"The XXX Project แรง ยั่ว มั่ว เซ็กส์ : เซ็กซ์....HanHyuk By MAME"
บนเตียงนอนหลังใหญ่ ร่างบอบบางเจ้าของผิวขาวผุดผาดที่แต่งแต้มไปด้วยรอยกุหลาบสีแดงแทบทุกตารางผิวกำลังนอนคว่ำหน้าอย่างหมดเรี่ยวแรง แก้มนุ่มด้านหนึ่งแนบไปกับหมอนใบใหญ่สีดำสนิทที่ยิ่งขับให้ร่างเล็กดูโดดเด่นขึ้นมาบนผืนผ้าปูที่นอนสีเข้ม ผ้าห่มผืนนุ่มคลี่คลุมเพียงแค่สะโพกมน เสี้ยวหน้าสวยของคนหลับสนิททำให้ชายหนุ่มผู้ที่ตื่นมาก่อนแล้วมองอย่างเพลินตา
ฮันคยองขยับมานั่งพิงพนักเตียงนอนหลังใหญ่ มือใหญ่วางโทรศัพท์เครื่องหรูที่เขาจัดการส่งอีเมล์บอกยกเลิกตารางงานวันนี้ทั้งหมดอย่างเบามือ นัยน์ตาคมกวาดไล่ตั้งแต่เรือนร่างแสนงดงาม กลับมาที่ใบหน้าสวยด้วยแววตาที่แสนอ่อนโยนจนใครเห็นอาจจะใจสั่นได้ง่ายๆ
ชายหนุ่มยกมือปัดปอยผมสีแดงดำให้พ้นแก้มเนียน มือใหญ่แตะลงบนแก้มนุ่มอย่างเบามือราวกับแตะต้องของล้ำค่า ไล้ลงมาที่ริมฝีปากสีแดงก่ำที่เจ่อบวมด้วยฤทธิ์บทลงโทษของเขาเสียทั้งคืน แล้ววนมาที่เปลือกตาบางใส รอยยิ้มบนใบหน้าคมคายยิ่งแย้มกว้างมากขึ้น
ฮยอกจี้...คุณทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเองเลยนะ
ฮันคยองบอกตัวเองในใจ ขณะที่ขยับมานอนลงบนเตียงนุ่มอีกครั้ง มือใหญ่สอดรัดเอวเล็กของคนที่นอนคว่ำอยู่เข้ามาแนบชิด ริมฝีปากอุ่นร้อนแตะอย่างแผ่วเบาราวปุยนุ่นลงบนแก้มเนียน ทั้งที่เมื่อคืนไม่ได้อยากทำอะไรรุนแรง แต่ความหึงหวงเอ่อล้นเต็มหัวใจ ทำให้เขาเผลอลงแรงเสียจนคนในอ้อมกอดเหนื่อยแทบขาดใจ
“อือ...อา...”
กึก
ร่างสูงชะงักกึก เมื่อเสียงพึมพำเบาแสนเบาของคนที่นอนอยู่ดังออกมา ร่างเล็กเหมือนจะขยับเข้ามาแนบชิดกับเรือนกายสูงใหญ่มากขึ้น ก่อเกิดความรู้สึกที่อุ่นวาบเข้ามาในหัวใจ นัยน์ตาคมวาววับแม้ว่าเสียงละเมอที่เบาแสนเบาไม่ใช่ชื่อของเขา แต่เขากลับเข้าใจดีว่าฮยอกแจหมายถึงใคร
“จุ๊บ...คุณทำให้ผมไม่อยากปล่อยคุณไปแม้แต่วินาทีเดียว” ฮันคยองกระซิบชิดริมหูอย่างอ่อนโยน มือใหญ่ลูบไล้ไหล่กลมกลึงอย่างเบามือ ริมฝีปากร้อนผ่าวแตะที่แก้มนิ่ม ไต่ละไปบนผิวเนียนนุ่ม แล้วสัมผัสที่กลีบปากสีแดงสดสวยซึ่งหอมหวานที่สุดที่เคยลิ้มรสมา กดจูบแรงๆ ปลายลิ้นร้อนผ่าวเลียไปทั่วกลีบปากนุ่ม แล้วค่อยๆ สอดแทรกเข้าหาความหวานล้ำอย่างนุ่มนวล จนคนที่หลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนเผยอริมฝีปากรับอย่างไม่รู้ตัว
ฮันคยองขยับมาคร่อมทับเรือนร่างแสนงดงามที่นอนคว่ำอยู่ ริมฝีปากก็แนบสัมผัส ดูดดึงความหอมหวานทุกหยาดหยด รู้สึกถึงแรงตอบสนองของร่างเล็กที่ทำให้เขาแทบคลุ้มคลั่งด้วยความรู้สึกในใจ
ฮยอกจี้เป็นของเขา...ของเขาคนเดียวเท่านั้น
ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างหนักแน่น ขณะที่กดจูบที่เพิ่มกระแสความร้อนแรงเข้าไปอีกนิด เกาะเกี่ยวลิ้นเล็กที่เริ่มตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว
คนที่เพียบพร้อมอย่างฮันคยองไม่เคยทำอะไรคนที่ไม่เต็มใจ แต่จะหาว่าเขาลักหลับคนสวยในอ้อมกอด เขาก็ไม่แคร์ หากเป็นฮยอกแจ...หากเป็นคนตัวเล็กคนนี้ เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ร่างเล็กอยู่ในอ้อมกอดของเขา
“อือ” เสียงหวานครางแผ่วหวาน เมื่อฮันคยองไต่ลงบนลำคอระหง ดูดดึงผิวเนื้อนุ่มๆ อย่างเบาแรง ก่อเกิดความวาบหวามในอกคนที่กำลังจะถูกปลุกจากนิทราอันแสนหวาน
ชายหนุ่มบดจูบแผ่วๆ ที่ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียดประดุจจุมพิตลงบนกลีบดอกไม้แสนบอบบาง ดูดเม้มเบาๆ พอเป็นรอยแดงสวย ไต่ละมาบนหัวไหล่กลมกลึง มือใหญ่ก็ลูบไล้เรือนกายขาวผ่องจนคนที่นอนนิ่งอยู่เริ่มขยับ ริมฝีปากเผยอออกน้อยๆ ครวญในลำคออย่างแผ่วเบา
“เออ...อืม...” เสียงครางแผ่วหวิวของคนตัวเล็ก แต่ทำให้คนฟังรู้สึกถึงความร้อนรุ่มในกาย มือใหญ่ที่เลื่อนต่ำไปถึงแผ่นท้องขาวผ่องนวลเนียน ใช้ปลายนิ้วแตะลากปลุกเร้าความต้องการของคนนอนนิ่งให้คุโชนขึ้นมา มือใหญ่สอดไล้ไต่ลงบนเรียวขาขาวผ่อง ดึงรั้งให้ยกสูงขึ้นน้อยๆ
“ฮยอกแจ...คุณกำลังทำให้ผมไปไหนไม่รอดนะ...รู้มั้ย” ฮันคยองกระซิบแผ่วเบาชิดริมหูคนนอนหลับ ซึ่งหากฮยอกแจตื่นขึ้นมา ร่างเล็กคงสะดุ้งสุดตัวเมื่อชื่อที่ชายหนุ่มเรียกไม่ใช่ฮยอกจี้...แต่เป็น...ฮยอกแจ
“อ๊า...อาห์” ฮยอกแจครวญครางเสียงสั่นระริก เมื่อมือใหญ่ที่สอดรั้งใต้เรียวขาขยับมากอบกำแก่นกายเล็กอย่างเบามือ จนสะโพกมนต้องแอ่นขึ้นรับสัมผัสแสนวาบหวามทว่าอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว
ในความฝันอันแสนสุข ฮยอกแจกำลังรู้สึกล่องลอย ร่างกายอบอวลไปด้วยความอบอุ่นที่แสนคุ้นเคยกับมันเป็นเวลากว่าเดือน แต่แล้วความอบอุ่นนั้นก็ทวีความร้อนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ ร่างกายร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นไต่ละไปบนผิวอ่อนนุ่ม แต่ไม่จาบจ้วง มันเป็นความรู้สึกที่นุ่มนวล ชวนให้หลงใหล จนร่างกายโอนอ่อนไปโดยง่ายดาย
ฮันคยอง...ฮันนี่ของเรา...ใช่มั้ย
ฮยอกแจบอกกับตัวเอง ก่อนที่เสียงหวานจะหลุดครางออกมาแผ่วหวิว ร่างกายสั่นสะท้านกับความร้อนรุ่มภายใน เปลือกตาสีอ่อนขยับขึ้นช้าๆ เพื่อรับรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
“อือ...” เสียงครางแผ่วหวานหลุดออกมาจากลำคอระหงอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ฮยอกแจเริ่มรับรู้ถึงร่างกายที่บิดแอ่นน้อยๆ ราวกับต้องการให้ใครมาปลดปล่อยความอัดอั้นภายในนี้
“อ้ะ...ฮันนี่” เสียงหวานร้องเบาๆ อย่างตกใจ เมื่อรู้สึกว่าร่างกายท่อนล่างของตนกำลังขยับโยกรับสัมผัสแสนอ่อนโยนจากชายหนุ่มที่คร่อมทับอยู่ด้านหลัง สะโพกมนถูไถกับแก่นกายใหญ่ด้านหลังทุกครั้งจนคนแสนกล้าเพิ่มสัมผัสกับคำว่า...อาย
“ตื่นแล้วหรือ คนสวยของผม” ฮันคยองกระซิบแผ่วเบาชิดริมหู ปลายลิ้นร้อนส่งมาเลียเบาๆ แล้วขบเม้มอย่างเย้ายวนจนร่างขาวผ่องตัวแดงระเรื่อ
“อือ...ฮันนี่...อ้ะ...ทำอะไร” ฮยอกแจร้องเบาๆ อย่างตกใจ ขณะที่ความร้อนในกายยิ่งเร่งเร้า เรือนร่างระหงขยับตามจังหวะการนำพาของร่างสูงอย่างห้ามไม่อยู่
ฮันคยองมองสบตากับคนตัวเล็กด้วยแววตาที่ฮยอกแจอายวูบ ริมฝีปากอุ่นนุ่มถูกครอบครองในวินาทีต่อมา ไม่ได้รุนแรงเฉกเช่นเมื่อคืน แต่ความเร่าร้อนยังมีคงเดิม แต่ครานี้มันแฝงด้วยความอบอุ่นจนใจดวงน้อยสั่นสะท้าน รู้สึกหวิวไหวในช่องอก ยอมเผยอริมฝีปากรับจูบร้อนที่บดคลึงอย่างหยอกเย้า แล้วสัมผัสกับปลายลิ้นเล็ก เกาะเกี่ยวอย่างมีชั้นเชิง ให้คนรับสัมผัสแทบละลายคาอ้อมกอด
“อ้ะ...อื้อ!!!”
