The XXX Project
...แรง ยั่ว มั่ว เซ็กส์...
‘แรง’
With Kim Kibum & Lee Donghae
...สวบ...
“อืม~”
...จ๊วบ...
“อะ...อ้า~~...”
มือเรียวบางกอบกุมแท่งยางนุ่มนิ่มสีเนื้อด้ามยาวใหญ่ที่ถูกออกแบบมาให้เหมือนกับอวัยวะของเพศชายลูบไล้จับมันเคลื่อนไหวชักเข้าออกโพรงน้ำหวานของตนเองอย่างช้าๆ ส่งเสียงครางกระเส่ารอดริมฝีปากบางชมพูอ่อนราวกับกำลังมีเซ็กส์เร้าร้อนถึงใจ
หนุ่มหน้าหวานผู้มีดวงตาสวยสะกดนั่งไขว่ห้างใช้ลิ้นตะหวัดโลมเลียดิลโด้ (Sex Toy) ฆ่าเวลาเพื่อรอออกไปโชว์ตัวให้กับเหล่าบรรดาแขกกระเป๋าหนาที่ทุ่มจ่ายเงินมหาศาลเข้ามายังที่แห่งนี้เพื่อยลโฉม 4 ชีวิตผู้อยู่เหนือดาวทุกดวงในตึกแพลตตินั่ม...สวรรค์ที่หลายคนต่างหมายปอง
“จะนั่งดูด นั่งอม นั่งเลียมันอีกนานมั้ย? บอกให้ไปเตรียมตัวไงจะถึงคิวแล้วนะ” หน้าสวยแหวใส่ทันทีหลังจากที่ไม่เห็นว่าดงแฮยืนรออยู่หลังม่านชั้นลอยของห้องโถงหรูที่ทาง X Club สร้างมันขึ้นไว้เป็นเวทีเผยโฉมของดาวทั้ง 4 แต่ไอ้ดาวที่ว่านี่มันกลับมานั่งอมเซ็กส์ทอยดูดของปลอมเมามันส์อยู่ในห้องเก็บตัวด้านล่างแล้วจะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไงกัน!!
เสียงฮึดฮัดจากลมหายใจที่พ่นออกมาของหน้าสวยทำให้ร่างบางค่อยๆดึงเอาสิ่งที่คับคาปากและชุ่มฉ่ำเพราะน้ำบ่อน้อยของตนเองออกมาอย่างช้าๆและไม่ลืมที่จะใช้ลิ้นเลียลงที่ไปส่วนปรายมนนั่นอีกสองสามทีก่อนจะเบี่ยงสายตาปรือเยิ้มมองอีทึกที่ยืนทำหน้ามุ่ยใส่ตนเอง
“ก็ไม่มีของจริงมาให้ลองนี่พี่อีทึก...ไว้มีของจริงมาให้ดูดให้อม มีให้ด๊องมานั่งเลียให้หายอยากด๊องจะเลิกใช้เจ้านี่ก็แล้วกันนะ”
“งั้นนายคงต้องเลียมันไปทั้งชาติแล้วล่ะ!! อย่าลืมนะว่าที่นี่มีกฎห้ามมีเซ็กส์กับลูกค้า”
“คิกๆ...ด๊องรู้น่าอย่าทำหน้ามุ่ยสิเดี๋ยวไม่สวยน้า~” รอยยิ้มหวานหยดกับหน้าใสซื่อและสิ่งที่เจ้าตัวกำลังทำนั้นช่างขัดแย้งกันอย่างรุนแรงเล่นเอาอีทึกต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับส่ายหน้าเหนื่อยๆ เมื่อกี้ก็ฮีชอลคนนึงแล้วนี่ยังต้องมาปวดหัวกับร่างบางอีกที่สำคัญคำพูดของดงแฮมันดูไม่น่าเชื่อถือเลยแม้แต่นิดเดียว!!...ไม่น่าเชื่อถือมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วด้วยซ้ำ!!
“แล้วนี่อะไร? ทำไมไม่ไปเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ให้ล่ะ..อย่าบอกว่าจะออกไปทั้งชุดนี้นะ?”
“เอาน่าชุดไหนก็เหมือนกันนั่นแหละฮะ” ร่างบางเอียงคอทำมุมน่ารักบอกเจ้าของคลับที่มองเขาคิ้วขมวดก่อนจะหยิบหนังยางเส้นเล็กมารวบผมที่ระบ่าขึ้นเป็นจุกแบบลวกๆโชว์ช่วงคอระหงที่น่าซุกไซ้แล้วลุกขึ้นยืนสาวเท้าเปลือยเปล่าเดินตรงไปยังประตูห้องโถงเมื่อได้ยินเสียงประกาศจากพิธีกรว่าสิ้นสุดการโชว์ตัวของฮยอกจี้สิ้นสุดลง
“อ้า ~ งั้นด๊องออกไปก่อนนะฮะพี่อีทึก”
ดวงตาเจ้าของคลับหน้าสวยเหลือบมองตามแผ่นหลังของคนในปกครองที่เดินดิ่งห่างไกลออกไปก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ซ้ำอีกครั้ง เมื่อสังเกตเห็นบางสิ่งที่เจ้าเด็กร้ายกาจมันเหน็บเอาไว้ที่ด้านหลังและนำเจ้าสิ่งนั้นออกไปที่งานโชว์ตัวด้วย...หวังว่าคงจะไม่เกิดเรื่องหรอกนะเพราะเจ้าเด็กนี่มันเหมือนใครเขาซะที่ไหนกัน...
‘ก็ดงแฮน่ะเป็นพวกแอบซ่อนแล้วไอ้สิ่งที่มันซ่อนอยู่นั้น...มันยิ่งกว่าที่ทุกคนจะคาดคิด’
“และคนสุดท้ายของกลุ่มดาวในค่ำคืนนี้..น้องเล็กแห่งแพลตตินั่ม...ฟิชชี่!!”
เสียงประกาศของพิธีกรยังคงสร้างความฮือฮาและความตื่นเต้นให้กับชายทุกชีวิตในห้องโถงโอ่อ่าได้เป็นอย่างดีเพราะเมื่อเสียงนี้เอ่ยขึ้นและหยุดลงครั้งใด...ภาพของบุคคลที่ปรากฏบนชั้นลอยแล้วเดินลงมาเฉิดฉายอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาก็คือบุบผางามที่ควรค่าแก่การคว้ามาเชยชมไปเสียซะทุกครั้ง แต่มัน....ไม่ใช่ครั้งนี้
ทุกสายตาจ้องมองไปยังด้านบนเช่นเดิมรอคอยดาวดวงสุดท้ายที่จะมาเป็นคนปิดงานทั้งที่เวลาผ่านไปได้สักพักก็ยังไม่มีวี่แววของใครปรากฏให้เห็นแต่ใบหน้าของทุกชีวิตในที่นี้ก็ยังคงฉายความตื่นเต้นและรอลุ้นความงามของโฉมหน้าดาวดวงสุดท้ายหากแต่มีเพียงชายผู้เดียวเท่านั้นที่ได้นั่งทำหน้าเบื่อหน่ายตั้งแต่ย่างก้าวเข้ามาในงาน....นั่นเพราะเขาโดนรุ่นพี่อย่างคังอินบังคับจึงจำใจต้องมาเพราะขัดคำสั่งไม่ได้แล้วพอมาถึงยังต้องมานั่งดูอะไรที่มันน่าเซ็งอารมณ์ไม่น่าสนใจสำหรับตัวเขาเลยแบบนี้อีกไม่เบื่อก็ให้มันรู้ไป
“ผมกลับก่อนนะพี่คังอิน...ไม่มีอะไรแล้วนี่ครับ”
“เฮ้ยๆๆ!! จะรีบไปไหนวะคิบอม? ยังเหลืออีกคนนึงนะ!!” คนชักชวนอย่างคังอินต้องรีบเอ่ยเบรคทันทีเมื่อเห็นว่ารุ่นน้องกำลังทำท่าจะลุกขึ้นจากโซฟาในโซน VIP เพราะการลุกหนีไปเฉยๆแบบนี้ตอนที่บุษผากำลังจะอวดโฉมนั้นมันเหมือนไม่ให้เกียรติดวงดาวทั้ง 4 คังอินไม่อยากให้มีปัญหาเหมือนกับตอนที่ฮีชอลออกมาโชว์ตัวเพราะเขารู้นิสัยของดาวเด่นคนสุดท้ายนี้เป็นอย่างดี...ดาวทั้ง 3 แสดงตัวตนออกมาอย่างเปิดเผยหรือต่อให้เสแสร้งแกล้งทำก็ยังไม่น่ากลัวเท่าคนๆนี้...ก็สำหรับดาวดวงนี้น่ะ....
‘แค่คำว่าสยอง...ยังน้อยไป!!’
ทุกอย่างรอบตัวดำมืดเมื่อแสงไฟนับร้อยดวงถูกดับลงอีกครั้งแต่คนที่ไม่อยากจะอยู่ก็ยังคงไม่ทิ้งความตั้งใจ คิบอมพยายามเพ่งมองหาเส้นทางเตรียมตั้งท่าจะเดินออกจากที่ห้องโถงเพื่อกลับบ้านและเป็นอีกครั้งที่เขาถูกขัดขวางแต่ไม่ใช่จากของคังอินคนเดิมหากแต่กลับเป็นมือปริศนาที่กดไหล่ให้เขานั่งลงที่เก่าพร้อมเสียงหวานกระเส่าและลมหายใจร้อนที่ถี่รัวราวกับคนที่เอ่ยขานนั้นกำลังมีความต้องการ
“จะรีบไปไหนกันรูปหล่อ? อื้ม~~....อยู่รอให้จบงานก่อนสิ” เสียงหวานกระซิบซ่านเข้าที่ข้างหูตามด้วยเรียวแขนบางที่วาดกอดคอของคิบอมจากด้านหลังก่อนที่ไฟในห้องโถงจะค่อยๆส่องแสงและมันก็ทำให้คนที่ถูกโอบรัดต้องตื่นตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงเร้าอารมณ์ในระยะประชิดเช่นเดียวกับทุกสายตาที่ไล่มองไปตามแสงไฟจากสปอตไลต์ดวงโตที่สาดแสงจับอยู่ที่ร่างอ้อนแอ้นซึ่งยืนเปลือยเท้าและอยู่ในชุดที่แตกต่างจากดาวทั้งสามคนก่อนหน้านี้ที่แต่งกายดูดีและหรูหราอย่างสิ้นเชิงเพราะร่างบางที่ยืนกอดคิบอมนั้น...สวมเพียงแค่เสื้อกล้ามสีขาวบางๆที่เพียงแค่ใช้ตามองก็สามารถทะลุเนื้อผ้าเห็นเห็นอัญมณีทั้งสองข้างบนยอดอกได้อย่างชัดเจนแถมเจ้าตัวยังจัดการมัดปรายเสื้อขึ้นโชว์ให้เห็นช่วงเอวคอดเช่นเดียวกับด้านล่างที่สวมเพียงแค่กางเกงยีนต์ขาสั้นกุดเว้าขาขึ้นราวกับเป็นกางเกงชั้นในอวดความขาวของเรียวขาและรูปสะโพกกลมกลึงที่น่าจับมาขยี้ตะบี้ตะบันกระแทกให้หนำใจ
“ฉันชื่อฟีชชี่...ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ปากเรียวบางเอ่ยจำนรรจาแม้ไม่ได้ดังก้องแต่ก็ทำให้ทุวิตในห้องโถ่งแห่งนี้ที่พร้อมใจกันเงียบสนิทราวกับไม่มีผู้ใดอยู่นั้นได้สดับมันอย่างชัดเจน ทั้งที่มีแต่ความแตกต่างทั้งที่ขัดกับทุกสิ่งทุกอย่างในห้องโถงกว้างที่มีแต่ความหรูหรา.แต่รูปลักษณ์ของดงแฮและสิ่งที่ร่างบางแสดงมันออกมากลับหยุดทุกสายตาที่เห็นพ้องต้องกันอยู่ในใจอย่างเงียบๆว่าช่างน่ามองและน่าสัมผัสยิ่งกว่าสวมใส่เสื้อผ้าที่มีราคาแล้วออกมาเดินเฉิดฉายเสียด้วยซ้ำ
“ลุกหนีตอนฟิชชี่มาเนี่ยน่าน้อยใจจริงๆเลย...เดี๋ยวลงโทษซะเลยดีมั้ย หืม?...” มือเรียวไล้ไปตามโครงหน้าคมของร่างสูงช้าๆใช้ดวงตาที่แวววาวราวกับอำพันจ้องมองไปตามส่วนต่างๆของคิบอมที่ตอนนี้ได้แต่นั่งเกร็งตัวแข็งทื่อร่างกายร้อนรุ่มทุกอณูรูขมขนลุกชันเหมือนถูกไฟช๊อตเข้าอย่างจังไม่ต่างอะไรกับดงแฮที่พลันได้สบตาก็รู้ว่าคนๆนี้...
