุงร่างบางเอาไว้แล้วซอยโยกสะโพกส่งท้ายก่อนจะกระตุกฉีดพ่นอุ่นไอความรักเข้าไปในตัวของร่างบางที่มันมากมายเสียจนยังไม่ทันได้ถอนเจ้าท่อนเนื้อออกน้ำสีขุ่นขาวก็ไหลย้อนออกมาเพราะแรงดันที่สะท้อนกลับและไม่อาจกักเก็บไว้ของด้านในตามหลังร่างบางที่วิ่งเข้าเส้นชัยไปก่อนหน้าเขาไม่นาน
“แฮ่ก....แฮ่ก....” เสียงหอบและลมหายใจร้อนๆของทั้งสองแทนที่เสียงครางยามเมื่อบทรักสิ้นสุดลง ต่างคนต่างนิ่งเงียบไม่พูดจาได้แต่สูดหายใจกอบโกยอากาศอันน้อยนิดที่ถูกสายฝนแทนที่
                ชึ๊บ...
            คิบอมรีบดึงส่วนสำคัญออกเมื่อเห็นว่าสิ่งที่เขาปลดปล่อยมันไหลย้อนออกมาเพราะกลัวว่าร่างบางคงจะจุกจากแรงอัดฉีดจนได้แต่ยืนหอบนิ่งไม่พูดอะไรก่อนจะพลิกตัวของทงเฮกลับมาแล้วใช้ดวงตาสีนิลจ้องเข้าไปยังลูกแก้วอำพันก่อนจะเอ่ยคำที่เขาอยากพูดให้ร่างบางได้ฟังมันชัด ๆและนั่นคือครั้งแรกที่คิบอมได้เห็นใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาที่แต่งแต้มรอยยิ้มที่เหมือนคนธรรมดาแสนละมุมละไมของดวงดาวผู้อยู่เหนือใครๆที่ชื่อว่า ลี ดงแฮ

“จากวินาทีนี้ไป...ลมหายใจของผมจะเป็นของคุณ”

               

END #ยั่ว : KiHae


บ้านเดิมค่ะ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=720914&chapter=13