ฮยอกแจถึงกับเบิกตากว้าง ในขณะที่กำลังหลงใหลไปกับจุมพิตแสนอ่อนหวาน ร่างเล็กไม่รู้เลยว่ามือใหญ่กกำลังเคลื่อนไปทั่วร่าง ปลุกเร้าความต้องการให้พรั่งพร้อม แล้วเลื่อนไปบีบก้นนุ่มเบาๆ แบะออกอย่างนุ่มนวล แล้ววินาทีต่อมา แก่นกายใหญ่ก็ดุนดันเข้าไปช้าๆ หากแต่เย้ายวนอารมณ์จนคนตัวเล็กแอ่นร่างเข้าหา
“อื้อ...อื้อ....อ๊าาา!!” ร่างเล็กขบริมฝีปากล่างตัวเองแน่น ใบหน้าสวยจัดที่เป็นอิสระซุกลงกับกลุ่มหมอนนุ่ม มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่น เรือนร่างบอบบางแอ่นโค้งเข้าหาชายหนุ่มอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงหอบหายใจดังลอดออกมาจากหมอน
“น่ารักจังเลย...อืม...คุณน่า ‘รัก’ ที่สุดเลยรู้มั้ย” ฮันคยองก้มมากระซิบริมหูเล็ก ขณะที่แก่นกายใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางแสนอบอุ่นที่ตอดรัดร่างเขาแนบสนิทอย่างพอดิบพอดีอย่างลงตัวที่สุด
ฮยอกแจสะบัดหน้าขึ้นมาแรงๆ ความเสียดเสียวกำลังเล่นงานเขาจนแทบทนไม่ไหว แม้จะไม่มีการเล้าโลมอะไรมากมาย แต่เขากลับกำลังได้ยินคำว่า ใช่ เข้ามาในหัว เพียงแค่เป็นฮันคยอง ร่างกายของเขาก็ตอบสนองอย่างดี ราวกับเป็นคำสั่งที่พุ่งตรงมาจาก...หัวใจ
“อ้ะ...อย่าพูด...ฮันนี่...อือๆ...” ฮยอกแจครวญครางเสียงแผ่วหวาน พยายามซุกหน้าเข้ากับหมอนใบนุ่มให้มากที่สุด เพราะเรือนร่างระหงกำลังขึ้นสีชมพูระเรื่อ จนต้องซ่อนใบหน้าที่ร้อนผ่าวลงกับกลุ่มหมอน เพียงแค่อีกฝ่ายชมเขาว่าน่ารัก ไม่ใช่ช่างยั่ว ไม่ใช่ความสวย ใจดวงน้อยก้เต้นระรัว อยากจะเป็นคนน่ารักของอีกฝ่ายจนแทบทนไม่ไหว
ยิ่งฮันคยองอบอุ่นกับเขามากเท่าไหร่ คนสวยช่างยั่วที่ไม่เคยกลัวใคร กลับเขินอายจนไม่กล้าสบตา
“อายหรือ...” ฮันคยองก้มมากระซิบชิดริมหูเล็ก มือใหญ่ก็สอดรั้งเอวเล็กขึ้นมาในท่วงท่าที่พอเหมาะ ขณะที่ฝากฝังแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุดด้าม ริมฝีปากอุ่นร้อนก็แนบเข้ากับแก้มนุ่มที่แดงจัดจ้าด้วยความเขินอาย
“มะ...ไม่...ฮยอกจี้ไม่ได้...อ้ะๆ...อ๊าาา...อายสักหน่อย...” ฮยอกแจร้องบอกเสียงพร่า แต่ไม่ยอมมองสบตาคนที่ปลุกด้วยวิธีที่แสนรัญจวนใจ ร่างเล็กเพียงขยับโยกกายรับสัมผัสที่เสียดเสียวอย่างเต็มใจ
“เขินอย่างนี้...รู้มั้ยว่าคุณน่ะ...น่ารักที่สุดเลยล่ะ”
แปร๊ด...เพียงแค่เสียงนุ่มทุ้มที่เจือกระแสกระเส่าด้วยแรงอารมณ์ นุ่มนวลในความรู้สึก แก้มใสก็ยิ่งแดงเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งคำชมที่ชิดริมหูทำให้คนตัวเล็กยิ่งไม่กล้าสบตา
“อ้ะอ๊า!!...อือ...” ฮยอกแจหลุดเสียงคราง เมื่อแก่นกายร้อนผ่าวกำลังสอดแทรก กระแทกเข้ามาในกายด้วยจังหวะเนิบช้า หากแต่เย้ายวนอารมณ์เสียจนต้องจิกเล็บกับผ้าปูที่นอนแรงขึ้น
“อืม...สบตาผม..” ฮันคยองเรียกร้องอยู่ชิดริมหู ขณะที่หมุนวนกายในช่องทางนุ่มร้อน จนเสียงครางผะแผ่วหลุดออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ สะโพกนุ่มแอ่นรับสัมผัสของเขาจนชายหนุ่มต้องขยับกายเร่งเร้ามากยิ่งขึ้น
“เร็วครับ...คนดีของผม”
“อ๊าาา...”
ฮยอกแจปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าความเสียววูบวาบที่แล่นไปทั่วกาย ส่วนหนึ่งมาจากคำพูดนุ่มหูของชายหนุ่มที่กระซิบแผ่ว เรียกร้องให้เขาหันไปสบตา จังหวะที่เดี๋ยวเร่งเร้า เดี๋ยวเนิบช้า ทำให้เขาแทบคลุ้มคลั่งกับผู้ชายเจ้าของอ้อมกอดแสนแข็งแกร่ง
“ฮยอกจี้ของผม...” เสียงทุ้มที่เรียกร้อง ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่าพรูชิดแก้มนิ่ม ทำให้คนเขินอายช้อนตาขึ้นมองชายหนุ่มด้านหลังช้าๆ
“น่ารัก”
“อึ้ก...ฮันนี่อ่า...อ้ะ”
ทันทีที่สบกับดวงแก้วใสที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำแห่งอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ ฮันคยองก็หลุดคำชมออกมาด้วยนัยน์ตาคมเข้มแสนมีเสน่ห์ จนคนตัวเล็กเรียกเสียงพร่าอย่างออดอ้อนว่าอย่าทำให้ใจดวงน้อยเต้นแรงกว่านี้อีกเลย แค่นี้มันก็หวิวๆ จนเจ้าของแทบควบคุมไม่อยู่แล้ว แต่เสียงหวานก็ต้องกลืนหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนประกบลงมาอย่างแม่นยำ ดูดดึงกลีบปากนุ่มแผ่วๆ ให้คนได้รับแทบจะทนไม่ไหวกับความอ่อนโยน
ฮยอกแจส่งปลายลิ้นมาเกาะเกี่ยวกับคนตรงหน้า เผลอปล่อยตัวปล่อยใจอย่างห้ามไม่อยู่กับสัมผัสที่แสนเนิบช้า ขยับกายสอดรับแรงกระแทกที่เพิ่มเข้ามาในกาย มือเรียวไขว้คว้ามือใหญ่มาเกาะกุมเอาไว้
“อ้ะ...อ๊า...ฮยอกจี้...เขิน...อึ้ก...เขินมาก” ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ คนสวยก็ครวญครางสารภาพออกมาอย่างหมดเรี่ยวแรง ไม่เข้าใจว่ายิ่งนับวัน ยิ่งตกอยู่ในอ้อมกอดของคนๆ นี้ ใจมันก็สั่งให้ร่างกายหยุดเก่งกล้า แสดงความแรงออกมาไม่ได้ เผลอปล่อยตัวตนที่แท้จริงให้คนตรงหน้าได้สัมผัส
ฮันคยองบดจูบลงบนเรียวปากอิ่มแรงๆ ชายหนุ่มสอดรัดร่างเล็กไว้แน่น มือใหญ่ก็กอบกำแก่นกายเล็ก ขยับไปพร้อมเพรียงด้วยจังหวะที่แสนอ่อนโยน ท่อนเนื้อก็กำลังสอดประสานเข้าหาด้วยจังหวะที่ลงตัว เดี๋ยวเร่งเร้า เดี๋ยวโอนอ่อน จนร่างเล็กอ่อนยวบยาบในอ้อมกอด มือใหญ่อีกข้างที่ประคองเอวเล็กถูกมือเล็กเอื้อมมาจับไว้แน่น จนต้องแหงนหงายเกาะกุมเอาไว้ ทั้งยังประคองเอวคอด
“น่ารัก...คุณน่ารักที่สุด เป็นคนน่ารัก...อึ้ก...ของผมอย่างนี้...อ๊าๆ...คนเดียวนะ” ฮันคยองกระซิบบอก ริมฝีปากอุ่นร้อนกดจูบที่มุมปากอุ่นนุ่ม แล้วขยับกายเข้าหาด้วยจังหวะที่เร่งเร้ามากขึ้น ให้เสียงหอบหายใจปนหวีดหวานดังก้องห้องแสนกว้างขวาง
“อ้ะๆ...อ๊า...ฮันนี่...ซี๊ดดด....ฮยอกจี้น่ารัก...อึ้ก...จริงๆ หรือ...” ฮยอกแจครางเสียงหวาน ขยับโยกรุนแรงมากขึ้น ขมิบกายถี่อย่างเอาใจคนตัวสูง จนฮันคยองยิ้มบาง นัยน์ตาคมที่เปิดเผยความรู้สึกจับจ้องต้นคอด้านหลัง ไล่เรื่อยมายังเรือนร่างที่กำลังรองรับความเป็นชายของเขาอย่างเอื้อเอ็นดูหมดใจ
ฟึ่บๆ
“อ๊าาา...ฮันนี่อ่า...ฮันนี่อ่า” ฮยอกแจหวีดออกมาสุดเสียง เมื่อแก่นกายใหญ่ขยับเข้ามาอย่างเร่าร้อน กระแทกจุดกระสันในกายจนความเสียววูบวาบเล่นงานไปทั่วร่าง สติแทบไม่รับรู้อะไร นอกจากอ้อมกอดแสนแข็งแกร่ง
“น่ารัก...น่า ‘รัก’ ที่สุดจริงๆ”
ว่าจบ ชายหนุ่มก็ประคองแก้มนิ่มมามอบจูบจนแทบละลายให้ แล้วโอบกระชับเอวเล็กของฮยอกแจเอาไว้แน่น เพื่อดุนดันแก่นกายใหญ่เข้าหาด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น จนคนตัวเล็กฟุบหน้ากับหมอนใบใหญ่ มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่นแทบดึงทึ้งมันออกมา ร่างกายขยับรับอีกฝ่ายอย่างควบคุมไม่ได้ รู้เพียงว่า เซ็กส์ของพวกเขามันพอดี และใช่ที่สุดแล้ว
“อ้ะ...อ้ะ...อื้อ....ฮันนี่อ่า...ฮันนี่...อึ้กๆ...” เสียงหวานครวญครางไม่หยุดปาก มือเรียวก็กำท่อนแขนแกร่งเอาไว้ เมื่อรู้สึกถึงปลายทางที่แคบเข้ามา จนต้องเร่งเร้าสัมผัสขยับแอ่นถูไถอีกฝ่าย จนได้รับแรงตอบสนองที่รวดเร็วขึ้น ให้ช่องทางหดเกร็งรัดแน่นจนฮันคยองคำรามต่ำในลำคอ
“ผม...ผมจะไปแล้ว...อึ้ก...เหมือนกัน” สิ้นคำของชายหนุ่ม ร่างกายทั้งสองก็ขยับโยกแทบเป็นจังหวะเดียวกัน รับรู้ด้วยความรู้สึกว่าทั้งคู่กำลังไปสู่จุดหมายอย่างพร้อมเพรียง จนมือทั้งสองบีบกำกันไว้แน่นมากขึ้น
ฟึ่บๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องห้องนอนแสนกว้างขวาง ร่างกายยิ่งกระตุกถี่ กระแทกเร่า ขมิบรับ จนเสียงกระแทกกระทั้นกันเป็นบทเพลงแสนอ่อนหวานที่ขับกล่อมคนทั้งคู่ จนกระทั่งเสียงหอบหวานเริ่มทวีความเร่าร้อนมากขึ้น
“อ้ะๆ...อ๊าาาาา ฮันนี่อ่าาาาา!!!!!!!!”
“ฮึ่ม...อึ้กๆ...อืมมมมมมมมมมมมมมม”
แทบเป็นจังหวะที่พร้อมเพรียง เมื่อร่างกายทั้งสองกระตุกวาบ ฮันคยองฉีดพ่นความรักเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนด้วยจังหวะที่สะบัดคลั่งแรงๆ ไมต่างจากฮยอกแจที่ปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือร้อนผ่าว
ตุ้บ
ร่างเล็กนอนทอดกายลงกับที่นอนนุ่มอีกครั้ง รับร่างของชายหนุ่มที่ยังไม่ยอมถอนแก่นกายออก มือใหญ่โอบรัดเอวคอดเอาไว้อย่างนุ่มนวล ริมฝีปากร้อนก็กดจูบที่แก้มนวลอย่างเบาแรง
ทั้งสองกอดก่าย หอบหายใจอย่างนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้เพียงว่าชายหนุ่มเฝ้าวนเวียนพรมจูบทั่วแก้มใส ไหล่เล็ก แผ่นหลังบอบบางราวปลอบโยนทดแทนบทลงโทษเมื่อคืนที่รุนแรง แม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้เอื้อนเอ่นคำใด แต่ความรู้สึกกำลังบอกพวกเขาว่า...