‘เป็นคนประเภทเดียวกับตนเอง’
“อย่าโกธรมันเลยฟิชชี่ คิบอมมันเพิ่งมาครั้งแรกเลยยังไม่รู้กฎของที่นี่น่ะ” คังอินรีบออกตัวให้รุ่นน้องเพราะเดาอารมณ์ของร่างบางคนนี้ไม่ได้เลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ฟิชชี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย พี่คังอินอย่าคิดมากสิคนกันเองทั้งนั้น คิกๆ ว่าแต่...นายชื่อคิบอมหรอ?...” หน้าหวานพูดอย่างสดใสแต่ยิ่งทำให้คังอินสยองหนัก
“คะ...ครับ ผมชื่อคิม คิบอมครับ” เสียงทุ้มติดขัดเมื่อลมหายใจของร่างบางรดเข้าที่ซอกคอพร้อมๆกับใช้จมูกเชิดรั้นนั้นไล่ดมกลิ่นกายของเขาอย่างหื่นกระหาย
‘ฟุดฟิด’
“หืม? นายน่ะ...เป็นแบบเดียวกับฟิชชี่สินะแค่ดมกลิ่นดูฟิชชี่ก็รู้แล้วคิกๆ...แต่คนละขั้วกันใช่รึเปล่ารูปหล่อ?” ผีมักเห็นผี....ดงแฮรู้ได้ทันทีที่จ้องเข้าไปยังดวงตาสีนิลที่ดูลึกลับนั่น แค่เพียงสัมผัสเลือดในกายก็เดือดพล่านอยากเหลือเกินที่จะลงมือทำสิ่งที่ชื่นชอบกับคนๆนี้
“เออ...ผะ ผม...” ร่างสูงรีบออกตัวเพราะไม่อยากให้ทั้งเพื่อนและทั้งรุ่นพี่รู้ความลับของตนที่ไม่เคยบอกใครแต่กลับโดนหน้าใสหวานขัดขึ้นก่อนจะออกปากปฏิเสธ
“อยากรึเปล่า?...ฟิชชี่สนองให้ได้นะ รับรองว่านายจะต้องหวีดร้องอย่างมีความสุขแบบสุดๆเลยล่ะ” สองแขนโอบรัดแน่นขึ้นส่งลิ้นร้อนสอดแทรกไล่เลียใบหูของร่างสูงทันทีที่พูดจบประโยคทำเอาคิบอมกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังจนดงแฮต้องขำอยู่ในลำคอ “ฮึๆๆ...น่ารักจริงๆ”
“ผม..ไม่..ชะ..”
“นายไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ...เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะร่างกายคนเรามันซื่อสัตย์กว่าคำพูดนะรู้มั้ย~” ดงแฮทำการพิสูจน์ด้วยการใช้ฝ่ามือล้วงลงไปในช่องว่างของคอเสื้อคนที่ตนหมายหมายตา ไต่ปรายนิ้วไล่สัมผัสผิวกายกำยำพร้อมกางเล็บทั้ง 5 ลากลงไปตามทางผ่านอกแกร่งอย่างแรงและเชื่องช้าฝังรอยแดงไว้บนร่างอีกฝ่ายเสมือนตรีตราว่าร่างสูงที่นั่งเกร็งอยู่ตอนนี้ต้องมาเป็นทาสที่น่ารักและให้ตัวเองทรมานให้สมใจอยากก่อนจะใช้นิ้ววนรอบยอดอกสีน้ำตาลพลางบีบมันให้แข็งแล้วจิกปรายเล็บลงไปเพื่อสร้างความเจ็บปวดจนคิบอมต้องใช้มือกำพนักโซฟากัดริมฝีปากแน่นเพื่อเก็บอาการเจ็บระคนสุขที่กำลังเกิดขึ้น
“พะ...พอเถอะครับ..” เสียงทุ้มเว้าวอนแต่กลับส่งสายตาออดอ้อนให้ร่างบางเล่นเอาดงแฮหัวใจเปล่งเสียงตะโกนดังลั่น นายเท่านั้น!! เหยื่อของฉันต้องเป็นนายเท่านั้น!! คนๆนี้จะต้องมาร้องโหยหวนอย่างทรมานให้ลีดงแฮคนนี้ฟังคนเดียวเท่านั้น!!
“เตรียมตัวไว้เพราะนายต้องเป็นทาสของฉัน...” ดงแฮกระซิบส่งท้ายพร้อมยิ้มหวานให้ใบหน้าคมที่หันหลบไม่ยอมสบตาแล้วผละกายออกห่างเพื่อจะเดินขึ้นไปยังชั้นลอยที่ๆดวงดาวควรจะยืนเปล่งประกายอยู่ ณ ตรงนั้นให้ทุกชีวิตจับจ้องแต่บุษผากลับต้องชะงักเท้าเปลือยเปล่าเมื่อได้ยินเสียงของชายผู้หนึ่งพูดแลทำอะไรที่สิ้นคิด!!
“เลือกผม!! เลือกผมแล้วคุณเอาเงินก้อนนี้ไปได้เลย!!” ธนบัตรปึกหนามากจำนวนห้าปึกถูกโยนลงไปกระทบเท้าเรียวที่ไม่ได้สวมใส่สิ่งใด ตาสวยก้มลงมองก่อนจะเงยหน้าส่งยิ้มแสนสดใสให้กับชายผู้หื่นกระหายที่เริ่มใจสั่น เพราะใบหน้าหวานหยด จมูกเชิดรั้น ริมฝีผากบางสีชมพู และดวงตาแวววาวที่สวยงามน่าหลงใหลนั้นทำให้ใครต่อใครตกเป็นทาสของร่างบางได้อย่างไม่ยากเย็น
“อยากให้ฟิชชี่เลือกคุณงั้นหรอฮะ?...” มือบางเก็บปึกเงินทั้งหมดขึ้นมาแล้วเยื้องกายตรงไปยังชายผู้ใจปล้ำที่ยืนทำหน้ามั่นใจว่าดงแฮไม่มีทางปฏิเสธข้อเสนอของเขาเป็นแน่ก่อนจะวางปึกกระดาษที่มีค่าลงบนโต๊ะแก้วอย่างเบามือ สาวเท้าเดินวนไปมารอบตัวของชายร่างอ้วนใหญ่ที่ใช้เงินฟาดหัวเขาและหวังจะได้เขาไปขย้ำบำเรอความสุขในการคัดเลือกคราวนี้พร้อมๆกับใช้ดวงตาวาววับไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วสอดแขนโอบเอวกอดร่างอ้วนท้วมที่น่าขยะแขยงที่สุดในความคิดของตนจากด้านหลังทำเอาชายร่างอ้วนเคลิ้มไปกับสัมผัสและกลิ่นกายหอมของร่างบางที่โชยออกมาประทะปรายจมูกโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังต้องเจอกับอะไร!!
“หือ? คุณอยากได้ฟิชชี่จริงๆใช่มั้ยฮะ?...” เสียงหวานเอ่ยถามอีกครั้งอย่างนุ่มนวลพร้อมใช้ใบหน้าถูไถแผ่นหลังไปมา
“ใช่!! อยากได้เงินเท่าไหร่ว่ามาเลยผมจ่ายให้ไม่อั้น!” ความโอ้อวดของผู้ที่ไม่รู้ชะตากรรมทำเอาอีทึกต้องกุมขมับอีกครั้งและรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คงเพิ่งได้มีโอกาสก้าวเข้ามายังตึกแพทตินั่มเพราะไม่รู้ถึงความน่ากลัวของร่างบางที่ใช้รูปโฉมภายนอกหลอกเอาเลยแม้แต่น้อยพลางคิดในใจว่าถ้าเรื่องไม่ถึงตำรวจเหมือนที่แล้วๆมาก็คงดีต่างกับฮยอกแจและซองมินที่นั่งทำท่าทางตื่นเต้นเมื่อรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
‘เพราะงานโชว์ตัววันนี้...กำลังจะมีเรื่องให้ระทึกใจ!!’
“ฟิชชี่เลือกคุณก็ได้น้า~ไม่เอาเงินนี่ก็ได้แต่ขออย่างอื่นแทนละกันนะฮะ...” ใบหน้าหวานสดใสส่งเสียงเจื้อยแจ้วแปรเปลี่ยนสีหน้าเป็นเหี้ยมฉับพลันเมื่อมือบางหยิบแส้เส้นเล็กที่เหน็บไว้ด้านหลังของตนออกมาเหวี่ยงตะหวัดรัดเข้าที่คอของชายผู้โชคร้ายอย่างรวดเร็ว!!
‘ฟิ้ว!! ควับ!! กึด!!’
“คิดว่าฟิชชี่อยากได้เงินมากรึไงเอ่ย? คิกๆ...มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วน้า~” คำพูดอ่อนหวานผิดกับการกระทำสุดขั้วเล่นเอาชายร่างท้วมรับไม่ทัน ดงแฮออกแรงดึงให้สายแส้รัดฝังเข้าไปในลำคออ้วนๆจนชายร่างท้วมทรุดเข่าลงกระแทกกับพื้นแล้วดิ้นพล่านร้องตะโกนขอความช่วยเหลือดังสนั่นเล่นเอาทั้งห้องโถงตื่นตะลึงกับภาพเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นตรงหน้า
“ชะ ช่วยด้วย!! อ๊อก!! ช่วย...ด้วย...”
‘กึด กึด กึด..’
“ร้องทำไมล่ะตัวเอง? ฟิชชี่ขอแค่ให้คุณตายให้ดูเนี่ยมันมากไปหรอ? อยากได้ฟิชชี่ก็ต้องตายให้ดูฟิชชี่ดูก่อนนะฮะ คิกๆ ^^…” มือบางที่ม้วนสายแส้ออกแรงดึงเพิ่มความแน่นยิ่งยิ่งขึ้นพร้อมแสยะยิ้มร้ายที่มุมปากเหลือกตามองลงไปยังใบหน้าที่ทุรนทุรายด้วยความสะใจ แม้จะตัวเล็กบอบบางแต่สิ่งที่ดงแฮมีคือเรียวแรงมหาศาลที่แม้ชายร่างใหญ่อ้วนจะพยายามออกแรงดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่อาจหลุดจากบ่วงมรณะที่กำลังริดรอนลมหายใจของตนได้เลย
“ชะ..ช่วยด้วย! ค๊อก!!”
“อยากให้ช่วย? งั้นฟิชชี่จะช่วยให้ตายสมใจเลยนะ คิกๆ ^^ คนเราต้องมีมารยาทบ้างนะฮะรู้มั้ย? มาโยนเงินใส่คนอื่นเค้าได้ยังไงกันล่ะฮะ?”
“พอเถอะครับคุณฟิชชี่!! เดี๋ยวพวกผมจัดการเองครับ!!” เมื่อเห็นว่าร่างบางไม่มีทีท่าจะปล่อยแส้ที่รัดคอชายร่างท้วมที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำจนเริ่มเป็นสีม่วงคล้ำเหล่าบรรดาการ์ดที่คุมเชิงจึงต้องรีบเข้ามาห้ามปรามทำให้ร่างบางผละมือออกมาพร้อมทำปากยื่นอย่างเสียดาย
“ชอบมาขัดฟิชชี่จังเลยพวกพี่ๆเนี่ย ฟิชชี่กำลังสนุกเลยนะฮะ เชอะ!”
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ แต่ถ้าทำมากกว่านี้เขาได้ตายจริงๆแน่”
“ก็คุณเขาไม่มีมารยาทนี่ ~ ฟิชชี่แค่สั่งสอนแทนพี่ๆนิดเดียวเอง ไม่ได้อยากฆ่าให้ตายจริงๆหรอกฮะ คิกๆ” ดงแฮยกมือที่ถือแส้ป้องปากหัวเราะเสียงใสราวกับว่าสิ่งที่ตนกระทำคือการหยอกล้อทั่วไปเหมือนที่คนอื่นเล่นกัน แต่คำตอบของร่างบางนั้นทำเอาทุกคนขนหัวลุกไปถ้วนหน้า ถ้าแค่เล่นๆยังลงไปนอนชักตาเหลือกขนาดนี้แล้วถ้าเอาจริงนี่มันจะขนาดไหน ไม่อยากจะคิด!!