ใช่ พวกเขาเป็นคนที่ใช่สำหรับกันและกัน
“มองหน้าผม...อึ้ก...นะ”
เสียงทุ้มต่ำปนหอบหายใจดังก้องสะท้อนในห้องน้ำแสนกว้างขวาง หากแต่คนตัวเล็กที่กำลังนั่งคร่อมทับอยู่ในอ่างน้ำแสนกว้างขวางกลับไม่ยอมทำตาม
“มะ...ไม่ ฮยอกจี้...อึ้ก...ไม่มองหรอก” ฮยอกแจพึมพำเบาๆ ขณะที่เม้มริมฝีปากแน่นด้วยความเสียวซ่านที่สาดซัดเข้ามา
เวลานี้ทั้งสองอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ร่างสูงใหญ่ของฮันคยองกำลังนั่งเอนพิงกับขอบอ่าง โดยมีร่างเล็กแสนงดงามคร่อมทับ กดช่องทางอุ่นนุ่มครอบครองท่อนเนื้อร้อน ขย่มกายเร็วๆ จนกระแสน้ำที่เริ่มเย็นไม่สามารถลดความร้อนในกายทั้งคู่ได้ แต่ใบหน้าสวยจัดกลับซุกซบที่ซอกคอแกร่ง ไม่ยอมแม้แต่สบตา มือเรียวคล้องลำคอแกร่งมั่น
“นะครับ...คนดี...อึ้กๆ...สบตาผมหน่อยนะ” ฮันคยองเอ่ยชิดกลีบเนื้อนุ่ม มือใหญ่ก็กำลังลูบไล้แผ่นหลังบอบบางอย่างเบาแรง ร่างกายท่อนล่างก็ขยับกระแทกเข้าหาด้วยจังหวะที่แสนนุ่มนวล แต่ทำให้น้ำในอ่างกระเพื่อมไหว
“อ๊า...ฮันนี่...อึ้กๆ...ฮยอกจี้...มะ...อ๊า...ไม่สบตาด้วยหรอก...” ฮยอกแจปฏิเสธเป็นเสียงเดียว ยังคงซุกใบหน้าสวยจัดลงกับซอกคอแกร่งไม่คลาย กอดคออีกฝ่ายแน่นอย่างกลัวจะทำตามเสียงนุ่มทุ้มที่ทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหว เรือนร่างเล็กก็กำลังขย่มลงกับรับท่อนเนื้อร้อนผ่าว ด้วยจังหวะที่ร่างกายเสียวกระสันไปหมด
ฮันคยองกระตุกยิ้ม ร่างสูงแกล้งกระแทกกายเข้าไปแรงๆ จนเสียงหวีดหวานดังก้องห้องน้ำแสนกว้างขวาง มือใหญ่ประคองเอวคอดเอาไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงกับแผ่นอกบอบบาง
“อ๊าาา...อึ้กๆ...ยะ....อย่าแกล้ง....อ้ะๆ...สะ...เสียวนะ” ฮยอกแจครวญครางไม่ขาดปาก ก้มมองใบหน้าคมคายที่กำลังหยอกเย้ากับยอดอกสีหวานไม่ว่างเว้น ก็ฮันคยองรู้ทั้งรู้ว่าเวลาเขาถูกตวัดเลียปาดเข้าไปเบาๆ ทีไร ต้องเรียกร้องมากกว่านั้นทุกที
“ก็คุณ..ไม่ยอมสบตาผมนี่นา... คนดี” ฮันคยองพึมพำชิดแผ่นอก รื่นรมย์กับการใช้ปลายลิ้นแตะแผ่วแล้วปาดขึ้นลงเบาๆ จนตุ่มแต้มสีหวานชูชัน เรียกร้องสัมผัสที่มากกว่านี้ ร่างกายคนตัวเล็กสั่นระริกไปหมด
ฮยอกแจซี๊ดปากสุดเสียง เรือนร่างเล็กยิ่งขย่มรับอีกฝ่ายมากขึ้น มือเรียวกดศีรษะได้รูปอีกฝ่าย เพื่อบอกให้สัมผัสมากกว่านี้ หากแต่ชายหนุ่มก็ไม่ทำตาม ทั้งยังยกปลายนิ้วมือมาแตะคลึงเบาๆ เสียอีก
“ซี๊ดดด...อึ้ก...ได้โปรด...ดูดที...อ้ะๆ...ฮันนี่..ฮยอกจี้ยอมแล้วๆ...” ฮยอกแจบอกแทบไม่เป็นภาษา เมื่อท่อนเนื้อร้อนก็กระตุ้นเร่งเร้าแรงๆ ริมฝีปากร้อนผ่าวก็แตะจูบยอดอกเบาๆ แล้วผละออกหลายต่อหลายครั้ง จนร่างกายแทบสะบัดคลั่งด้วยความต้องการ
เมื่อได้ยินคำตอบรับ ใบหน้าคมคายก็กลับมาที่ระดับสายตา สบกับนัยน์ตาเรียวรีที่ฉ่ำหวาน เปิดเผยความรู้สึกภายในออกมาอย่างที่เจ้าตัวห้ามไม่ได้ แก้มเนียนใสขึ้นสีแดงจัดจ้าด้วยความเขินอาย ยิ่งฮันคยองอบอุ่นอ่อนโยนมากแค่ไหน ฮยอกแจก็รู้สึกอายมากขึ้นเท่านั้น
หากมาแบบเจ้าเล่ห์ ร้อนแรง ให้ยั่วจนแทบคลั่ง เขาทำได้ แต่พอผู้ชายคนนี้อ่อนโยนที่สุด ฮยอกแจกลับไม่ต่อไม่เป็น
เหมือนความฝันที่อยู่ลึกลงไปในใจกลายเป็นความจริง
“คุณกำลัง...เขินผมใช่มั้ย...” ฮันคยองแนบศีรษะลงแนบชิดกับคนตัวเล็กมากยิ่งขึ้น สบตาไม่ละไปไหน จนคนฟังยิ่งแก้มแดงจัด จะหลุบตาลงต่ำก็ไม่ได้ เมื่อชายหนุ่มเล่นกดจูบมาที่ปากแดงๆ ทุกครั้งที่ทำ จนต้องสบตาบอกความเป็นตัวตนบางอย่างให้ฮันคยองรับรู้
ชายหนุ่มประคองแก้มนิ่มคนตัวเล็กทันทีเมื่อฮยอกแจกดหน้าลงอย่างอายๆ แล้วมอบจุมพิตที่แสนอบอุ่น ปลายลิ้นร้อนกวาดต้อนความหวานฉ่ำจนเรือนร่างทั้งสองยิ่งแนบชิดสนิทกันมากขึ้น มือเรียวคล้องลำคอแกร่งมั่น ยอมรับสัมผัสแสนอบอุ่นด้วยหัวใจที่ชุ่มฉ่ำ บดเบียดร่างเข้าหาอย่างออดอ้อน ร่ำร้องหาอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นมากยิ่งขึ้น
“ฮันนี่ อือ...ฮันนี่....กอดฮยอกจี้แน่นๆ...อึ้ก...นะ” ฮยอกแจร้องเสียงหวาน บอกอีกฝ่ายอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ จนชายหนุ่มโอบประคองคนตัวเล็กเข้ามาแน่นขึ้น ใบหน้าคมคายซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นแรงๆ แล้วไต่ลงบนผิวเนียนสู่ยอดอกสีหวานที่แดงก่ำด้วยฝีมือของเขา มอบรางวัลที่แสนเร่าร้อนให้กับคนน่ารัก
“อื้อ...อ้ะๆ...ฮันนี่...” ฮยอกแจครางแผ่ว มือเรียวขยุ้มไหล่กว้างเอาไว้แน่น เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนก้มลงครอบครองเม็ดทับทิม ดูดรั้งแรงๆ ละเลงปลายลิ้นลงไป เกลี่ยคลึงแรงๆ จนต้องแอ่นแผ่นอกเข้าหา มืออีกฝายก็บีบคลึงปรนเปรอไม่ได้ขาด จนเสียวสะท้านแทบทนไม่ไหว เรือนร่างเล็กยิ่งขย่มกายสอดรับความรู้สึกที่เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น
ฟึ่บ
“อ๊าาาาาา!!!”
ฮยอกแจหวีดเต็มเสียง เมื่ออยู่ๆ ร่างกายก็ถูกชายหนุ่มพลิกลงไปด้านล่าง จนต้องคว้าขอบอ่างเอาไว้แน่น เสียงน้ำกระเพื่อมดังก้องไปในห้องน้ำกว้าง แล้วร่างเล็กก็ต้องเบิกตากว้าง ขบเม้มริมฝีปากตัวเองแรงๆ
“อ้ะอ๊า...อร๊างงงง...ฮันนี่ๆ...อึ้ก...” ฮยอกแจใช้อีกมือกอดคอชายหนุ่มแน่น เมื่อร่างสูงกระแทกกายเข้ามาโดยแรง
“อึ้ก...ชอบมั้ย...หืม” ฮันคยองพรมจูบที่แก้มนิ่มหนักๆ ขณะที่ขยับร่างกาย ดึงออกจนเกือบสุดแล้วกดกระแทกเข้าไปจนมิดด้าม ให้คนตัวเล็กสะดุ้งสุดครั้งที่สอดรับ
“อืมๆ...อึ้ก...อืม...ชอบสิ...” ชอบทุกอย่างที่เป็นฮันนี่เลยล่ะ
ฮยอกแจบอกกับตัวเองเงียบๆ ก่อนที่สมองจะไม่รับรู้เรื่องใด เมื่อชายหนุ่มให้รางวัลกับคำตอบที่แสนน่ารักด้วยอ้อมกอดที่แสนแข็งแกร่ง ขยับกระแทกด้วยความถี่รัว เรียกเสียงครวญครางประสานกันก้องห้องน้ำแสนกว้างขวาง มือทั้งสองคู่เกาะเกี่ยวเข้าหากันมั่น เมื่อความปรารถนากำลังจะเข้าสู่ช่วงปลายอีกเป็นครั้งที่สองของวันนี้