“อย่าเสนอหน้ามาที่แพทตินั่มอีกน้า~ ถ้ายังมาให้ฟิชชี่เห็นหน้าโสโครกของคุณอีกล่ะก็ฟิชชี่จะจับหน้าคุณกระแทกลงกับโต๊ะแก้ว...ให้หน้าแหกซะเลยนะฮะ!!” เท้าเปล่ายกขึ้นเหนือพื้นก่อนจะเหยียบลงบนใบหน้าชายร่างท้วมที่ลงไปนอนชักอยู่กับพื้นพรมราคาแพงพร้อมก้มหน้าลงไปพูดกับผู้ที่ถูกตนใช้เป็นที่ระบายอารมณ์ด้วยน้ำเสียงสดใสแล้วกระแทกคำขู่ส่งท้ายใส่คนที่นอนกระตุกตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว......เป็นอีกครั้งที่เสียงในใจของชายทุกคนให้ห้องโถงแห่งนี้ได้แต่ภาวนาขออย่าให้ร่างบางแสนโหดคนนี้เลือกตนเองเป็นคู่ขายกเว้นก็แต่คิบอมเท่านั้น ที่ตาลุกวาวกับภาพตรงหน้าอย่างเงียบๆ
‘โหดได้ใจเสียจริงๆพับผ่า!!’
“เอาล่ะครับ...ผมว่าเรามาเริ่มงานกันต่อนะครับ เชิญน้องฟิชชี่ขึ้นมาบนนี้ดีกว่าครับ” เสียงพิธีกรดังขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องโถงอีกครั้ง เขารู้สึกชินเสียแล้วกับภาพพวกนี้...มันมีให้เห็นทุกครั้งที่เวลาแพทตินั่มให้เหล่าดาวออกมาโชว์ตัวแล้วพวกที่ไม่รู้เรื่องว่ากฎของที่นี่แขกนั้นไม่ใช่พระเจ้าที่คอยชี้นิ้วบงการแต่เป็นเหล่าโฮสท์ทั้ง 4 ที่เป็นคนเลือกคู่ขาก็มักจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้เสมอ ส่วนคนที่ดูสนุกสนานไม่ต่างจากดงแฮที่ได้ระบายอารมณ์ไปแล้วคงไม่พ้นฮยอกแจและซองมินที่เห็นความโหดของร่างบางเป็นตลกคั่นเวลาเพราะต่างพากันส่งเสียงขำคิกคักจะมีก็แต่อีทึกเท่านั้นที่ได้แต่ถอนหายใจส่ายหน้าไปมา
“ให้ตายสิ...แล้วอย่างนี้คนที่ถูกเลือกจะทนได้ซักกี่น้ำกัน...” เจ้าของตึกแพทตินั่มมองไปยังร่างบางที่เดินขึ้นบันไดมานั่งรวมกลุ่มกับดาวทั้ง 3 ก่อนจะเอ่ยอีกประโยคที่หากเหล่าชายในห้องโถงได้ยินคงขวัญผวามากขึ้นทวีคูณ
“...ก็ลี ดงแฮน่ะมันเป็นพวกซาดิสต์...ที่ชอบทรมานคู่ขาของตัวเองนี่”
“แม่งโคตรโหดเลยพี่คังอิน! น่ารักแต่โรคจิตได้อีกเหอะ!!” คยูฮยอนนั่งลูบแขนตัวเองไปมากับเหตุการณ์สดๆที่เพิ่งเกิดขึ้น
“นี่ยังน้อยนะตอนที่ฉันมาหาเจ้าของคลับฉันเคยเห็นผู้ชายที่ฟิชชี่เลือกโดนการ์ดหามเลือดอาบออกมาจากห้องของเจ้าตัวด้วยซ้ำเรื่องถึงตำรวจก็บ่อยไปเพราะผู้ชายที่ถูกเลือกไปแจ้งความ ฟิชชี่น่ะเขาไม่สนใจเรื่องเงินหรอกการที่เขามาทำงานที่นี่ก็แค่อยากเจอคนเยอะๆเท่านั้นแหละแถมน่าแปลกที่ผู้ชายต่างพากันวิ่งเข้าหาทั้งที่ซาดิสต์ขนาดนั้น แล้วสิ่งที่เขาสนใจก็มีแค่อย่างเดียว...” ร่างใหญ่พูดเรื่องราวของร่างบางที่รู้จากอีทึกให้ฟังพลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบก่อนจะพูดประโยคต่อไปที่ทำให้ทั้งชีวอนและคยูฮยอนขนลุกซู่
“...คือการทรมานผู้ชายที่เขาเลือก...ให้ร้องโหยหวนและพบกับความเจ็บปวดที่สุดจะหยั่งถึงยังไงล่ะ” และสิ่งที่คังอินเอ่ยนั้นมันยิ่งตอกย้ำความน่าสนใจของร่างบางให้กับคนที่นั่งอมยิ้มไม่พูดไม่จาเสียจริงๆ
“ผมขอตัวซักแปปได้มั้ยครับพี่คังอิน?”
“จะไปไหนอีกล่ะ เดี๋ยวงานก็จบแล้วทนๆหน่อย”
“ผมไม่หนีกลับหรอกพี่...ว่าจะไปห้องน้ำน่ะครับ”
“เออ...แล้วรีบมาล่ะ” คิบอมก้มหัวให้เล็กน้อยอย่างมีมารยาทตามแบบฉบับของตนก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปทางประตูห้องโถงแล้วเดินดิ่งตรงเข้าไปถามพนักงานที่ยืนอยู่หน้าประตู
“ขอโทษนะครับ..ถ้าผมจะแก้ไขอะไรในข้อมูลแบบฟอร์มที่คีย์ประวัติลงไปนี่จะได้รึเปล่าครับ?”
“ได้สิครับ เชิญทางนี้เลยครับ” พนักงานส่งยิ้มให้พร้อมคำตอบก่อนจะนำทางร่างสูงไปยังโต๊ะคอมที่ทางคลับมีไว้บริการลูกค้าที่อยากเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อมูลส่วนตัวที่ส่งให้กับทางคลับซึ่งคิบอมก็ให้สินน้ำใจเป็นการตอบแทนจำนวนไม่น้อยตามแบบฉบับของคนมีฐานะ
“เออ...ว่าแต่ข้อมูลพวกนี้นี่จะมีใครรู้บ้างครับ?”
“ไม่มีหรอกครับคนที่รู้จะมีแต่พวกดาวเท่านั้น ถ้าคุณระบุคลิกตรงช่องว่างที่อยู่หน้ารูปของดาวว่าอยากให้ดาวดวงไหนเลือกคุณข้อมูลก็จะมีแต่ดาวคนนั้นที่รู้ครับ หากไม่ระบุทั้ง 4 คนก็จะสามารถดูข้อมูลของคุณได้ทุกคนครับ”
“งั้นเหรอครับ ขอบคุณนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างยินดีก่อนที่คิบอมจะพิมพ์ข้อความลงไปในช่องคำถามที่เขาไม่ได้ตั้งใจตอบในตอนที่คังอินสั่งให้เขากรอกข้อมูลลงไปในตอนแรกจากนั้นก็กดยืนยันความถูกต้องแล้วหันไปโค้งขอบคุณอย่างมีมารยาทซึ่งพนักงานก็น้อมรับด้วยการกระทำเช่นเดียวกันแล้วรีบพาตัวเองกลับไปยังโซนวีไอพีเช่นเดิม
‘คลิ๊ก...คลิ๊ก....’
ในห้องกว้างที่ถูกออกแบบอย่างหรูหราราวกับว่าห้องในพระราชวังที่สวยที่สุดของกรุงปารีสถูกยกมาไว้ที่ชั้นนี่ทั้งชั้นตามความชอบของเจ้าของห้อง เสียงกดเมาส์จากแรงที่ถูกส่งผ่านนิ้วเรียวดังขึ้นซ้ำๆเมื่อผู้ที่นั่งจ้องมองคอมพิวเตอร์อย่างใจจดใจจ่อนั้นกำลังไล่ค้นหาข้อมูลของคนที่หมายปองก่อนเรียวบางสีชมพูสวยจะคลี่ยิ้มเมื่อเห็นโปรไฟล์ของคนที่หมายตาพร้อมกับประโยคที่เจ้าตัวกรอกลงมาใช่ช่องเหตุผลที่อยากให้เหล่าดวงดาวนั้นเลือกตน
คุณคิดว่าเหตุผลที่ดาวสมควรจะเลือกคุณ ? : เพราะผมอยากถูกคุณ... “ทรมาน”
“ฮึๆๆ...แล้วฉันจะเอ็นดูนายอย่างดีเชียว พ่อรูปหล่อคิม คิบอม” ดงแฮใช้นิ้วลูบไปมาบนรูปภาพของผู้ที่เขาเลือกก่อนจะดึงมันกลับมาแตะที่ปากอิ่มพร้อมสอดนิ้วกลางเข้าโพรงปากตัวเองพลางรูดมันเข้าออกเหมือนที่ทำเช่นเดียวกับเซ็กส์ทอย
ตอนแรกแค่อยากได้ อยากโยนใส่กรงขังแล้วทรมานลงแส้เฆี่ยนให้สะใจให้ร้องโหยหวนเหมือนกับคนที่เคยถูกเลือกคนอื่นๆ แต่ตอนนี้สิ่งที่อยากทรมานให้คนรูปหล่อคนนี้ขาดใจไม่ใช่การทำร้าย...แต่อยากให้กรีดร้องทรมานด้วย เซ็กส์!! โหยหาเขาด้วยร่างกายและแรงปรารถนา
ร่างอ้อนแอ้นที่สวมเพียงแค่เสื้อสีเหลืองบางๆและกางเกงชั้นในตัวจิ๋วก้มลงรูดมันลงไปตามเรียวขาแล้วสลัดมันออกจากข้อเท้า ทิ้งตัวลงพิงพนักเก้าอี้ดันให้มันเอนลงไปเพื่อสะดวกต่อท่วงท่าก่อนจะยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบนโต๊ะแล้วแยกออกจากกันเล็กน้อย
‘สวบ...’
“ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ...อื้ม~” นิ้วเรียวถูกสอดแทรกใส่ช่องรักของตนเองออกแรงดันให้ลึกยิ่งขึ้นแล้วงอปรายนิ้วสะกิดจุดวาบหวามให้ตัวเองหรรษากับความซ่านที่เกิดขึ้นพร้อมหลับตาพริ้มนึกถึงผู้ที่ตนอยากจะได้มาครอบครอง....ยิ่งนึกถึงใบหน้าคมสันของเป้าหมายร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว
“ที่ฉันยังไม่เรียกให้นายมาหาวันนี้...ฉันอยากให้นายกลับไปนอนเอาแรงซะ เพราะพรุ่งนี้นายจะไม่ได้ออกจาก “ห้องนั้น” แม้แต่ก้าวเดียวจนถึงวันมะรืนเลยล่ะ” ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกสนุกจนหยุดไม่ได้ ร่างบางออกแรงขมิบช่องทางให้เข้ากับจังหวะนิ้วที่สอดใส่ไปมาพลางส่งเสียงครางในลำคอ
“อะ...อ้า~ ถ้าฉันใช้มันรัดนายให้แน่นเหมือนกับนิ้วนี่...จนนายต้องร้องครางออกมาว่าเจ็บ...ว่าปวด เวลาเสียงนายร้องมันจะน่าฟังขนาดไหนกันนะ” อยากให้ถึงเวลานั้นจนแทบทนไม่ไหวยิ่งคิดว่าคิม คิบอมนั้นกำลังส่งเสียงร้องว่าทรมานจนทนไม่ได้ยิ่งปลุกให้ส่วนสำคัญของตัวเองยกชูชัน มือข้างที่ไร้หน้าที่จับเข้าที่แก่นกลางแล้วรูดมันขึ้นลงพลางลูบไล้ไปมาบดบี้ส่วนปรายมนให้ความเสียวสยิวแผ่ไปทั่วทุกอณู
“อืม...อะ....อา~ อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้ตอนนายเดินเข้ามาซบแทบเท้าฉันแล้วร้องให้ฉันทรมานนายจัง อื๊ม!!” ใบหน้าหวานเชิดเบี่ยงเอนซบกับพนักพิงก่อนที่มือบางเร่งจังหวะทั้งด้านหน้าและด้านหลังเพื่อให้ความร้อนรุ่มอยากเซ็กส์กับร่างสูงมันลดทอนลง
“งานนี้ฉันจะแหก(กฎ)จนทำให้นายหนีจากความทารุณที่ฉันมอบให้ไม่ได้เลยล่ะ...คิบอม อึก! อะ...อ๊า!!” น้ำหลั่งความกระสันปล่อยออกมาพร้อมกับชื่อของผู้ชายคนแรกที่จะจับมาลงล๊อคกับร่างกายนี้ ตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้ามาอยู่ในตึกแพทตินั่มคิบอมคือผู้ชายคนแรกที่เป็นคนประเภทเดียวกัน ร่างบางยกฝ่ามือที่เปื้อนคราบแห่งกามารมณ์ของตนขึ้นมาก่อนจะแลบลิ้นตะหวัดเลียมันช้าๆพร้อมเปรยยิ้มกว้างเมื่อคิดถึงอีกฝ่ายที่กำลังจะกลายมาเป็นทาสของตนในอีกไม่กี่ชั่วโมง
“ถ้าที่เปื้อนมือฉันมันเป็นของนายก็คงจะรสชาติดีกว่านี้เนอะ ^^หึๆๆๆ...”
“ทราบแล้วครับ ผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยครับ...คิดว่าคงประมาณ 20 นาทีก็คงจะถึง” มือหนากดวางสายเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ที่ทันยุคทันยุคทันสมัยก่อนจะรีบแต่งตัวให้ดูดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วขับรถสปอตออกจากคฤหาสน์ตะกูลคิมแต่ตั้งแต่เช้ามุ่งตรงไปยังตึกแพทตินั่มทันดีที่ได้รับแจ้งข่าวดีหลังจากที่นอนตื่นเต้นมาทั้งคืน
‘ขอแสดงยินดีด้วยนะครับคุณคิม...คุณฟิชชี่ดาวแห่งตึกแพทตินั่มเขาเลือกคุณ’
“เชิญทางนี้เลยครับคุณคิม” เสียงพนักงานที่มายืนรอรับเขาเอ่ยขึ้นทันทีที่รถสปอตหรูจอดเทียบทางเข้าตึกแพทตินั่ม ร่างสูงส่งกุญแจให้อีกหนึ่งพนักงานที่มายืนรอรับก่อนจะเดินตามผู้ที่เอ่ยเชิญตนเข้าไปด้านในแต่เส้นทางที่ไปนั้นกลับแตกต่างจากเมื่อวาน คิบอมเดินตามแผ่นหลังผู้นำทางสอดส่ายสายตามองสิ่งรอบตัวยิ่งรับรู้ได้ทันทีว่าที่นี่มันถูกสร้างมาเพื่อเป็นสวรรค์บนดินดั่งเช่นคำเล่าลือในหมู่นักเที่ยวเพราะที่นี่มีทุกสิ่งที่มนุษย์หลายคนใฝ่ฝันว่าอยากจะสัมผัสและอยากจะครอบครองสักครั้งในชีวิต
ลิฟต์แก้วนำเขาและผู้นำทางมุ่งขึ้นชั้นบนของตึกแพทตินั่มก่อนจะหยุดอยู่ที่ชั้นหมายเลข 9 และทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกสิ่งที่ดวงตาของเขาได้สัมผัสคือทางเดินที่ถูกตกแต่งไว้อย่างตระกรานตา...สวยงามเสียจนยากจะบรรยายเหมือนหลุดเข้าไปในโลกเทพนิยาย ร่างสูงหยุดเท้าลงเมื่อถึงบานประตูสีทองหรูพร้อมกับเสียงของชายผู้นำทางที่เอ่ยบอกว่าต่อจากนี้เขาจะต้องเข้าไปด้านในเพียงลำพัง
“คุณฟิชชี่รออยู่ที่ห้องนอนครับ เดินผ่านห้องโถงไปแล้วคุณคิมจะเห็นห้องดั่งกล่าว...หมดหน้าที่ผมแล้วขอให้คุณมีความสุขกับดาวแห่งแพทตินั่มนะครับ”
คิบอมโค้งขอบคุณให้กับผู้นำทางแล้วผลักบานประตูสีทองอร่ามก้าวเท้าเข้าไปยังด้านในยิ่งเห็นยิ่งตกตะลึงความรู้สึกนี้เกิดขึ้นนับไม่ถ้วนตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้ามายังตึกแพทตินั่ม ก่อนที่ร่างของเขาต้องชะงักงันเมื่อได้ยินเสียงหวานเรียกหาเบาแว่วมาจากในห้องที่บานประตูเปิดอ้าอยู่เบื้องหน้า
“มาแล้วหรอคุณคิบอม เข้ามาก่อนสิฮะ”
“..............” คนถูกชวนนิ่งงันเมื่อเห็นใบหน้าหวานทอดกายส่งเสียงเอ่ยทักทายอยู่บนเตียงสีทองใหญ่โตหรูหราที่ถูกปูขึงด้วยผ้ากำมะหยี่แดงทุกองศาที่เคลื่อนไหวช่างสะดุดตาสะดุดใจในตอนนี้เขาไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคนคนนี้ถึงได้เป็นหนึ่งในดาวของแพลตตินั่ม
“มานั่งนี่สิฮะ ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ดีหรอกนะ” เมื่อเห็นว่าร่างสูงได้แต่ยืนเฉยอยู่หน้าประตูไม่ยอมมาหาตามที่เรียกดงแฮจึงชันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วกวักมือเชื้อเชิญอีกครั้งพร้อมส่งรอยยิ้มหวานตราตรึงดึงดูดให้เท้าของคิบอมต้องก้าวเข้าไปหาอย่างเลี่ยงไม่ได้และเมื่อได้หย่อนกายลงบนเตียงกว้างก็ถูกคนที่รอผลักให้นอนหงายประสานดวงตาของตนก่อนจะใช้ปรายนิ้วลูบไล้ใบหน้าคมไปมา
“มาช้าจังเลยนะ...ฉันรอตั้งนานรู้มั้ย?” สรรพนามแทนตนเปลี่ยนไปทันทีเมื่อความร้อนรุมในกายมันประทุ ดงแฮเป็นแบบนี้เสมอหากยามที่ไร้ซึ่งความต้องการจะอ่อนหวานสดใสแต่เมื่ออารมณ์กามเข้าครอบงำจะเปลี่ยนเป็นมารร้ายยั่วยวน
“ขอโทษครับ....” คนใต้ร่างตอบเสียงเกร็งเล็กน้อยเมื่อโดนหน้าหวานใช้มือลูบไล้ คิบอมไม่แปลกใจเท่าไหร่นักกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของคนที่กำลังคร่อมทับเขาอยู่ตอนนี้เพราะเพียงแค่ได้มองตาได้สัมผัส ก็รู้จักตัวตนของอีกฝ่ายโดยที่ไม่ต้องเอ่ยปากบอกให้เสียเวลา
“ฉันมันคนใจร้ายนะ แค่ขอโทษมันไม่พอหรอก...” หน้าหวานทัดผมตัวเองไว้ที่หูก่อนจะก้มลงไปใช้ลมหายใจร้อนๆพ่นใส่คิบอมแทนการสัมผัสลวนลามจากริมฝีปากปล่อยมันเข้าไปชอนไชซอกคอแกร่งเล่นเอาคิบอมสั่นสะท้านจนความเป็นชายค่อยๆถูกปลุกให้ดันอยู่ใต้เนื้อผ้าและติดชิดกับหน้าทองแบนราบของร่างบางที่มีเพียงเสื้อโปร่งๆปกปิดผิวเนียนเท่านั้น
“อา~กลิ่นตัวนายนี่มันเร้าอารมณ์จังเลยคิบอม...”
“เออ...คือ...” ร่างสูงเขยิบกายหนีเล็กน้อยเมื่อถูกดงแฮนอนนาบเอาหน้าท้องเสียดสีกับส่วนอ่อนไหวทำให้ใบหน้าหวานชักสีหน้า
“อย่าหนีสิ!! นี่ฉันยังโกธรนายอยู่นะ...”
“งั้นจะให้ผมทำยังไงคุณถึงจะหายโกธรผมล่ะครับ?...” คำถามแสนน่ารักในความคิดของร่างบางทำให้ดงแฮต้องหัวเราะเบาๆกับความน่าฟัดของร่างสูงก่อนจะลุกออกจากตัวของคิบอมเขยิบตัวลงจากเตียงแล้วดึงเนกไทให้ร่างสูงลุกขึ้นยืนตามซึ่งอีกฝ่ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“ขอลงโทษหน่อยแล้วกันคราวหน้านายจะได้ไม่ต้องให้ฉันรออีก” พูดจบร่างบางก็ใช้แส้ที่วางไว้บนโต๊ะหัวเตียงตะหวัดรัดใส่กล้องวงจรที่ติดอยู่กับเสาใกล้ๆอย่างแม่นยำแล้วกระชากมันลงมาตกกระทบพื้นหินอ่อนจนแตกละเอียดเพื่อไม่ให้สิ่งที่เขากำลังจะทำกับร่างสูงต่อไปนี้มีคนรับรู้...โดยเฉพาะอิทึกที่คงจะด่าเขาหูดับอย่างแน่นอน
หมดสิ่งขัดขวางความสุขมือข้างที่ว่างก็โน้มต้นคออีกฝ่ายลงมาประกบจูบแล้วดูดขบอย่างรุนแรงจนคิดบอมตาค้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นคล้อยตามเมื่อเรียวลิ้นเล็กแสนช่ำชองชำนาญแทรกผ่านเข้ามารุกรานด้านพลางดันกายของร่างสูงให้เดินไปถึงประตูห้องลับซึ่งตลอดทางยังคงใช้ริมฝีปากนัวเนียอยู่กับคิบอมไม่ห่างโดยที่ร่างสูงเองก็อำนวยความสะดวกด้วยการปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตออกด้วยตัวเองไม่ต้องรอให้ดงแฮสั่งการหรือลงมือทำ
“อึก....อื้ม!!” เสียงดังของร่างสูงที่ร้องอื้ออึงในลำคอดังขึ้นเมื่อถูกดันเข้าห้องลับและได้ประจักษ์กับทุกสิ่งที่อยู่ในห้องแห่งนี้...ความมืดทึบที่มีเพียงแสงสว่างของหลอดไฟสลัวชวนให้บรรยากาศน่าขนลุกรอยคราบเลือดจางบนผนังที่ยังคงทิ้งร่องรอยให้พอมองเห็น ทุกสิ่งที่อยู่ในห้องที่ตาคมพอมองเห็นนั้นเขารู้ได้ทันทีว่ามันคือสิ่งที่ร่างบางเอาไว้ใช้เล่นยามว่างหรือแก้เซ็งและคงใช้เป็นที่ระบายอารมณ์เวลาหงุดหงิดหรืออยากเซ็กส์ ไม่ว่าจะที่จับขึงแบบโบราณ ม้าไม้ที่เอาไว้ใช้จับเหยื่อนั่งลงไปเพื่อทรมาน อุปกรณ์เทียมต่างๆที่บางอย่างเขาเองก็ไม่รู้จักหรือเคยเห็น แต่ที่ทำให้หัวใจของคิบอมลิงโลดและหวาดหวั่นไปพร้อมๆกันคงหนีไม่พ้นกรงยักษ์สีแดงขนาดมหึมาที่ด้านในมีเตียงนอนสีขาวอยู่พร้อมกับที่โล่ล่ามคอเส้นหนาและล๊อคแขนเหล็กซึ่งห้อยติดกับซี่กรงด้านใน
เมื่อถึงที่หมายร่างบางจึงถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆปล่อยให้ปรายน้ำหวานเป็นตัวเชื่อมโยงความร้อนแรงของรสจูบพลางช้อนสายตาขึ้นมองผู้ที่กำลังจะเข้ามาเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกที่เขาต้องการจะฝึกให้เชื่องและทรมานให้สะใจ
“กลัวรึเปล่า?...” ดงแฮถามอีกฝ่ายเสียงกระเส่าซึ่งคิบอมส่ายหน้าเบาๆยิ่งทำให้ร่างบางแสนพึงพอใจไล่มือลงไปลูบไล้สิ่งที่แข็งขึงของอีกฝ่ายที่คอยเสียดสีหน้าท้องตนมาตลอดทาง