เสียงครวญครางประสานกันอย่างพร้อมเพรียง แล้วกลืนหายเข้าไปในลำคอของอีกฝ่าย เมื่อริมฝีปากทั้งสองดึงดูดเข้าหากัน เกาะเกี่ยวอย่างแนบแน่น ไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งร่างกายกระตุกวาบทั้งคู่
ฮันคยองมองคนตัวเล็กที่ทรุดกายลงแนบร่างของเขาอย่างเอื้อเอ็นดู ขยับให้ฮยอกแจนั่งคร่อมทับเขาด้วยท่าทางที่สบายตัวขึ้น แล้วมือใหญ่ก็กวักน้ำรินรดไหล่บอบบางอย่างเบามือ ขณะที่ฮยอกแจก็เอาแก้มเบียดแนบกับแผ่นอกกว้างเอาไว้อย่างเขินอาย ไม่กล้าสบตาสักเท่าไหร่
“วันนี้ฮันนี่ไม่ไปทำงานหรือ” เสียงหวานที่ถามเบาๆ จากแผ่นอก ทำให้ร่างสูงชะงักไปนิด แล้วส่ายหน้า
“ไม่ล่ะ จะอยู่กับคุณทั้งวันเลย เรื่องานช่างมันก่อนก็ได้” ฮันคยองกดจูบที่ขมับชื้นเหงื่อเบาๆ แล้วเอ่ยถามบ้าง
“แล้วคุณมีธุระที่ไหนหรือเปล่า ฮยอกจี้...หรือไม่อยากอยู่กับผม” มือใหญ่ยกเกี่ยวผมชื้นให้พ้นใบหน้าสวยจัด กอดรัดร่างเล็กเอาไว้ ขยับโยกเบาๆ จนฮยอกแจยิ่งซุกหน้ากับแผ่นอกกว้าง กอดเอวอีกฝ่ายแน่น ไม่ว่าอะไรที่ทั้งสองยังเชื่อมต่อกันอย่างนี้
“อยากสิ...อยากอยู่กับฮันนี่ทั้งวันเลย...” ฮยอกแจแอบยิ้มหวาน แล้วแกล้งหรี่ตาลงน้อยๆ ช้อนขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน มือเรียวก็ยกขึ้นเกลี่ยแผ่นอกกว้างเล่นอย่างเบามือ
“อยากมีเซ็กส์...กับฮันนี่ทั้งวันเลย...ได้มั้ย” คนตัวเล็กว่าเสียงพร่า จนคนฟังหัวเราะต่ำๆ ในลำคอ มองคนช่างยั่วที่พยายามกลบความเขินด้วยดวงตาที่แสนเซ็กซี่ แต่ทำไมเขากลับมองว่ามันน่ารักน่าใคร่เหลือเกินก็ไม่รู้
จุ๊บ
“อืม...มีเซ็กส์ทั้งวันเลยก็ได้...ผมอยู่กับคุณทั้งวันอยู่แล้ว”
แล้วจะไม่ใช่แค่ทั้งวันวันนี้วันเดียวด้วย
ฮันคยองกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มองคนในอ้อมกอดที่กลับไปซุกหน้ากับแผ่นอกเขาอีกครั้ง ไม่วายมียั่วยวนด้วยการขมิบช่องทางสีหวานแรงๆ จนเขานึกอยากแกล้งให้เขินอายเสียยิ่งกว่าเดิม ก็เขาถูกคนช่างยั่วล่อลวงให้คลั่งตายมาเป็นเดือน และท่าทางจะตลอดไปนี่นะ ก็ขอเอาคืนกันบ้าง
ฟึ่บ
“อ๊า!” ฮยอกแจร้องอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ ร่างก็ถูกยกขึ้นเสียอย่างนั้น แล้วแก้มใสก็ต้องร้อนวาบ เมื่อนัยน์ตาคมที่แสนมีเสน่ห์ทอดมองมาที่เขา
“อยากลองมีเซ็กส์ในตู้อาบน้ำบ้างมั้ย...ลองเกาะแน่นๆ ดู...ว่าไง คนดีของผม” เท่านั้นแหละ ฮยอกแจก็ต้องซุกหน้ากับลำคออีกฝ่าย มือเรียวตีไหล่กว้างแรงๆ
“อื้อ...กับฮันนี่น่ะ...ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ”
แล้วอย่างนี้ จะให้เขาไปไหนรอดล่ะ
เคาน์เตอร์หินแกรนิตสีดำยาวจากผนังด้านหนึ่งจรดมาที่อีกฝั่งชิดกับเคาน์เตอร์บาร์ขนาดใหญ่ที่มีแอลกอฮอล์ไว้พร้อมสรรพ ร่างเล็กบอบบางกำลังยืนอยู่หน้าเตาไฟฟ้าที่ถูกสร้างไว้อย่างแนบเนียน มือเรียวเอื้อมไปเปิดผนังตู้บิลท์อินด้านหนึ่งซึ่งซ่อนตู้เย็นขนาดใหญ่เอาไว้ไม่ให้รกหูรกตาแขกที่ถูกเลือกเข้ามาในห้อง
ฮยอกแจในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ปิดบังถึงเพียงโคนขาขาวผ่องกำลังวุ่นกับอาหารเช้าง่ายๆ แบบอเมริกันเบรคฟาสท์ที่ล่วงเข้ามาช่วงเที่ยงวัน
หมับ
“ฮันนี่อ่า” ฮยอกแจหัวเราะเบาๆ เมื่ออ้อมกอดแสนอบอุ่นรัดรึงที่เอวเล็ก ดึงรั้งให้แผ่นหลังบางแนบชิดไปกับแผ่นอกอุ่น ใบหน้าคมคายเกยเข้ากับไหล่บอบบาง ริมฝีปากอุ่นร้อนก็แนบสัมผัสที่แก้มเนียนละเอียดเบาๆ
“ทำกินเองบ่อยหรือ” ฮันคยองถามอย่างใคร่รู้ เมื่อเห็นว่าฮยอกแจหยิบจับอะไรอย่างคล่องแคล่วเหมือนคนที่ทำเองเป็นประจำ จนคนตัวเล็กหันมายู่หน้าใส่
“อื้ม...ฮยอกจี้อยู่คนเดียวนี่นา แม้ว่าห้องนี้จะเป็นห้องที่ใช้สำหรับรับแขกก็เถอะ แต่มันก็ถือว่าเป็นบ้านของฮยอกจี้มาตั้งสามปีแล้วนะ” ฮยอกแจว่าง่ายๆ แต่นัยน์ตาเรียวรีที่หันมาสบนั้น ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกถึงความเหงาลึกๆ ของคนตัวเล็ก จนต้องโอบกระชับเอวเล็กแน่นขึ้น
“แล้วเพื่อนคุณล่ะ ใช่มั้ย ดาวคนอื่นน่ะ” ฮันคยองถามอย่างสนใจ เพราะเขาไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับร่างเล็กสักเท่าไหร่เลย จนคนฟังหัวเราะ
“ก็เพื่อนกันนั่นล่ะ แต่ต่างคนต่างก็มีเวลาเป็นของตัวเองนี่นา บางวันก็ไม่เจอหน้ากันด้วยซ้ำ เพราะต่างคนต่างเลือกแขกจากคอมพิวเตอร์บนห้อง” ฮยอกแจยักไหล่นิดๆ ซึ่งทำให้ฮันคยองมองอย่างไม่ชอบใจเลยสักนิด เมื่อรู้ว่าคนสวยตรงหน้าต้องใช้ชีวิตอยู่ยังไง ยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่ เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงวิธีเลือกแขกออกมาง่ายๆ จนต้องกดจูบที่ขมับบางเบาๆ
“ชอบงานที่นี่หรือเปล่า” ชายหนุ่มยังคงถามต่อไป ขณะที่ยอมคลายอ้อมกอดจากเอวเล็ก ยกจานอาหารสองใบใหญ่ไปวางบนเคาน์เตอร์ที่มีเก้าอี้ทานอาหารจัดวางอย่างลงตัว โดยมีฮยอกแจยกจานขนมปังใบเล็กตามมาด้วย
คำถามที่ฮยอกแจชะงักไปนิดนึง ริมฝีปากเม้มเข้าหากันหน่อยๆ
ถ้าถามว่าเขาชอบงานนี้มั้ย ก็ยอมรับว่ามันทั้งสนุก ทั้งท้าทาย แค่เห็นผู้ชายบางคนคลุ้มคลั่งเพราะเรือนร่างของเขา เขาก็เก็บมานั่งหัวเราะได้ตั้งนาน และเขาก็สามารถร้อนแรงได้มากเสียยิ่งกว่าใครคาดคิด แต่แน่ล่ะ เขาก็ไม่ได้ชอบอะไรมันมากมายเลย โดยเฉพาะเมื่อได้เจอชายหนุ่มตรงหน้าที่ถามคำถามด้วยเสียงเจือกระแสห่วงใยอย่างนี้
“ชอบสิ ก็งานฮยอกจี้นี่นา” ฮยอกแจปั้นยิ้มหวาน มองชายหนุ่มที่ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ก่อน
หมับ
สิ้นคำของคนตัวเล็ก ฮันคยองก็ดึงรั้งร่างบางมานั่งตักอย่างรวดเร็ว สอดมือเข้าที่เอวเล็ก ดึงรั้งให้ร่างกายเบียดชิดเข้าหากัน กดศีรษะได้รูปลงแนบชิดกับแผ่นอกกว้างเอาไว้แน่น