“น่ารักจริงๆนายเนี่ย...งั้นฉันจะสนองความต้องการของนายให้ถึงใจเป็นการตอบแทนแล้วกัน” ดงแฮผลักคิบอมเข้าไปในกรงยักษ์ทำให้หลังของร่างสูงกระแทกเข้ากับเหล็กเย็นเต็มๆหลังแล้วดูดดุนริมฝีปากของร่างสูงอีกครั้งพร้อมกับคลึงส่วนโป่งพองบีบมันผ่านร่มผ้าที่ปิดกั้นใช้ความเคลิบเคลิ้มล่อให้คิบอมตายใจก่อนจะผละออกเล็กน้อยส่งเสียงกระซิบหวานให้ร่างสูงคล้อยตาม
“หลับตาก่อนสิ...หลับตาก่อนนะคนดี” เสียงหวานมีพลังยิ่งกว่าเวทย์มนต์ใดๆในนาทีนี้คิบอมได้แต่ทำตามอย่างว่าง่ายหลับตาลงตามที่ดงแฮต้องการ หน้าหวานเห็นอีกคนแสนเชื่องก็แต้มยิ้มอย่างพึงพอใจเชิดใบหน้าจูบลงที่ปากอิ่มเบาๆอย่างอ่อนโยนไล่ดูดขบอย่างใจเย็นเพื่อค่อยๆสร้างอารมณ์ให้อีกฝ่ายก่อนที่คิบอมจะรู้สึกว่ามือของร่างบางนั้นกำลังจับข้อมือของเขาล๊อคเข้ากับที่ล๊อคแขนที่ผูกติดกับซี่กรงเหล็กซึ่งเขาเองก็ไม่ได้คิดจะขัดขืนอะไรยินยอมพร้อมใจให้อีกฝ่ายจองจำ ดงแฮลูบไล้สอดแทรกมือไปตามลอนหน้าท้องสัมผัสผิวกายสีแทนที่ชวนให้ลุ่มหลงแลบลิ้นเลียเข้าที่ใบหน้าคมที่เริ่มแดงอ่อนเพราะถูกปรนเปรอ
“สีหน้าดีจังเลยนะ...ฉันชอบจัง~ นายนี่มันน่าซัดให้ตายคามือจริงๆคิม คิบอม” คนที่ถูกไล่ต้อนยังคงหลับตาแน่นหากแต่เขารู้สึกระทึกใจเหลือเกินกับน้ำเสียงที่ดูร้ายกาจของดงแฮ ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อไอร้อนจากมือบางเลื้อยบนแผ่นหลังลูบไล้ไล่ขึ้นมาถึงต้นคอก่อนจะจับเข้าที่ปกเสื้อแล้วกระชากมันลงมาจนขาดวิ่นเหลือเพียงแขนเสื้อที่รุ่งริ่งติดอยู่ที่ลำแขนแกร่งทั้งสองข้างทำให้คิบอมเผลอลืมตาขึ้นทั้งที่ร่างบางยังไม่ได้สั่งร่างบางจึงแหวใส่เพราะอีกฝ่ายไม่ยอมเชื่อฟัง
“ลืมตาก่อนสั่งได้ยังไง อย่างนี้ต้องลงโทษเป็นสองเท่า...” พูดจบก็วาดลิ้นลงบนกายกำยำ ขบติ่งหูเบาๆแล้วดูดซอกคอของคิบอมอย่างรุนแรงฝังรอยฟันจนเจ้าตัวส่งเสียงร้องในลำคอ
“อึก! แรงอีกได้มั้ยครับ?...กัดแรงกว่านี้อีกได้มั้ย...อ้า~” เสียงทุ้มร้องขออย่างปรารถนาลิ้นเล็กเรียวจึงวนลงมาที่อกแกร่งใช้ปรายลิ้นชื้นแตะเลียยอดอกให้แข็งตึงแล้วขบฟันกัดซ้ำๆดึงมันติดปากขึ้นมาให้อีกฝ่ายเจ็บปวดแล้วก้มลงดูดเค้นจนคิบอมครางฮืออย่างสุขสม
“อะ...อืม...”
“เคลิ้มเกินไปแล้วมั้งเด็กดี~นี่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ หึๆๆ...” มือบางเลื่อนลงไปลูบคลำแก่นกายที่แข็งขืนก่อนจะปลดเข็มขัดของร่างสูงออกแล้วดึงกางเกงเนื้อดีกับชั้นในที่บดบังส่วนที่ขยายใหญ่โตลงมากองกับพื้นเพื่อให้ส่วนที่ถูกกักขังมันดีดเด้งออกมาสูดอากาศก่อนจะลงโทษซ้ำให้มันอึดอัดยิ่งกว่าที่เคย
“ใหญ่ดีจังเลยนะคิบอม อย่างนี้คนที่ทรมานจะเป็นฉันหรือนายกันแน่น้อ~~” ร่างบางยืดตัวขึ้นไปกระซิบข้างหูของคิบอมด้วยเสียงแหบพร่าเร่งให้น้ำใสจากท่อยาวด้านล่างเผยออกมาเพราะยากจะต้านทานเมื่อถูกมือของร่างบางคอยนวดเฟ้นแก่นกายให้มันตื่นตัวพลางใช้นิ้วโป้งไล่คลึงตั้งแต่โคนถึงปรายมนใหญ่ที่เริ่มชุ่มฉ่ำ
“อะ..อึก ผม...ผม ยะ..อยากแล้วล่ะครับฟิชชี่....”
“แต่ฉันยังไม่อยากนี่คิบอม~ ฉันต้องลงโทษนายก่อนจำได้มั้ย?” ร่างบางผละกายออกห่างเดินไปหย่อนตัวนั่งพิงหัวเตียงในกรงยักษ์อย่างสบายอารมณ์มองคนที่ถูกมัดเบื้องหน้ายืนทำสีหน้าปวดหน่วงเพราะส่วนสำคัญเริ่มแข็งขยายจนเส้นเลือดนูนเห็นได้ชัดเจน
“ชะ...ช่วยผมเถอะครับ...อึก” ทั้งที่ร่างกายกำลังต้องการสัมผัสจากร่างบางแต่หัวใจกลับสั่งให้เขาทนรับความทรมานแบบนี้ไปเรื่อยๆแม้เสียงจะเว้าวอนร้องขอแต่ใบหน้ากับเปี่ยมสุขจนปกปิดไม่มิด
“อยากให้ช่วยแบบไหนล่ะคิบอม? ช่วยให้เสร็จ ให้สุขหรือช่วยให้นายยิ่งทรมาน” ตาสวยหรี่ลงเล็กน้อยให้กับคนที่เริ่มหายใจแรงขึ้นเมื่อความต้องการเริ่มก่อตัว ดงแฮที่นอนทอดกายปรายตาแอ่นสะโพกแล้วส่งยิ้มให้นั้นดูแล้วช่างเย้ายวนราวกับหญิงสาวที่นอนรอชายหมายขย้ำ
“อา~ ก็เปิดแอร์แล้วนี่หน่า แต่ร้อนจังเลยนะว่ามั้ย? อย่างนี้ต้องถอดให้หายร้อนซะหน่อยแล้วมั้ง?..” หน้าหวานชันตัวขึ้นนั่งโบกมือพัดใส่ตัวไปมาราวกับว่ากำลังรู้สึกร้อนเพราะอากาศจริงๆก่อนจะสอดมือเข้าไปดึงกางเกงชั้นในตัวเองออกจากตัวโยนมันไว้ข้างเตียงแล้วเบี่ยงตัวกลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงที่ถูกขึงยืนมองเขาด้วยสายตาเยิ้มฉ่ำ
“ขอดูลิมิตหน่อยก็แล้วกันนะรูปหล่อ...คิกๆๆ” ดงแฮถลกเสื้อให้พ้นช่วงเอวที่ปิดบังส่วนอ่อนไหวของตนเองให้เผยออกสู่สายตาคมก่อนจะขยับสะโพกบดเบียดกับที่นอนไปมา
“อา...อยากใช้มันรัดนายจัง~” ร่างบางค่อยๆชันขาขึ้นเขยิบตัวให้เอนลงแล้วยกสะโพกให้เขยิบมาด้านหน้าเล็กน้อยพร้อมอ้าขาออกเพื่อให้คิบอมเห็นช่องทางที่จะนำพาความสุขให้ทั้งเขาและร่างบาง
ดงแฮออกแรงขมิบทางรักซ้ำๆราวกับเชิญชวนมือเรียวบางกอบกุมส่วนน่ารักของตัวเองแล้วค่อยๆขยับมันไปตามจังหวะพร้อมสวนตัวเองขึ้นลงบดเบียดแอ่นบั้นท้ายลงไปกับเตียงนุ่มสีขาวที่กำลังยวบลงไปตามแรงโยกด้านบนก่อนจะส่งเสียงครางหวานหูเบาๆยั่วให้คิบอมยิ่งอึดอัดทรมาน
“อ้า~ดีจังเลย...อะ..อา~” มือบางจับด้ามแส้จ่อเข้าที่ปากทางมโนภาพว่ามันถูกสอดใส่เข้ามาพลางขยับมือดันเข้าออกราวกับมันถูกฝังอยู่ในร่างกาย ตาสวยช้อนใส่คนที่ยืนทรมานด้วยความสนุกหรรษาก่อนจะปรายตามองขวดแก้วสีน้ำตาลเข้มที่โต๊ะหัวเตียงแล้วยกยิ้มร้ายอีกครั้งพลางเอื้อมมือไปหยิบขวดแก้วที่บรรจุบางสิ่งที่เขาสั่งซื้อมานานนมแต่ไม่มีโอกาสได้ใช้มันสักทีวันนี้เลยกะจะลองให้สมใจอยาก มือบางบิดฝาขวดให้เปิดออกก่อนจะหันไปพูดกับคิบอมที่ยืนขาแข็งตัวเกร็งสั่น
“เป็นอะไรไปล่ะคิบอม?..คอแห้งรึเปล่าเดี๋ยวฉันป้อนน้ำให้เอามั้ย?” ขาเรียวเดินไปหาร่างสูงที่ทำหน้าอึดอัดพลางยกขวดที่มีของเหลวบรรจุขึ้นดื่มแต่อมไว้ในปากไม่ได้กลืนมันลงไปเพราะจะป้อนมันให้คิบอมได้ลิ้มลองสิ่งที่เรียกว่า “แมลงวันสเปน” 1 ชื่อของยาปลุกเซ็กส์ชั้นยอดที่เหล่าพวกมีความต้องการสูงไขว่คว้าหามาครอบครองเพื่อที่จะได้พบลีลารักเร้าร้อนยามมันออกฤทธิ์แค่เพียง 10 หยดก็มากพอที่จะทำให้ตื่นตาตื่นใจกับเซ็กส์ที่เร่าร้อนแต่แค่สิบหยดนี่มันไม่พอหรอกสำหรับร่างบาง..ต้องซัดมันทั้งขวดนี่แหละถึงจะดี!!
“นั่นล่ะเด็กดี...กลืนมันลงไปแล้วนายจะได้มีความสุข~” ใบหน้าหวานยิ้มพรายหลังจากถอนริมฝีปากออกเมื่อรู้ว่าร่างสูงกลืนสิ่งที่ตนป้อนให้ผ่านลงลำคอแล้วใช้ร่างกายตัวเองเสียดสีเข้ากับความใหญ่โตของแกนกลางอีกฝ่ายพร้อมกับเทยาที่เหลือรดทั้งตัวเองและคิบอมให้น้ำเป็นตัวปลุกอารมณ์ด้วยความลื่นในตัวของมัน ร่างบางหันหลังให้คนที่โดนขึงใช้สะโพกมนถูไถไปมาลูบไล้ขายาวให้มือมันเฉียดไปโดนแก่นกายมหึมาเป็นครั้งคราวแล้วใช้บั้นท้ายกดทับสิ่งตื่นตัวแข็งขึงเพื่อให้มันจ่อเข้าที่ช่องรักยั่วยุให้อารมณ์กามของคิบอมที่กำลังเดือดพล่านประทุก่อนจะก้มใบหน้าลงไปใช้ลิ้นเล็มเลียส่วนใหญ่โตที่เปื้อนยาชั้นดีควงลิ้นเกี่ยวเน้นเส้นลึงค์ที่ปูดนูนเพื่อกระตุ้นความดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ในตัวของร่างสูงที่เขาสัมผัสได้ให้ออกมาอย่างเต็มที่
‘เพราะถ้าครั้งแรกของเขามันไม่ถึงใจ ไม่รุนแรง ไม่เสียวแสบทรวง เขาคงได้ใช้ง้ามเหล็ก 3 แฉกขูดลงกับผิวของร่างสูงจนเหวอะหวะเป็นการลงโทษแน่นอน !!’
“ฮะ...อึก...อ้า...” เสียงครางต่ำดังขึ้นอีกครั้งเมื่อปากน้อยครอบลงไปที่ส่วนปรายแล้วออกแรงใช้ริมฝีปากบีบมันด้วยการดูดแรงๆจนคิบอมเผลอสวนสะโพกเข้าโพรงหวานยิ่งเห็นร่างสูงทั้งสุขทั้งทรมานร่างบางก็ยิ่งได้ใจรีบห่อริมฝีปากให้แน่นและแคบลงรัดส่วนปรายที่แดงก่ำด้วยความสนุกและสุขไม่ต่างกัน
ให้ตายสิ!! ดูด ดม อม เลียของจริงนี่มันเจ๋งกว่าของเทียมเป็นไหนๆ!!
“คุณ..ฟิชชี่ครับ...ผะ...ผม อ้า~”
“เรียกซะเพราะเลยนะคิบอม...อยากรู้ว่าฟิชชี่จะ “ฟิต” สมชื่อรึเปล่าเอ่ย?” ดงแฮยังคงยียวนต่อแต่สายตาคมที่เริ่มปรือและแข็งกร้าวในเวลาเดียวกันก็ทำให้ร่างบางรู้ได้ทันทีว่า “แคนทาริดีส” สารกระตุ้นความต้องการในยานั้นกำลังออกฤทธิ์
ร่างบางยืดตัวขึ้นแล้วปลดแขนข้างขวาของคิบอมออกจากเครื่องรัดให้เป็นอิสระและทันทีที่พ้นการถูกจองจำมือหนาก็สอดเข้าใต้เสื้อบางของดงแฮทันทีพร้อมไล่บีบผิวกายที่ยิ่งสัมผัสยิ่งเนียนนุ่มลื่นมือจนถอนใจได้ยากยิ่ง
“อ๊ะ!! ใจร้อนจังเลยนะนายเนี่ย” ร่างบางสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อมือหนาบีบเข้าที่สะโพกกลมกลึงพยายามดึงให้มันเข้ามาใกล้กับอาวุธสำคัญที่เขาอยากส่งมันเข้าไปทำศึกภายในกับดงแฮแทบขาดใจซึ่งร่างบางก็เร่งเบียดกายแนบชิดเพราะความร้อนรุ่มของยาเริ่มครอบงำตัวเขาเองเช่นกัน
“ผมเข้าไปได้มั้ยครับ?...ให้..ผม...เข้าไปเถอะนะครับ”
“งั้นขยายให้ก่อนสิ...ขืนนายดันเข้ามาทีเดียวฉันคงตายแน่เลย เห็นอย่างนี้ฉันยังไม่เคยใช้มันกับใครหรอกนะคิบอม เพราะที่นี่เขามีกฎห้ามไม่ให้มีอะไรกับแขก”
“ถ้างั้นทำไมคุณ....”
“เพราะฉันถูกใจนาย...ฉันอยากได้นายมาเป็นของฉัน...”
“........................”
“อยากให้เราเป็นครั้งแรกของกันและกัน” เสียงหวานตอบจากใจจริง แม้คิบอมจะถูกกระตุ้นด้วยยาแต่สติก็ไม่ได้ลบเลือนไปตอนนี้ใจเขารู้สึกเต้นรัวแบบไม่มีเหตุผลไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาแต่เป็นเพราะแววตาและคำพูดของร่างบางที่จ้องมองส่งผ่านแทรกซึมเข้าไปที่หัวใจ นิ้วยาวใหญ่ลูบผ่านร่องเนื้อของก้อนเนียนนุ่มก่อนจะสอดเข้าไปที่ช่องทางช้าๆเมื่อดงแฮยกขาเกี่ยวสะโพกของเขาเอาไว้เพื่ออำนวยความสะดวกและตอบแทนด้วยการขบเม้มฝากกรอบรักรอยฟันไว้ให้เขาเจ็บปวดไปทั่วตัวอย่างสุขสมดั่งที่เขาอยากให้เป็น
“อ๊ะ...ตรงนั้นคิบอม...อื๊ม ~~” นิ้วยาวสะกิดเข้าที่ปุ่มสัมผัสเมื่อร่างบางร้องบอก ดงแฮซบหน้าลงกับไหล่กว้างยกแขนโอบกอดร่างสูงไว้แน่นเมื่อคิบอมเพิ่มจำนวนเข้ามาขยับขยายถ้ำแห่งไฟรักนี้แล้วเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อโดนจุดสวาท
“หมุนสิ อ๊า~หมุนมันสิคิบอม!” ดงแฮร้องสั่งก่อนจะกัดเข้าที่ไหล่แกร่งอย่างแรงกระตุ้นให้อีกฝ่ายทำตามพร้อมกับโยกตัวกระแทกกับร่างสูงไปมายิ่งเร่งให้คิบอมต้องทำตามใจหน้าหวานอย่างรวดเร็ว
‘สวบ...ควับ..’
“อีก...ใส่มาอีก อ้า ~ เพิ่มมันเข้ามาอีก ฮึก!” นิ้วเรียวยาวนิ้วที่สามถูกส่งเข้าช่องทางตามคำขอพร้อมหมุนคว้านไปมาสะกิดจุดเสียวของหน้าหวานจนร่างบางบิดเร่าๆก่อนที่ดงแฮจะใช้มือตัวเองจับมือของที่คิบอมที่กำลังสอดใส่อยู่ออกจากตัวเพราะทนไม่ไหวกับความร้อนรุ่มที่ตื่นขึ้นทั่วร่างกายแล้วยืดกายละเลงจุ่มพิษร้อนแรงกับร่างสูงอีกครั้ง
คิบอมก้มลงแลกลิ้นกับหน้าหวานที่ดูท่าคงเริ่มมีอารมณ์ของกามาแม้จะเริ่มขาดอากาศก็ไม่ยอมละปากห่างออกจากกัน ร่างบางใช้ปรายเท้าเหยียบซี่กรงที่พาดเป็นแนวขวางเพื่อเป็นฐานให้ตัวเองยกสะโพกกดลงเข้ากับแก่นกายที่แข็งใหญ่และปรายเยิ้มฉ่ำของร่างสูงก่อนจะทิ้งปรายเท้าให้แตะพื้นเช่นเดิมพร้อมเบ้หน้าน้อยๆเมื่อสิ่งที่สอดแทรกเข้ามาในตัวนั้นมันไม่ใช่เล็กๆเลย
“ดันมันขึ้นมาคิบอม...” ไม่มีคำสั่งครั้งไหนของดงแฮที่คิบอมจะไม่ทำตามร่างสูงสวนทางขึ้นไปเพื่อให้อาวุธลับเข้าไปสัมผัสความร้อนระอุจากภายในผนังอ่อนนุ่มนั้นให้ลึกยิ่งๆขึ้นแล้วโยกเบาๆ หากแต่ใบหน้าคมก็ต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อถูกแรงรัดจากร่างบางที่ใช้ช่องทางรัดเขาแน่นเสียจนปวดหนึบขยับไม่ได้
‘เพี๊ยะ!!’
“ทำนอกเหนือคำสั่ง! ฉันสั่งให้แค่ดันเข้ามาไม่ได้ให้โยกนะรูปหล่อ นายนี่มันวอนหาเรื่องจริงๆ!!” เล็บที่ถูกฝนจนคมตบเข้าไปที่ใบหน้าเต็มแรงจนเนื้อแก้มของคิบอมปริออกเป็นแผลเลือดไหลเป็นทางยาวแล้วใช้มือบีบเข้าที่แก้มทั้งสองข้างโดยที่ไม่ได้ออกแรงมากนัก
“ขอโทษ..อึ๊ก...ครับ”
“ไม่เชื่อฟังกันเลยแบบนี้ต้องปราบให้เข็ดหลาบ...” ดงแฮแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากอิ่มของคิบอมก่อนจะกัดมันจนเลือดไหลแล้วออกแรงรัดตอดช่องทางให้มากขึ้นจนร่างสูงต้องโอดโอยเสียงดัง
“ผม..โอ๊ย! เจ็บครับ พอแล้วครับ! อ๊า!!”
“คิกๆ เสียงนายเพราะจังเลย~ร้องบอกฉันดังๆสิคิบอม อ้อนวอนฉันแล้วฉันอาจจะใจอ่อนก็ได้นะ” เสียงหวานหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นใบหน้าบิดเบี้ยวของคนที่ทำเกินคำสั่ง ร่างบางออกแรงบีบรัดอีกครั้งทำให้คิบอมต้องเปิดปากอ้อนวอนทั้งที่ก็รู้สึกปรีดิ์เปรมเหลือจะพรรณนา
“ได้โปรดเถอะครับ ฮึก!! ขยับเถอะครับ ฮะ..อ้า ~ ผมทนมะ...ไม่ไหวแล้ว” ความปวดหนึบทำให้คิบอมร้องขอด้วยความเจ็บปวดเพราะอึดอัดจนแทบระเบิดกับแรงรัดและความร้อนของช่องทางรักแต่กลับมีใบหน้าที่มีความสุขจนดงแฮยิ้มกระหยิ่มในใจ
“แต่หน้านายดูจะชอบมันมากนี่...ใช่มั้ยล่ะ?” ดงแฮแกล้งผ่อนแรงเกร็งลงทำให้คิบอมสบโอกาสส่งแรงกระแทกสดอกแทรกกายแต่ก็ไม่ได้มากมายเพราะคนที่กำหัวหัวเราะสะใจออกแรงรัดให้มันค้างคาอีกครั้ง
“อึก! ไม่ไหวแล้วครับ!! ทนไม่ไหวแล้ว!!” มือหนาที่เป็นอิสระเกี่ยวกระชากเอวร่างบางให้เข้ามาแนวชิดซุกใบหน้าลงข้างลำคอระหงพ่นลมหายใจถี่แรงและเร็วราวกับคนเหนื่อยหอบให้ร่างบางรู้ว่าเขากำลังต้องการมากแค่ไหนก่อนจะพยายามออกแรงกระชากแขนอีกข้างหวังจะให้มันหลุดพ้นพันธนาการแต่ก็ไม่เป็นผล
…กึง !! กึง !! กึง !!....