“แล้วเคยรับแขกซ้ำหน้ากันบ้างมั้ย” ฮันคยองถามเสียงนุ่ม ไม่มีเค้าความโกรธอย่างเช่นเมื่อคืน ราวกับกำลังทำความเข้าใจคนตัวเล็กอยู่ จนคนฟังนิ่งไปนิด แล้วยอมเอ่ยความจริงอย่างง่ายดาย
“เคยสิ บางคนที่ไม่ทำตัวรุ่มร่ามกับฮยอกจี้ แค่มองฮยอกจี้ยั่ว แต่ไม่กระโจนเข้าหา ฮยอกจี้ก็อาจจะเลือกคนๆ นั้นอีก แต่ก็ไม่เคยเกินสามครั้งหรอกนะ” ฮยอกแจเอ่ยเสริมอีกหน่อย ซึ่งทำให้ชายหนุ่มยิ้มบาง กดจูบที่แก้มนุ่ม
“งั้นผมก็เป็นคนเดียวที่ถูกเลือกติดกันเป็นเดือนสินะ” เมื่อชายหนุ่มว่าอย่างนั้น คนตัวเล็กก็กดหน้าหงึกหงักอยูตรงซอกคอ ให้อ้อมกอดอบอุ่นกระชับเอวเล็กแน่นขึ้นอีกหน่อย
“ถ้าอย่างนั้น...เลือกผมตลอดได้มั้ย” ฮันคยองกระซิบถามชิดริมหู ให้คนฟังเม้มริมฝีปากเข้าหากัน มือเรียวที่กอดเอวอีกฝ่ายเผลอบีบเข้าหากัน เพราะรู้ดีว่าสักวันชายหนุ่มก็ต้องเบื่อหน่ายในตัวเขา ในเมื่อเขาเป็นเพียงโฮสท์...เป็นเพียงดาวของแพลตตินั่มเท่านั้น
“ได้สิ...แต่ตอนนี้ฮันนี่ต้องกินก่อน ไม่งั้นฮยอกจี้จะโมโห รู้มั้ยว่าไม่เคยมีใครที่ฮยอกจี้ทำให้กินเลยนะ” ฮยอกแจว่าเสียงสะบัดอย่างงอนๆ จนชายหนุ่มกอดเอวเล็กอย่างเอาใจ ก้มหน้าเอาแก้มแนบกับศีรษะได้รูป
“งั้นป้อนนะ” ฮันคยองว่าพลางก้มลงสบตา นัยน์ตาคมที่ฉายชัดถึงความอบอุ่นอ่อนโยน ทำให้คนมองใจสั่นสะท้าน ใบหน้าสวยแกล้งเงยขึ้นสบตาแล้วยู่ปากอย่างน่ารัก
“จูบก่อน แล้วจะป้อน” คนสวยว่าอย่างนั้น สบตาอย่างท้าทาย จนชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ยกมือประคองแก้มนุ่มอย่างเบามือ เพื่อก้มลงฉกชิงริมฝีปากหอมหวานอย่างที่เจ้าตัวไม่สั่ง เขาก็ทำอย่างเต็มใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวบดคลึงอย่างเย้ายวนใจ ดูดหนักๆ เลียเบาๆ แล้วสอดรั้งเข้าหา ดูดกลืนความหอมหวานจนเอ่อล้นในจิตใจคนทั้งคู่ มือใหญ่ก็ลูบไล้แผ่นหลังบอบบางไปมาอย่างเบามือ แล้วค่อยผละห่างช้าๆ
“หวาน”
“หืม” คนตัวเล็กที่มึนกับรสจูบหนักหน่วง ทว่าอ่อนหวาน ช้อนตาขึ้นสบทันที จนชายหนุ่มต้องเอ่ยเสริมต่อ
“ปากคุณหวานมากเลยรู้มั้ย” เมื่อชายหนุ่มที่ไม่ยอมทำอะไรในคืนแรกที่เจอการยั่วยวน เกิดปากหวานขึ้นมา คนฟังก็ถึงกับรีบก้มหน้าลงมองจานอาหาร แล้วเอามีดและส้อมมาหั่นอย่างรวดเร็ว กลบแก้มเนียนที่ขึ้นสีปลั่งน่าชม
ไม่เห็นใครบอกเลยว่า ผู้ชายที่เขายั่วจนน้ำแตกคนนั้น จะทำให้ฮยอกแจคนนี้ไปไม่เป็นขนาดนี้
“กินก่อน เดี๋ยวเย็นนะ” เมื่อคนตัวเล็กบอกแก้อาการขวย ฮันคยองก็ยิ้มบาง ยอมอ้าปากงับเบคอนที่ทอดกำลังพอดีเข้าปากอย่างว่าง่าย มือใหญ่ก็โอบรัดเอวบอบบางเอาไว้ แล้วบังคับให้คนตัวเล็กกินบ้าง
เสียงหัวเราะเบาๆ ของคนทั้งคู่ดังประสานกันออกมาในเวลาอาหารเช้าที่ค่อนไปบ่าย ร่างเล็กบอบบางคลอเคลียอยู่บนตักไม่ห่าง ใบหน้าสวยจัดก็ชอบที่จะยืดไปกดจูบที่แนวกรามแกร่งหลายๆ ครั้ง จนชายหนุ่มต้องก้มมากดจูบที่ปลายจมูกเป็นการตอบแทน มือเรียวเดี๋ยวป้อนชายหนุ่ม เดี๋ยวป้อนเข้าปากตัวเอง รอยยิ้มหวานแต่งแต้มเต็มริมฝีปาก จนฮันคยองมองอย่างเอ็นดู
ฮยอกแจยิ้มหวานที่ออกมาจากหัวใจ รู้สึกดีจนอยากเก็บความรู้สึกแสนอบอุ่นนี้ไว้ตลอดไป แม้จะรู้ว่ายากแค่ไหนก็ตาม
เขาจะไม่คิดอะไรทั้งนั้น ขอแค่ตักตวงความสุขไว้ให้นานที่สุดก็พอใจแล้ว
“อ้ะ” ฮยอกแจร้องเบาๆ อย่างตกใจ เมื่อชายหนุ่มเชยคางเรียวขึ้นให้สบตากัน แล้วใบหน้าคมคายก็ก้มลงมาประทับจูบที่มุมปากอย่างแผ่วเบา ปลายลิ้นร้อนเลียคราบซอสที่เลอะน้อยๆ แล้วตวัดเข้ามาในโพลงปากอุ่นนุ่ม จนมือเรียวต้องคล้องลำคอแกร่งมั่น ตอบรับจุมพิตที่เริ่มทวีความร้อนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ฟึ่บ
คนตัวเล็กรีบกอดหมับเข้าที่ลำคอแกร่งทันที เมื่อชายหนุ่มออกแรงยกร่างเขาขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์ครัว มือใหญ่ยกจานทั้งสองออกให้ห่าง เหลือทิ้งไว้แค่ถ้วยแยมสตรอเบอร์รี่เล็กๆ ไว้ที่เดิม แล้วก้มลงมาประกบจูบกับร่างเล็กอย่างแนบแน่น
ฮยอกแจถึงกับระทวย เมื่อถูกกดร่างให้นอนแนบลงกับพื้นหินเย็นๆ แต่มันก็แปรเปลี่ยนเป็นความร้อนรุ่ม เมื่อมือใหญ่กำลังสอดรั้งใต้ขาเรียว ลูบไล้เรียวขาขาวผ่องที่ไร้อาภรณ์ปกปิด
“ตอนนี้ผมอยากรู้แล้วล่ะว่าหวานทั้งตัวหรือเปล่า” ฮันคยองก้มลงมาสบตาคนที่แก้มแดงปลั่ง หอบหายใจ นอนชันกายขึ้นมาจากเคาน์เตอร์ครัว
“อื้อ...ก็รู้อยู่แล้วนี่นา” ฮยอกแจว่าเสียงพร่า ยกมือขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายก้มลงมากอดรัดเอวเล็ก แล้วมอบจุมพิตที่แสนดูดดื่มให้อย่างเร่าร้อน เรือนกายเล็กเริ่มร้อนรุ่ม เมื่อฝ่ามือร้อนเริ่มไต่ละไปบนผิวเนียนละเอียด ฟอนเฟ้นจนขึ้นสีระเรื่อ
“ก็ผม...อยากกินคุณทั้งตัวนี่นา” ฮันคยองยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่แฝงด้วยอำนาจจนคนมองใจสั่น แล้วใบหน้าหวานก็ส่ายสะบัดขึ้นไป เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนก้มลงครอบครองยอดอกสีหวานผ่านเสื้อตัวใหญ่อย่างมีชั้นเชิง ดูดเม้มแรงๆ จนมือเรียวต้องยันไปกับขอบเคาน์เตอร์ ใบหน้าสวยยิ่งแดงซ่าน มองท้องฟ้าเบื้องนอกที่ยังคงสว่างจ้า จนความอายยิ่งแล่นเข้ามาในอก
ทุกที เขาสามารถแปลงร่างเป็นดาวยั่วแสนร้อนแรงในยามค่ำคืน แต่ในเวลากลางวันเขาเป็นเพียงนักศึกษาที่ชื่อลีฮยอกแจ และนี่เป็นวันแรกที่เขาได้อยู่ในอ้อมกอดแสนแข็งแกร่งของผู้ชายตรงหน้าในเวลากลางวัน
“อ๊า...ฮันนี่...อึ้ก...” ฮยอกแจพึมพำเบาๆ สะโพกมนแอ่นขึ้นน้อยๆ เมื่อมือใหญ่กำลังสอดรั้งใต้ขาเข้าหาก้นนุ่ม บีบขยำเบาๆ พอให้เสียววูบวาบ แล้วดันแยกปลายเท้าที่วางนิ่งอยู่บนเคาน์เตอร์ให้แยกจากกันช้าๆ ความเขินอายยิ่งไหลบ่าเข้ามาในใจ เมื่อเห็นนัยน์ตาคมแสนร้อนแรงที่จ้องมองมา
จุ๊บ