“ได้โปรด ดะ.....ได้โปรดเถอะครับ... ผม..อึก!!” คิบอมออกแรงกระชากแขนรุนแรงจนเหล็กเย็นๆบาดเข้าที่ข้อมือข้างซ้ายแต่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือแม้แต่คิดจะสนใจ ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงแค่ระบายความร้อนระอุที่สุมอยู่ภายในจนร่างกายเหมือนจะระเบิดเป็นเสี่ยง
“หึๆๆๆ ทรมานใช่มั้ย? ฉันไม่แกล้งก็ได้”
“งั้นปล่อยผม...ปล่อยผมนะครับ...” คิบอมส่งสายตาเว้าวอนอีกครั้งอยากถูกทรมานอยากให้คนนี้สร้างความเจ็บปวดให้แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ ร่างกายร้อนเหมือนจะระเบิดเสียให้ได้ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยเขาต้องตายแน่
“ปล่อยตอนนี้ไม่ได้หรอก...ไม่งั้นนายต้องมาแกล้งฟิชชี่คืนแน่ขอลดความร้อนแรงของนายก่อนซักรอบแล้วกันนะ” ร่างบางพูดจบก็ผ่อนแรงเกร็งที่ช่องทางแล้วโยกตัวเข้าหาร่างสูงที่ฝังส่วนสำคัญไว้ภายในตัวของเขาช้าๆเพิ่มความลึกให้คิบอมสัมผัสความร้อนภายในแต่เพราะความคับแน่นของช่องทางและขนาดของอีกฝ่ายมันทำให้เคลื่อนไหวลำบาก
“อะ...อา... ช่วยฉันหน่อยสิคิบอมจะกินแรงงั้นหรอ ?” ไม่ต้องรอให้สั่งคนที่อดทนมานานก็สวนสะโพกใส่ร่างบางอย่างรวดเร็วจนดงแฮต้องเกาะไหล่ร่างสูงเอาไว้อีกครั้งเพื่อพยุงตัว
“อ๊ะ อา ~~ฟิชชี่... ‘ฟิต’ สมชื่อจริงๆครับ” เสียงทุ้มครางชื่อของร่างบางแต่กลับทำให้ดงแฮไม่พอใจเท่าไหร่นักเพราะนั่นมันไม่ใช่ชื่อของเขา
“ดงแฮ อึก! นั่นคือชื่อฉัน อ๊า~ เรียกฉันว่าดงแฮ..” ดงแฮถีบกรอบของคำว่ากฎจนพังยับเยินทั้งเรื่องมีเซ็กส์และการห้ามให้ทุกคนรู้ตัวจริงชื่อจริง เขาอยากให้คิบอมเรียกชื่อเขาครางออกมาเป็นชื่อจริงของเขาเพราะเขาไม่อยากปิดบังตัวตนกับคนๆนี้
“ดงแฮ...อะ อื๊ม...ดงแฮ ~” เสียงทุ้มที่กระเส่าแหบพร่าในลำคอของคิบอมนั้นร่างบางรู้สึกว่ามันช่างเพราะจับใจ มือทั้งสองที่กอดร่างสูงจิกลงไปที่แผ่นหลังกว้างค่อยๆฝังรอยเล็บลึกลากยาวลงมาเป็นทางจนผิวหนังถลอกเลือดซิบทำให้คิบอมกระตุกเพราะความเจ็บปวดเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวให้ดงแฮเป็นฝ่ายหันหน้าเข้าหากรงพร้อมจับยึดสะโพกมนให้มั่นเหมาะแล้วกดเจาะออกแรงกระแทกไม่ยั้งจนดงแฮต้องเผลอใช้ซี่กรงเป็นที่ยึดเพื่อไม่ให้ตัวเองทรุดลงไปกองกับพื้น
“ลึกอีก! ฉันสั่งเข้ามาลึกๆไง!!” ร่างบางยังคงออกปากสั่งการและคิบอมเองก็เต็มใจที่จะทำตาม ร่างสูงถอนสะโพกออกจนเกือบสุดแล้วสวนกลับเข้าไปในคราวเดียวจนมิดเล่นเอาดงแฮครางระงมลั่นห้องลับเพราะแรงเสียดสีของท่อนเอ็นเนื้อใหญ่ยักษ์ครูดกับพนังนุ่มด้านในของตนก่อนที่ร่างสูงจะออกแรงซอยจังหวะให้ถี่และหนักหน่วงเพื่อปลดปล่อยความร้อนรุ่มที่ไม่มีที่ท่าว่าจะดับหรือลดลงเลยแม้แต่น้อย..คงเป็นเพราะสิ่งที่ดงแฮป้อนให้เขาเป็นแน่เขาถึงได้หยุดตัวเองไม่ได้รู้สึกร้อนไปทั่วทั้งกาย หัวสมองมึนงงและสติพร่ามัวแบบนี้
‘เคร้ง! เคร้ง!..... ’
เสียงก๊องแก๊งของโซ่ที่พาดห้อยกับกรงกระแทกกับเหล็กตามแรงสั่นที่สองร่างขยับเขย่ารุนแรง ไอร้อนระอุเผยออกมาในรูปของเม็ดเหงื่อที่โชกชุ่มไปทั่วทั้งสองกายที่สอดแทรกแซกราคะให้แก่กันและกัน
“ดงแฮ..ฮะ...อ้า~~ดงแฮ” ยิ่งขับเคลื่อนยิ่งอยากจะหยุดยั้งคิบอมรู้สึกเช่นนั้นกับการร่วมรักในครั้งนี้คงไม่ต่างกับร่างบางที่ส่งเสียงครวญครางไพเราะเสนาะหูและใบหน้าเปี่ยมสุข
กายบางสั่นสะเทือนครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะถูกรุกเร้าจากคนที่ยังมัวเมาด้วยอารมณ์และฤทธิ์ยาองศารักที่เริ่มร้อนรุ่มพุ่งสูงทะลุปรอทจนเส้นผมสีน้ำตาลจับตัวเป็นกลุ่มปอยเพราะอิ่มตัวจากธารที่ถูกขับออกมาจากร่างกายไหลลู่หล่นลงบนพื้นหยดแล้วหยดเล่าเพื่อปล่อยปล่อยความร้อนระอุที่อยู่ภายใน
“อื้อ!! อ๊ะๆๆๆ อย่าหยุดนะ กระแทกเข้ามาอีก อ้า~” มือบางที่เกาะซี่กรงค่อยเลื่อนไปปลดล๊อคที่ข้อมือใหญ่ออกเมื่อเลือดจากข้อมือของคิบอมที่ถูกห่วงเหล็กบาดนั้นกระเซ็นโดนใบหน้าของของตนเพราะแรงเขย่าก่อนจะเอ่ยสั่งคนที่เป็นอิสระ
“ไปที่เตียง อึก....อื้อ!! อ๊า~ไปทีเตียง....บ้าจริง! ดึงออกทีเดียวได้ยังไงกัน!!” เสียงหวานสั่นโคลงเคลงเพราะความเสียวซ่านจากช่องทางทำให้ไม่สามารถพูดได้เหมือนอย่างที่เคยทำ คิบอมถอนกายออกอย่างรวดเร็วเล่นเอาดงแฮร้องเสียงหลงเพราะเสียดท้อง
ร่างสูงตั้งใจจะดันลงร่างบางบนเตียงที่อยู่ด้านหลังเพื่อสานต่อบทรักแต่ดงแฮกลับเร็วกว่าผลักเขาลงไปนอนแล้วขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็วก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบเข้าที่ริมฝีปากเบาๆแล้วกดช่องทางเข้าหาแกนกลางที่ชี้ขึ้นฟ้าด้วยตัวเอง
“อา~~ฉันไม่ชอบอยู่ข้างล่างเท่าไหร่ เดี๋ยวถ้าฉันพอใจนายค่อยอยู่ข้างบนก็แล้วกัน” ร่างบางพูดจบก็ยกสะโพกขึ้นลงโดยที่มีมือใหญ่คอยนวดบีบคลึงเนื้อขาวๆที่บั้นท้ายไปมา
“แล้วแต่ดงแฮจะพอใจเลยครับ” ใบหน้าคมปรายยิ้มน้อยๆให้หน้าหวานที่อยู่เหนือตนก่อนจะลูบไล้ต้นขาขาวทั้งสองข้างบิ้วอารมณ์อีกฝ่ายและตัวเขาเอง มือบางยันหน้าท้องที่เป็นลูกลอนแข็งแกร่งก่อนจะออกแรงขย่มโยกสอดเสียดช่องทางเข้ากับจุดยุทธศาสตร์ของร่างสูงที่นอนครางเสียงทุ้มต่ำพรางใช้มือสยายผมเชิดใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อขึ้นเพดานสะบัดมันเป็นครั้งคราวเมื่อเม็ดเหงื่อทำท่าจะไหลเข้าตา...ฤทธิ์ยาทำให้เวลาร่วมรักยืดยาวกว่าปกติเกินกว่าลิมิตทั่วไปอย่างที่มันควรจะเป็นเพราะตอนนี้ตัวเขาเองก็สนุกจนหยุดไม่ได้...และไม่คิดที่จะหยุดเสียด้วย!!
“ห้ามสวนขึ้นมานะ อื้ม!! ฉันอยากเป็นคนกระแทกเอง..อ๊ะ อ้า!!” ร่างบางร้องสั่งเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังขยับสะโพกสวนขึ้นกระแทกกับบั้นท้ายของเขาทำให้คิบอมที่อยากจะช่วยดงแฮผ่อนแรงต้องนอนนิ่งให้เจ้านายหน้าหวานขย่มโยกลุกชายของเขาตามใจชอบ
“ยะ...อย่าทำแบบนี้ครับ อ้า~ มันเสียวเกิน อึก!! ไป” คนนอนด้านล่างสะดุ้งโหยงเมื่อร่างบางขี้แกล้งหยุดกระแทกขย่มสะท้านโลกเอาเสียดื้อๆพร้อมออกแรงรัดเจ้าลูกชายของเขาไว้เสียแน่นแล้วบิดสะโพกร่อนไปมาเป็นวงกลมช้าๆ
“คิกๆ...ทำไมล่ะ? ซี๊ดดีจะตายไปฉันชอบนี่ อา~” บั้นท้ายขาวบิดเบียดโคนขาของร่างสูงที่กระตุกเกร็งทุกครั้งเมื่อส่วนปรายที่ฝังอยู่ภายในร่างกายของดงแฮนั้นเสียดสีกับผนังร้อนของถ้ำรักทั้งร่างราวกับถูกช๊อตด้วยไฟฟ้า ความซ่านวิ่งปราดเล่นงานจนอยากจะบรรยายเมื่อดงแฮร่อนสะโพกไปมาราวกับเป็นมือที่กำลังโยกกระปุกเกียร์รถยนต์
“แต่มัน...มัน...”
“ซ่านดีใช่มั้ยล่ะ?...ให้นั่งโยกนั่งหมุนในตัวแบบนี้ทั้งวันยังได้เลยนะ คิกๆ...ดูทำหน้าเข้าสิฉันชอบเวลานายทำหน้าอายจังเลยคิบอม” ร่างบางโน้มตัวใช้มือลูบแก้มของคิบอมเบาๆผู้ชายคนนี้ช่างน่าหลงน่าฟัดน่าซัดเสียจริงเชียว
“ถ้าดงแฮอยากโยกผมก็จะนอนให้ทำทั้งวันเลยครับ..”
“ต่อให้นายไม่นอนให้ฉันทำฉันก็จะบังคับนายอยู่ดี อ๊ะๆๆๆ ...อ้า ~~” ตาสวยหรี่มองก่อนจะยกสะโพกขึ้นลงอีกครั้งเพราะค้างไว้นานๆตัวเขาเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน มือบางเสยผมที่ลงมาปรกหน้าให้พ้นทางพร้อมเร่งแร่งขย่มให้เร็วยิ่งขึ้นจนร่างสูงทนไม่ไหวกับท่าทางและใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์คิบอมจึงชันตัวขึ้นใช้ริมฝีปากขบฝากรอยสวาทไว้ที่ผิวกายขาวเนียนเมื่อร่างบางผ่อนจังหวะลงก่อนจะดูดดุนอัญมณีบนเนินอกขาวที่ช่างล่อตาล่อใจเล่นเอาดงแฮต้องหยุดเคลื่อนไหวเพื่อแอ่นอกให้ร่างสูงปรนเปรอตนได้อย่างถนัดถนี่แล้วจับใบหน้าคมสันขึ้นมาประกบจูบเร่าร้อนดูดขบกันจนปากเจ่อบวมแดงแลกลิ้นไปมาพร้อมกับที่คิบอมพลิกตัวดงแฮลงใต้ร่าง
“อือ...อะ....อื๊ม...” เสียงครางในลำคอน่าหลงใหลของร่างบางเร่งให้คิบอมขยับสะโพกอีกครั้งแล้วแต้มยิ้มที่ใบหน้าคมสันเมื่อได้ยินคำสั่งแสนเอาแต่ใจของคนที่นอนอยู่เบื้องล่าง
“ให้ฉันลงมาอยู่ข้างล่างถ้ากระแทกให้แรงไม่ถึงใจฉันละก็ ฉันจับนายรนเทียนแน่!!”
“ครับ..ราชินีของผม” อยากโดนรนเทียนก็อยาก อยากกระแทกช่องรักของร่างบางก็อยากคิบอมคิดทำตามใจร่างบางไปก่อนแล้วค่อยหาเรื่องขัดใจดงแฮให้โดนร่างบางลงมือทรมานมันก็ยังไม่สาย มือหนาจับขาเรียวขึ้นพาดบ่าก่อนที่จะบีบต้นขาอ่อนเพื่อใช้เป็นที่ยึดในการขยับท่าทางได้สะดวกก่อนจะเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
…ฟึบ...สวบ...