ริมฝีปากอุ่นร้อนแนบลงที่แก่นกายเล็กผ่านชั้นในตัวเล็ก ไล้ปลายลิ้นอย่างเย้ายวนจนใบหน้าสวยจัดส่ายสะบัด
ฮันคยองบดจูบแรงๆ ก่อนจะดึงชั้นในตัวนั้นออกอย่างรวดเร็ว โยนไปอีกทาง แล้วกลับมาประกบจูบที่เรียวปากแดงก่ำอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม จนฮยอกแจผวาร่างเข้าหา กำเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้แน่น เพื่อเรียกร้องจุมพิตที่แนบแน่นมากยิ่งขึ้น
ชายหนุ่มบดจูบปรนเปรอร่างเล็ก แล้วค่อยๆ ปลิดกระดุมออกทีละเม็ดจนชายเสื้อทั้งสองด้านแบะออกจากกัน เปิดเผยเรือนร่างข้างใต้ที่กำลังหอบหายใจรุนแรงให้เขาได้ยล ฮันคยองผละออกจากริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง แล้วเริ่มไต่ละลงบนผิวขาวช่วงลำคอ ดูดเม้มแรงๆ แก่คนที่เอียงคอให้อย่างรู้งาน
“อ้ะ...ฮันนี่ถอดบ้างสิ...อื้อ...ฮยอกจี้...อะ...อายนะ” ร่างเล็กร้องเสียงแผ่ว หลับตาแน่น เมื่ออีกฝ่ายยังมีเสื้อผ้าครบชุด ต่างจากเขาที่มีเพียงเสื้อตัวใหญ่แบะออก เรียวขาขาวก็แยกออกห่าง เผยเนื้อตัวแทบทุกสัดส่วนให้อีกฝ่ายได้เห็น
ชายหนุ่มยิ้มกับคำขอร้อง แต่กลับไม่ถอดออกสักชิ้น ริมฝีปากอุ่นขยับเคลื่อนมากระซิบริมหู แล้วเอ่ยแผ่วเบา
“ผมจะ ‘กิน’ ทุกทั้งตัวต่างหากล่ะ” แล้วชายหนุ่มก็ทำตามที่พูดจริงๆ เมื่อปลายนิ้วปาดเข้าที่แยมสีสวย แล้วสะกิดแตะที่ยอดอกสีหวานจนทั่ว ให้ร่างเล็กที่หลับตาแน่นลืมตาขึ้นอย่างตกใจ ก้มมองยอดอกสีหวานที่เลอะไปด้วยแยมสีสวย
“ฮันนี่อ่า...ฮยอกจี้อายนะ...” ฮยอกแจบอกเสียงแผ่วหวิว ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เมื่อรู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไร ซึ่งมันต่างจากเมื่อคืนลิบลับ แม้ฮันคยองจะชิมไวน์จากบนตัวของเขา แต่นั่นมันเป็นช่วงกลางคืน แล้วเขาก็กำลังรับบทลงโทษอย่างถึงใจ ไม่ใช่การเล้าโลมด้วยของหวานจนใจสั่นอย่างนี้
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขนมรสอร่อยที่ต้องกินให้เต็มอิ่มยังไงไม่รู้
“กินดูสิ” ฮันคยองยิ้มมุมปาก ปลายนิ้วที่เลอะแยมส่งมาแตะที่เรียวปากแดงก่ำ จนคนตัวเล็กส่งลิ้นมาเลียที่ปลายลิ้นเบาๆ รสหวานที่ยิ่งหวานล้ำในโพลงปาก ทำให้มือเรียวจับมือใหญ่ไว้มั่น แล้วเริ่มดูดอมปลายนิ้วอีกฝ่ายช้าๆ
“อืม อร่อย” ฮยอกแจครางในลำคอ ปลายลิ้นเล็กยิ่งไล้เลียไปตามปลายนิ้วอีกฝ่าย ดูดอมแรงๆ นัยน์ตาเรียวรียิ่งหรี่ปรือ จนคนมองแทบทนไม่ไหว
ยั่วกันจริงๆ นะ
“อ๊าาาา!!...” ฮยอกแจหวีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อฮันคยองก้มลงไปดูดแผ่นอกบางแรงๆ จนต้องห่อปากดูดอมนิ้วของชายหนุ่มแรงๆ ระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น
ฮันคยองละเลงปลายลิ้น ปาดไปทั่วแผ่นอกบางราวกับยืนยันคำพูดที่ว่าจะกินทั้งตัวของเขา ลำคอระหงเริ่มถูกแตะแต้มรอยแดงให้มากยิ่งกว่าเดิม จนแทบไม่มีผิวเนื้อตรงไหนที่ขาดจากรอยรัก ปลายลิ้นร้อนเริ่มขยับไปอีกข้าง แล้วส่งมือที่ว่างมาปาดแยมในถ้วยออกมามากกว่านี้ แล้วละเลงลงช่วงแผ่นท้องขาวผ่อง ริมฝีปากเริ่มไต่ละลงมาเรื่อยๆ
“อึ้กๆ ...อ๊าาา...ฮันนี่อ่ะ...อ้ะๆ...” ฮยอกแจครางพร่า ริมฝีปากปล่อยจากปลายนิ้วอีกฝ่าย แล้วมือเรียวก็ยกขึ้นชันร่างตัวเองมองชายหนุ่มที่กำลังไต่ลงมาถึงแผ่นท้อง รู้สึกอับอายไม่น้อยเมื่อแก่นกายสีหวานกำลังดุนดันที่แผ่นอกอีกฝ่าย
ทันทีที่ริมฝีปากร้อนดูดแผ่นท้องแรงๆ เสียงหวีดหวานก็ดังก้อง ร่างเล็กแอ่นร่างหาอีกฝ่ายอย่างทนไม่ไหว ริมฝีปากเผยออ้าออกอย่างเสียวซ่าน ส่ายสะบัดหน้าแรงๆ กำมือเอาไว้แน่น
“หวานไปทั้งตัวจริงๆ” ฮันคยองบอกอย่างพอใจ เมื่อเรือนร่างเล็กขึ้นสีระเรื่อน่าดู ริมฝีปากร้อนผ่าวยังคงทำหน้าที่ต่อไป คราวนี้ลงต่ำไปที่ข้อเท้าเล็ก เริ่มไล่จูบขึ้นมาช้าๆ มือใหญ่ก็จับข้อเท้าทั้งสองข้างแยกออกกว้าง ปรากฏช่องทางอุ่นนุ่มที่ยั่วยวนอารมณ์อยู่ตรงหน้า
“อึ้ก...ฮันนี่..” ฮยอกแจบิดกายเร้าไปมาอย่างเสียวซ่าน เมื่อร่างกายกำลังถูกดูดกลืนไปทั่วร่างอย่างเชื่องช้า ทว่าร้อนยิ่งกว่าคราวไหนๆ
กึก
ร่างสูงชะงักไปนิด แล้วเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าสวยที่แดงซ่าน แล้วผละร่างออกห่าง
“ฮันนี่...ทำไม” ฮยอกแจถึงกับใจหายวาบ เมื่อชายหนุ่มผละร่างออกห่าง จนต้องร้องเรียก แต่แววตาของฮันยองที่มองมาก็ทำให้ริมฝีปากที่อยากประท้วงให้กลับมาสานต่อให้จบปิดแน่น
ก็เล่นมองอย่างร้อนแรงอย่างนั้น ยังไงฮันนี่ก็กลับมาทำต่อแน่ๆ นี่นา
“อืม นมสดอยู่ไหนนะ” ฮันคยองพึมพำกับตัวเอง แต่ทำให้คนที่แอบได้ยินไปด้วยหน้าร้อนผ่าว พอจะเข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
ก็เมื่อคืนเป็นแก้วไวน์ไปแล้ว นี่ฮันนี่จะให้เขาเป็นแก้วนมสดใช่มั้ย
ฮยอกแจจมอยู่ในความคิดตัวเอง แล้วต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อฮันคยองกลับมาพร้อมแก้วนมในมือ เรียวขาขาวที่ยังแยกปลายออกกว้าง ทำให้นัยน์ตาคมมองมาตาวาววับ จนคนถูกมองสะท้านอาย
หมับ
“สวย”
ฮันคยองจับเรียวขาขาวเอาไว้ก่อนที่คนตัวเล็กจะหุบหนี นัยน์ตาคมกวาดมองตั้งแต่ใบหน้าสวยจัดไล่ลงมาเรื่อยๆ แล้วตวัดกลับไปมองตาที่ฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำอีกครั้ง
“ฮันนี่...ยะ...อย่า...ฮยอกจี้อาย...จริงๆ นะ” ฮยอกแจบอกเสียงสั่น เมื่อเห็นแววตาตรงหน้า แล้วร่างเล็กยิ่งสะดุ้งเฮือก เมื่อแก้มนมสดในมือฮันคยองเทรดร่างกายท่อนล่างจนมีสีขาวขุ่น ใบหน้าสวยเสหลบไปอีกทางทันที เมื่อถูกช้อนสะโพกมนขึ้นให้อยู่ในระดับสายตาของชายหนุ่ม
“กินแล้วนะ” ฮันคยองบอกอย่างยั่วเย้า รู้เลยว่าคนแสนเซ็กซี่กำลังอายจนแทบทนไม่ไหว แต่เขากลับมองว่าอาการแก้มปลั่งนี้...น่ารัก...น่ารักยิ่งกว่าใครคนไหน
“อ๊าาาาา!!!!!!!!!!!”
ฮยอกแจหวีดร้องออกมาเต็มเสียง เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวก้มลงครอบครองแก่นกายเล็กในทีเดียว ความอุ่นร้อนที่ครอบงำ ทำให้มือเรียวแทบจิกเข้าไปในเนื้อตัวเอง รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นที่กำลังขยับรูดรั้งเข้าหาด้วยจังหวะที่แทบทำให้ขาดใจ แล้วชายหนุ่มก็ปล่อยออก เบี่ยงไปเลีบคราบนมบนเรียวขาขาวผ่องช้าๆ
“อ้ะๆ...อื้ม...ฮยอกจี้...อ้ะๆ...ไม่ใช่จาน...มะ...ไม่ใช่แก้วนะ...” ฮยอกแจบอกแทบไม่เป็นภาษา เมื่อฮันคยองเริ่มเคลื่อนกายไปทั่วเรียวขาขาว ทั้งยังจับสะโพกมนให้ลอยเด่นอยู่อย่างนั้น
“คุณไม่ใช่สักหน่อย แต่คุณน่ะ.เป็นอาหารของผมเลยล่ะ” ฮันคยองบอกชิดผิวเนื้อหอมหวาน แล้วกลับมารูดรั้งแก่นกายเล็กอีกครั้ง จนร่างเล็กกระตุกเข้าหา
“อ้ะอ๊าๆ....”
เสียงร้องหวานๆ แสนไพเราะ ทำให้ชายหนุ่มยิ่งได้ใจ ใช้ริมฝีปากรูดรั้งแรงๆ ขยับเข้าออก จนรู้ว่าสะโพกมันเริ่มสอดรับจังหวะของเขา ชายหนุ่มยิ่งกลืนกินร่างเล็กจนฮยอกแจแทบคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ส่ายมือเปะปะไปทั่ว ร่างกายร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้ หากแต่รู้สึกดีเกินบรรยาย เมื่อตกอยู่ในกำมือของชายหนุ่มที่ชื่อ...ฮันคยอง
ร่างเล็กพยายามชันกายขึ้นมาด้วยสองมือ นัยน์ตาเรียวรีที่หรี่ปรือก้มมองเสี้ยวหน้าคมคายที่จัดการให้เขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง ใจที่เต้นถี่กระหน่ำมาจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ และความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาในใจ
ทำไงดี ถ้าคุณเบื่อแล้ว ลีฮยอกแจคนนี้จะทำยังไงดี
“อ๊าาาาา!!! ฮันนี่อ่า มะ...ไม่ไหวแล้วๆ...ฮยอกจี้ใกล้แล้ว” ฮยอกแจส่ายสะบัดร่างไปมา รู้สึกถึงความเสียววาบที่พุ่งเข้ามาในหน่วยตา จนฮันคยองรีบขยับให้เร็วขึ้น สะโพกมนกดรั้งเข้าหาชายหนุ่มมากขึ้น จนกระทั่งเสียงร้องหวานๆ ดังก้อง ปล่อยหยาดน้ำขุ่นขาวเข้ามาในโพลงปากร้อนอย่างสมใจชายหนุ่ม
“แฮ่กๆๆ” ฮยอกแจหอบหายใจแรงๆ ขณะที่ทรุดกายลงกับเคาน์เตอร์หิน มองชายหนุ่มที่ยอมปล่อยจากแก่นกายเล็ก คราบน้ำขุ่นขาวที่เลอะขอบปาก ทำให้ฮยอกแจยกมือขึ้นให้อีกฝ่ายยอมก้มลงไปมอบจูบที่แสนอ่อนโยน
“อร่อยทั้งตัวจริงๆ ด้วย” ฮันคยองกระซิบริมหู รู้เลยว่าคนข้างใต้กำลังอายเขามากแค่ไหน จนใจยิ่งเกิดความรู้สึกเอ็นดูอย่างที่สุด
ฮยอกแจทุบไหล่กว้างเท่าที่เรี่ยงแรงจะอำนวย นอนหอบหายใจให้ชายหนุ่มกอดแน่นๆ อยู่อย่างนั้นสักพัก ก่อนจะรวบรวมแรงผลักแผ่นอกกว้างให้ถอยห่าง แล้วรีบลุกขึ้นมาดันให้ชายหนุ่มเอาสะโพกพิงเคาน์เตอร์หินเอาไว้แทน
“ทำอะไรหืม” ฮันคยองก้มลงถามเสียงนุ่ม จนคนตัวเล็กที่ข่มความอายได้แล้ว บอกอย่างเอาแต่ใจ
“จะเอาคืน...ฮยอกจี้ไม่ยอมฮันนี่คนเดียวหรอกนะ” ฮยอกแจว่าพลางดึงกางเกงอีกฝ่ายออกอย่างรวดเร็ว ค่กเข้าลงตรงหน้า ดึงดันจะทำให้อีกฝ่ายอายอย่างที่เขาอาย ซึ่งฮันคยองก็ยิ้มบาง ลูบเส้นผมนุ่มอย่างอ่อนโยน
“ใครว่าคุณยอมผม...ผมต่างหากที่ยอมคุณหมดแล้วจริงๆ” คนฟังถึงกับสะท้านในใจ ใจเต้นรัวเร็ว ไม่กล้าตีความจากนัยน์ตาคมคู่นั้น แล้วเบี่ยงเบนความสนใจตัวเองกลับมาที่สิ่งที่จะทำ
ฮันนี่บ้า ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้รู้สึกยังไง พูดอย่างนี้มันใจสั่นนะ
หลังจากนั้น ฮยอกแจก็รีบหาทางเอาคืน ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าชายหนุ่มน่ะไม่อายอย่างเขาหรอก ออกจะชอบใจด้วยซ้ำเขาเอาคืนอย่างนี้
“มีความสุขจัง”
ฮยอกแจพึมพำเสียงเบา ขณะที่กำลังคลอเคลียอยู่ชิดกับแผ่นอกกว้างราวกับลูกแมวตัวน้อยที่แสนน่ารัก ให้ชายหนุ่มที่กำลังอิงแอบกันบนโซฟาตัวใหญ่ โอบเอวคอดเข้ามามากขึ้น นัยน์ตาคมก็จับจ้องข่าวภาคค่ำตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน
วันนี้ทั้งวัน เขาทำตามที่บอกเอาไว้ อยู่กับคนตัวเล็กไม่ไปไหน แถมยังทำตามที่อีกฝ่ายบอก...มีเซ็กส์กันทั้งวันจริงๆ แล้วฮยอกแจก็น่ารักเสียจนเขาไปไหนไม่รอด
จุ๊บ
“คิกๆ แก้มช้ำหมด” ฮยอกแจบอกเสียงหวาน ช้อนตาขึ้นมองอย่างน่าเอ็นดู ให้คนขโมยหอมแก้มต้องก้มลงไปแนบริมฝีปากที่ปากแดงแรงๆ แล้วถอนออก นัยน์ตาคมเข้มที่จ้บจ้องมองมา ทำให้คนตัวเล็กหยุดหัวเราะ แก้มใสยิ่งแดงเรื่อ เหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างในดวงตาคู่คมตรงหน้า
“มีความสุข...งั้นอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยมั้ย” เสียงนุ่มลึกที่ถามอย่างอ่อนโยน แทนที่จะทำให้คนฟังยิ้มหวานรับ ฮยอกแจกลับชะงักไปนิด ใจดวงน้อยเกิดความรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมา
จะบอกเขาดีมั้ย หรือปิดเงียบ ตักตวงความสุขเอาไว้อย่างนี้ก่อน
“ฮันนี่อยากหมดตัวหรือ อยู่ในแพลตตินั่มน่ะ แพงนะบอกก่อน” ฮยอกแจว่าทีเล่นทีจริง แต่เหมือนชายหนุ่มจะไม่ยอมให้เปลี่ยนเรื่อง มือใหญ่แตะปลายคางเรียวเอาไว้ แล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้คนตัวเล็กนิ่งค้าง
“จะไม่บอกผมจริงๆ หรือ นักศึกษาลีฮยอกแจ”
“!!”
นัยน์ตาเรียวรีเบิกกว้าง ใบหน้าสวยจัดซีดสีลงทันควัน ริมฝีปากสั่นระริกอย่างตกใจ เสียงหวานหลุดออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ แต่เหมือนเป็นการสารภาพออกมากรายๆ
“อาจารย์รู้!”
กลับบ้านฟิคเดิมจ้ะ ^^ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=720914&chapter=24