“อึก อ้า! ฮะ....อ้า~~ อ๊ะ อ๊า~~ คิบอม คิ....บอม...” เสียงหวานร้องลั่นแข่งกับเสียงกระทบของเนื้อกายยามที่อีกฝ่ายสวนสะโพกเข้าออกจนชิดติดโคนขา ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่ส่ายไปมาและดวงตาแวววาวที่หยาดเยิ้มเพราะบทรัก...ปกติก็น่ามองอยู่แล้วด้วยพอเป็นแบบนี้ยิ่งน่ามองขึ้นไปอีก
“อ๊ะๆๆ อ๊า~ อื้อ คิบอม อ้า~” มือบางยกเกาะเข้าที่หัวไหล่แกร่งก่อนจะไหลลงมาตามแรงกระแทกเมื่อร่างกายสั่นไหว ดงแฮจิกเล็บลงบนอกกว้างข่วนขีดมันไปมาเพื่อระบายความเร้าร้อนจากช่องทางที่ถูกเสียดสีด้วยความเร็วแล้วครางเสียงหลงอกกระเพื่อม
“ดงแฮ…อืม...ดงแฮ~” สวย..วลีนี้ผุดขึ้นเมื่อเห็นว่าใบหน้าหวานถูกแต้มให้มีเลือดฝาดกว่าปกติเพราะบทรักแผดเผาที่กำลังดำเนินไปตามความรู้สึกและหัวใจ คิบอมเองรู้สึกได้ว่าคนๆนี้จะทำให้เขาต้องติดบ่วงสวาทและความเจ็บปวดทรมานที่ในอนาคตร่างบางต้องมอบให้เป็นแน่ซึ่งเขาเองก็ยินดีที่จะรับมันไว้แบบไม่ต้องคิดไตร่ตรองให้มันเสียเวลา
“แฮ่กๆ....อื้อ อึก!!”
กว่า 2 ชั่วโมงตั้งแต่เริ่มจากที่ยืนเกาะกรงทรงตัวจนถึงเตียงนอนตอนนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าทั้งสองจะเสร็จสม ดงแฮจึงใช้ผ่ามือยันอกแกร่งเป็นสัญญาณให้ร่างสูงหยุดส่งแรงกระแทกแล้วเขยิบถอนกายออกเองก่อนจะสูดหายใจเข้าออกเพื่อกวาดเอาอากาศเข้าปอดเพราะเขารู้สึกหายใจไม่ทัน
เห็นติ๋มๆ เชื่องๆ แต่เซ็กส์เร้าใจใช่เล่นเจ้าผู้ชายคนนี้!!
“ท่านั้นฉันไม่ชอบ เอาแบบนี้ดีกว่า....” ดงแฮพลิกตัวนอนคว่ำแล้วยกสะโพกที่มีน้ำหล่อลื่นสีใสชุ่มช่องทางจนไหลย้อยลงมาตามแนวของต้นขาขาวซึ่งสิ่งเหล่านี้มันเป็นของร่างสูงที่กำลังจ้องมองคนที่กำลังส่ายสะโพกที่ถูกประดับด้วยช่องทางที่แดงก่ำเบาๆพร้อมกับใช่นิ้วชี้ลูบไล้ลงไปตามร่องและลูบเข้ากับช่องบวมแดงฉ่ำเชิญชวนให้คิบอมเข้ามาหาความหรรษาใหม่อีกครั้งในท่าที่สามารถออกแรงได้ถนัดมากกว่าเมื่อครู่
“เร็วเข้าสิอย่าให้ฉันรอนาน...” คำสั่งของร่างบางที่คิบอมคิดว่าไม่ว่าจะฟังยังไงก็เหมือนกับคำขอร้องเสียมากกว่านั้นทำให้เขาอยากตอบรับด้วยการละเลงเซ็กส์ลงแรงไถคราดกับคนที่นอนทอดกายยั่วยวนเสียเหลือเกิน มือใหญ่ลูบสะโพกมนก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้าช่องทางที่ชุ่มฉ่ำแล้วก้มตัวทาบทับใช้มืออ้อมไปด้านหน้าเพื่อปรนเปรอความอึดอัดของดงแฮพร้อมโยกย้ายส่ายจังหวะรักไปพร้อมๆกัน
“อ้า ~ ดงแฮ ดงแฮครับ...” ใบหน้าหวานอมยิ้มเล็กๆเมื่อได้ยินร่างสูงครางชื่อตนเองอีกครั้งมันเป็นใบหน้ายินดีที่ดงแฮไม่เคยแสดงออกให้ใครได้เห็นและแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยรู้ว่าคนที่ซาดิสต์แบบเขาจะทำสีหน้าแบบคนธรรมดาเป็น คิบอมจูบซับเข้าที่ขมับชื้นแล้วเร่งแรงรักสอดใส่จนก้อนเนื้อขาวสั่นไหวส่งเสียงดังพึบพั่บยามที่ร่างกายเคลื่อนกระทบเข้าหากัน
“อ๊า~อ๊ะ ๆๆๆๆ......อื้มมม คิบอม~”
แขนเรียวทรุดลงเมื่อทานทนแรงสวาทไม่ไหวปล่อยตัวเองนอนคว่ำราบไปกับเตียงขาว มือบางขย้ำหมอนทั้งสองข้างระบายความอึดอัดปนสุขที่เกิดขึ้นจากช่องทางตัวของร่างบางสั่นระริกเมื่อกับความหรรษาด้านหลังมันไม่เพียงพอต่อความต้องการร่างสูงเห็นดังนั้นจึงผ่อนจังหวะลงแล้วส่งนิ้วมือของมือด้านซ้ายที่ยังคงมีเลือดไหลให้ดงแฮดูดอมกัดมันแทนของจริงที่กำลังใช้งาน
ใบหน้าหวานที่พร่างพราวเปียกชื้นเส้นผมที่ทิ้งตัวและร่างกายที่ชุ่มโชกราวกับถูกราดด้วยน้ำบ่งบอกได้ดีว่าร่างกายมันร้อนรุ่มมากเพียงใด ปากอิ่มก้มลงดูดขบไซ้ไล้แผ่นหลังเนียนจนเกิดรอยแดงรอยรักก่อนที่ร่างบางจะเบี่ยงหน้าหันกลับมาด้านหลังแลบลิ้นน้อยๆเพื่อให้รู้ว่าแค่นิ้วที่ให้แทนคงไม่เพียงพอคิบอมจึงค่อยๆดึงแกนกลางออกแล้วอัดกระแทกใหม่ซ้ำๆช้าๆเพราะคิดว่าอีกไม่นานร่างบางก็คงจะวิ่งนำเข้าเส้นชัยเพราะเมื่อกี้ที่ใช้มือช่วยร่างบางที่ด้านหน้าน้ำของความอยากมันก็ชุ่มเสียจนเต็มมือ
“ใกล้แล้วใช่มั้ยครับ?...งั้นผมซอยถี่เลยนะ”
“อะ....อืม” คิบอมเอ่ยถามเพราะตัวเขาเองก็ใกล้ถึงฝั่งเช่นกันเมื่อได้ยินร่างบางอนุญาตก็สวนสะโพกถี่รัวจนดงแฮต้องสะดุ้งสุดตัวเชิดหน้าขึ้นร้องครางลั่น
“อ๊าาาาาาาาาา!! ฮะ อ๊ะ อ้า~~ แรงอีก หื้อ...” เสียงหวานร้องตะโกนก่อนจะซบหน้าลงกับหมอนอีกครั้ง มือหนาวางทับทาบมือเรียวบางกอบกุมมันไว้แล้วอัดแรงกระแทกกระทั้นจนร่างบางเกร็งสั่นไปทั้งตัว
“ แรงกว่านี้!! อะ อ๊า !!! เร็วอีกคิบอม~ อื้อ ~!!”
“อะ อ้า...ครับ” คิบอมเร่งรัวจนเขาถึงปรายทางร่างบางปลดปล่อยสิ่งคั่งคาเต็มที่นอนเช่นเดียวกับร่างสูงที่กระตุกพ่นฉีดไออุ่นเข้าช่องทางอย่างแรงจนดงแฮปวดหน่วงที่ท้องน้อยก่อนจะทิ้งตัวทับร่างบางสิ้นแรงค้ำยันตัวเองเพราะหมดพลังกายแต่ผู้ที่น่าจะขยับตัวไม่ไหวอย่างดงแฮกลับเป็นฝ่ายดันตัวของเขาให้นอนหงายแล้วดึงตัวเองออกจากส่วนสำคัญที่เขายังฝากฝังเอาไว้เสียนี่
ให้ตายสิ!! อึดจริงๆ สมราคาคุย!!
ตาคมปรือมองร่างบางที่กำลังยกสะโพกขึ้นก่อนจะเห็นน้ำสีขาวขุ่นไหลย้อยออกจากช่องรักแดงก่ำกลับออกมา ดงแฮถอนหายใจยาวเมื่อส่วนที่ฝังอยู่หลุดออกจากตัวแล้วก้มลงมองใบหน้าคมของคนที่ดูเรียบร้อยแต่ร้อนแรงพร้อมยกยิ้มอย่างพอใจ
“หมดแรงซะแล้วรึเนี่ย?...ไม่ไหวเลยน้า~” ริมฝีปากบางจูบลงที่ปากอิ่มเหมือนให้รางวัลที่ร่างสูงแสนจะเชื่อฟังและเชื่องกับตัวเองแถมยังเร้าใจได้ถึงเพียงนี้
“ดง..แฮ...อึก!” คิบอมกระตุกเกร็งอีกครั้งเมื่อร่างบางลงไปก้มเลียน้ำรักที่ยังคงไหลออกจากแก่นกายที่แข็งตึง การทำแบบนี้หลังปลดปล่อยยิ่งทำให้คิบอมเสียววาบแทบขาดใจยิมปรายลิ้นเยนแตะส่วนปรายที่ยิ่งขนลุกไปทั้งตัวแต่ก็ปล่อยดงแฮทำตามใจชอบไล่เล็มเก็บทุกอย่างทำความสะอาดเสียจนหมดจด
“ให้นอนพักก็ได้...เดี๋ยวตื่นมาฉันจะตอบแทนสิ่งที่นายชอบให้นะคนดี~” มือบางหยิบเอาแส้แบบพุ่มที่มีเชือกเล็กๆหลายอันรวมกันคล้าพู่เชียร์จากหัวเตียงขึ้นมาวาดไล้ลงไปบนกายกำยำของคิบอมที่กำลังส่งยิ้มให้
“ขอนอนกอดหน่อยได้มั้ยครับ...” และอีกครั้งที่คำพูดของคิบอมทำให้ดงแฮหัวใจเต้นตึกตัก ร่างบางเอนตัวนอนราบนาบไปบนตัวของร่างสูงซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอแล้วแอบขบมันเบาๆให้เป็นรอยจางๆส่งท้ายราวกับกล่อมให้คิบอมนั้นหลับใหลก่อนจะตื่นขึ้นมาพบกับความเร่าร้อนอีกครั้ง
“ฉันตัดสินใจแล้ว...นายจะต้องเป็นของฉัน เป็นทาสที่น่ารักของฉันนับจากวินาทีนี้และตลอดไป...” ตาสวยหลับค่อยๆปิดลงอมยิ้มอยู่เงียบๆแล้วกอดร่างสูงที่รัดตัวเองเสียแน่นหนากลับคืนบ้าง
สองร่างกอดกายหลอมรวมหัวใจและชีวิตที่แตกต่างจากคนทั่วไปเข้าด้วยกัน มือบางกำด้ามของแส้ไว้แน่นหมายมั่นว่าหากคิบอมตื่นเขาจะจับขึงพรืดกับเสารูปกากบาทแล้วเฆี่ยนให้เลือดอาบจนหนำใจเป็นรางวัลให้กับความน่ารักของร่างสูงเพื่อเป็นการตอบแทน
‘ไม่ต้องรีบหรอก...ความร้อนแรงแบบ S&M ของคิบอมและดงแฮยังมีให้ลิ้มลองอีกมากมาย’
เพราะนี่น่ะ มันก็แค่การเริ่มต้นทักทายกันแบบเบาๆของทั้งคู่เท่านั้นเอง....
LittleTalk
จบแรงของคิเฮแล้วสำหรับแรงของคิเฮมันมาได้เท่านี้แหละจ้า คือพยายามเขียนไม่ให้มันออกมาเฮคิแล้วนะเนี่ย XD ถ้ามันไม่เป็นเหมือนที่หวัง ผิดพลาดตรงไหนกันขออภัย ณ ที่นี้เลยจ้า (โค้ง) จะด่าอะไรติตรงไหนเต็มที่เติ้ลรับได้หมด....จัดมาโลดๆๆ XD
ตอนหน้าจะขึ้นหัวข้อ “ยั่ว” ซึ่งวอนซินของพี่เกรทจะเปิดเหมือนเดิมจ้าจะยั่วขนาดไหนจากที่อ่านแรงของวอนซินกันไปคงไม่ต้องบอกเนอะ XD ท่านแม่ทัพจัดเต็มแอบอ่านไปแล้วตายจมเลือดตัวเอง =.,= นึกแล้วเลือดจะพุ่งอีกรอบ ฟืดดด....................
กลับบ้านเดิมค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น